Μια από τις πιο όμορφες, ευαίσθητες, τραγικές Ιουλιέτες που είχα δει ποτέ, σκέφτηκα όταν παρακολούθησα τη Μαρία Κουσουνή να χορεύει στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», την εντυπωσιακή για τις καινοτομίες της παραγωγή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλα, που είχε κάνει πρεμιέρα πρόπερσι στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Με developes που τόνιζαν τις ευκολίες και τη μεγάλη, απλωμένη της κίνηση, κινούνταν στη σκηνή με την αυτοπεποίθηση μιας κορυφαίας μπαλαρίνας αλλά και την αθωότητα της νεαρής Ιουλιέτας. Η ερμηνεία της, όταν στην τελευταία πράξη χτυπάει απεγνωσμένα το γυάλινο φέρετρό της για να συναντήσει τον νεκρό Ρωμαίο, έκανε πολλούς να δακρύσουν.
Το Μπαλέτο της Λυρικής
Δεν είναι ότι η Λυρική Σκηνή δεν είχε στο παρελθόν μπαλαρίνες που να ξεχωρίζουν, αρκεί κανείς να θυμηθεί την Πένυ Μελά, την Κατερίνα Δήμα, τις πιο πρόσφατες Αλίνα Στεργιανού, Ευρυδίκη Ισαακίδου, Σταυρούλα Καμπουράκη και άλλες πολλές.
Η καριέρα της Μαρίας Κουσουνή ξεκίνησε στο εξωτερικό. Η Κρατική Οπερα της Βιέννης και του Αμβούργου ήταν «το σπίτι» της για αρκετά χρόνια και ίσως κάποιοι να την είχαν δει σε πρωτοχρονιάτικες συναυλίες της Βιέννης στις οποίες συμμετείχε. Στο δυναμικό της Λυρικής Σκηνής μπήκε το 2007 σε μια περίοδο που ο οργανισμός διένυε την πιο ανοδική πορεία στα χρόνια της ύπαρξής του. Το υψηλό επίπεδο της τεχνικής της Μαρίας Κουσουνή και οι θεατρικού επιπέδου ερμηνείες της έδωσαν μεταξύ άλλων το στίγμα, το «πρόσωπο» της ανανέωσης του Μπαλέτου αλλά και μιας νέας εποχής για τη Λυρική Σκηνή.
«Είναι εξαιρετικό το να βρίσκεσαι σε ένα θέατρο και να έχεις το συναίσθημα ότι εξελίσσεσαι και δημιουργείς», λέει η ίδια σε συνέντευξή της στην «Κ». «Αυτό είναι κάτι που συνεχίζω να το αισθάνομαι από τον καιρό που έχω επιστρέψει και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Επιβεβαιώνει ότι η Λυρική Σκηνή είναι ένα θέατρο που προσφέρει έργο και τροφή στους καλλιτέχνες της αλλά και στο κοινό της. Το να ξαναφύγω δεν είναι κάτι που περνάει από το μυαλό μου καθώς, από τον καιρό που γύρισα, κάθε χρόνο δέχομαι προσκλήσεις από το εξωτερικό για να συμμετέχω σε Gala, παραστάσεις και σε διάφορα projects. Οπότε δεν έχω χάσει επαφή για να μου λείπει κάτι τέτοιο. Είμαι περήφανη που είμαι κομμάτι του θεάτρου της Λυρικής».
Η πρεμιέρα της στη σκηνή της Λυρικής έγινε με τη δημιουργία του ρόλου της Αννας ΙΙ στα «Επτά θανάσιμα αμαρτήματα» από τον Κιμ Μπράντστραπ.
Μετά, ήρθε ο ρόλος της Μαρίνας στον «Ζορμπά» του Μασίν. «Γενικότερα ξεχωρίζω τους ρόλους που έχουν βαθμό μεγάλης δυσκολίας ως προς την απόδοση και την προσωπική σφραγίδα. Τα βήματα από μόνα τους δεν έχουν κάτι να πουν», τονίζει η Μαρία Κουσουνή.
Ο ρόλος της Ιουλιέτας στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» ήταν «μια πρόκληση ως προς την κατεύθυνση που έδινε ο Ρενάτο Ζανέλα» γιατί η Μαρία Κουσουνή είχε χορέψει στο παρελθόν την κλασική χορογραφία του μεγάλου Τζον Κράνκο. Πολύ σημαντική στιγμή και με μεγάλο ενδιαφέρον ήταν επίσης η προσέγγιση του ρόλου της Νύφης και ποια θα ήταν η τελική του μορφή από το «Ταξίδι στην αιωνιότητα» σε μουσική της Ελένης Καραΐνδρου, εμπνευσμένη από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου, που είδαμε την περασμένη άνοιξη.
Πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις του «Καρυοθραύστη», μπαλέτο όπου πρωταγωνιστεί η Μαρία Κουσουνή. Ακόμη ένα έργο που από την πρεμιέρα του το 2012 είχε συζητηθεί και το οποίο αναδεικνύει τα χαρίσματά της. Δεν χρειάζεται πια να περιμένουμε πότε θα έρθει η Συλβί Γκιλέμ στην Αθήνα ή ένας οποιοσδήποτε θίασος μπαλέτου από το εξωτερικό για να απολαύσουμε μια καλή παράσταση κλασικού χορού! Εχουμε τις δικές μας μπαλαρίνες κι αυτό ήρθε τρανταχτά να το επιβεβαιώσει η Μαρία Κουσουνή. Εκείνη, από την πλευρά της, ονειρεύεται πως η Λυρική Σκηνή θα μπορεί σύντομα να παρέχει ακόμα περισσότερες παραστάσεις στο κοινό της. «Το κοινό αγαπάει τις τέχνες και έρχονται στο θέατρο για να μας δουν», είναι τα δικά της λόγια. «Και έρχονται να μας δουν γιατί μαζί με εμάς μπορούν να ξεφύγουν από την πραγματικότητα και να ονειρευτούν»…