«Η ανθρωπότητα, η σχέση μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας που αγκαλιάζονται, είναι η πιο δυνατή επικοινωνία στον κόσμο που μπορεί να δημιουργήσει τη ζωή». Ο Λούις Μπράβο (Luis Bravo), δημιουργός του «Forever Tango», του πιο δημοφιλούς σόου για το τάνγκο, μου δίνει μέσα σε μια πρόταση τον πιο έντιμο ορισμό του τάνγκο και του τι μπορεί να μοιραστεί σήμερα με το κοινό αυτό το πολυαγαπημένο, αν και παρωχημένο στις μέρες μας, είδος μουσικής και χορού.
Ολοι έχουν δει, ξέρουν ή θέλουν να μάθουν να χορεύουν τάνγκο, ενώ οι ομάδες που ισχυρίζονται πως παρουσιάζουν συναυλίες ή παραστάσεις με μουσική και χορό τάνγκο έχουν ξεπεράσει σε αριθμό τις δυνατότητες του κοινού να τις παρακολουθήσει. Το «Forever Tango», πέρα από δημοφιλές και ιστορικό, είναι ένα από τα πιο όμορφα και αληθινά θεάματα τάνγκο που περιοδεύουν ανά τον κόσμο, ακόμη και αν οι πρωταγωνιστές των πρώτων του παραστάσεων (θρύλοι του τάνγκο) δεν χορεύουν πια.
Δεκατέσσερις από τους κορυφαίους χορευτές τάνγκο παγκοσμίως, ένας τραγουδιστής και μια ενδεκαμελής ορχήστρα όπου τον πρώτο ρόλο έχει το μπαντονεόν, το κατεξοχήν όργανο του τάνγκο, αφηγούνται μέσα από τη μουσική και τον χορό τη διαδρομή του τάνγκο από τις φτωχογειτονιές του Μπουένος Αϊρες έως τα σαλόνια και τη διεθνή του καταξίωση. «Το τάνγκο είναι ένα αίσθημα που χορεύεται. Είναι παθιασμένο και μελαγχολικό. Περισσότερο κι από χορός, είναι μουσική, θέατρο, μια ολόκληρη κουλτούρα, ένας τρόπος ζωής», λέει σε συνομιλία του με την «Κ» ο Λουίς Μπράβο.
Το τάνγκο δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα στην Αργεντινή, όπου συνέρρευσαν χιλιάδες μετανάστες για να αναζητήσουν καλύτερη τύχη, αφήνοντας πίσω τους μια Ευρώπη υπό διάλυση. Εκεί οι μετανάστες βρέθηκαν να ζουν σε φτωχικά καταλύματα, καταλήγοντας στα μπαρ και στα πορνεία. Από αυτήν τη βίαιη και μοναχική ζωή προέκυψε το τάνγκο. Στην αρχή η κοινωνία της Αργεντινής το απέρριψε ως ανήθικο, όμως η συνέχεια αποδείχθηκε διαφορετική: σύντομα το τάνγκο γνώρισε μεγάλη επιτυχία στο Παρίσι όπου το δίδαξαν οι Αργεντίνοι διανοούμενοι που ταξίδευαν στην Ευρώπη. Ο ενθουσιασμός διαδόθηκε σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική, ώσπου ξαναγύρισε στην Αργεντινή, αποτελώντας σήμερα το σήμα κατατεθέν της χώρας.
«Υπάρχει ένας τεράστιος πολιτισμός που κρύβεται πίσω από τη μουσική του τάνγκο και ο χορός είναι η έκφραση αυτής της μουσικής και της κουλτούρας. Δυστυχώς, χάνουμε την ποιητική των στίχων όταν παρουσιάζουμε παραστάσεις σε κοινό που δεν μιλάει ισπανικά. Πάντως, έναν Αργεντίνο μπορείς να τον αναγνωρίσεις από τον τρόπο που περπατάει, από τον τρόπο που χορεύει ή κοιτάζει κάτω από το καπέλο του», επισημαίνει ο Λουίς Μπράβο, ο οποίος ισχυρίζεται πως όλα έχουν αλλάξει στο σημερινό «Forever Tango». «Κάθε νέος καλλιτέχνης που μπαίνει στην ομάδα φέρνει κάτι καινούργιο στην παραγωγή. Πιστεύω πως τώρα πια η μουσική, το ρεπερτόριο, οι χορογραφίες αποκαλύπτουν ένα πιο ώριμο αποτέλεσμα στη σκηνή».
Μέχρι και σήμερα, το «Forever Tango» παραμένει η μακροβιότερη παραγωγή τάνγκο στην ιστορία του Μπρόντγουεϊ. Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε το 1990 στο Σαν Ντιέγκο και λίγο αργότερα ανέβηκε στο «Theatre on the Square» του Σαν Φρανσίσκο, όπου σημείωσε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία για 92 συνεχόμενες εβδομάδες. Ο θρίαμβος συνεχίστηκε στο Φεστιβάλ του Σπολέτο στην Ιταλία, αλλά και στο Λονδίνο, στο Σικάγο, στο Λος Αντζελες, στο Τορόντο, στο Μόντρεαλ, στη Βοστώνη και στη Φιλαδέλφεια. Στις 16 Ιουνίου 1997 μεταφέρθηκε στο Broadway στο «Walter Kerr Theatre», ενώ τελικώς στις 15 Απριλίου του 1998 μετακόμισε στο μεγαλύτερο «Marquis Theatre» και η παράσταση πήρε παράταση επ’ αόριστον.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο θέατρο Badminton για δύο βραδιές, την Τρίτη και την Τετάρτη (25, 26/3). Ωρα έναρξης 8.30 μ.μ. Τιμές εισιτηρίων 48, 40, 30, 20, 12 ευρώ, φοιτητικό / ανέργων 9 ευρώ. Προπώληση στο τηλ. 210-88.40.600.
Ποιος είναι
Ο Λουίς Μπράβο ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως σολίστ κλασικής μουσικής, παίζοντας τσέλο με τις σημαντικότερες ορχήστρες της Αργεντινής και των ΗΠΑ. Στην πορεία, η αγάπη για το τάνγκο και τον λαϊκό πολιτισμό της πατρίδας του τον οδήγησαν στη σκηνοθεσία και τη χορογραφία. Ετσι εμπνεύστηκε το «Forever Tango», το οποίο σκηνοθέτησε και χορογράφησε, ενώ παράλληλα επιμελήθηκε τη μουσική επένδυση και τις ενορχηστρώσεις του, σχεδίασε τους φωτισμούς και συμμετέχει ως μουσικός στην ορχήστρα. Για το έργο του ο Μπράβο τιμήθηκε με το βραβείο ACE.