Ενας ανενημέρωτος, όσο και καλοπροαίρετος, θεατής θα πήγαινε να παρακολουθήσει την τελευταία παραγωγή του Μπαλέτου της ΕΛΣ «Chopin in love» (σε άπταιστα αγγλικά) πιστεύοντας ότι θα παρακολουθήσει τον έρωτα του Σοπέν με τη Γεωργία Σάνδη. Τι μπέρδεμα! Θα συμμετείχε στα «Πάθη του νεαρού Βέρθερου» επιστολικό μυθιστόρημα του Γκαίτε (1774) σε έκδοση ballet-theatre από τον Γιαννίκ Μποκέν σε μουσική του Σοπέν. Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, δεν έχει γράψει μουσική μπαλέτου (λάθος αναφέρονται «Οι Συλφίδες» του Σοπέν), όμως πολλούς υπέροχους χορούς σαλονιού για πιάνο-βαλς, μαζούρκες, πολωνέζες, 3 εκοσσαίζ, 1 μπολερό, 1 ταραντέλα… Δεκάδες χορογράφοι χειρίστηκαν τη μουσική του, ελάχιστοι γλίτωσαν τους σκοπέλους της: η «Σοπενιάνα/Συλφίδες» του Φόκιν (ενορχηστρωμένες σελίδες του), τα τρία υπέροχα μπαλέτα του Τζ. Ρόμπινς («Το Κοντσέρτο», «Χοροί σε μια Συγκέντρωση», «Στη Νύχτα»), ενώ στα 70s άνθισαν και… μαράθηκαν «Η Κυρία με τις Καμέλιες» του Νόιμαγερ και «Ενας μήνας στην εξοχή» του Αστον. Τι τον θέλετε τον Σοπέν;
Ο Γκαίτε (1749-1832) ελάχιστη ή καμία επαφή θα μπορούσε να είχε με τον Φρειδερίκο (1810-1849), αμφιβάλλω αν είχε ακούσει ποτέ τη μουσική του. Καμία σχέση το τρομερό κίνημα «Θύελλα και Ορμή» του θαλερού Γκαίτε με τον νοσηρό ρομαντισμό του Σοπέν. Κι όμως η νοσηρή ατμόσφαιρα του «Βέρθερου» θα αποτελέσει έναυσμα για πάρα πολλούς ρομαντικούς δημιουργούς του 19ου αι. Τώρα γιατί στις αρχές του 21ου αι. ο Γιαννίκ Μποκέν να έχει για όραμα να χορογραφήσει περιεκτικά αυτό το δύστροπο επιστολικό μυθιστόρημα; Ο ίδιος ομολογεί στο έντυπο πρόγραμμα ότι εμπνεύστηκε από τον ομόλογό του Πέτερ φαν Ντάικ που το παρουσίασε το 1980 και ο κ. Μποκέν χόρευε τον φερώνυμο ρόλο.
Το αποτέλεσμα, όπως το αντιμετώπισα στα Ολύμπια τον Νοέμβριο 2013 σε avant premiere (γι’ αυτό και δεν έγραψα) έμοιαζε vieux jeu, αλλά αρκετά γρήγορο και… σύντομο. Τώρα (στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 9,13/05/14) το μεν κοινό το λάτρεψε -ή μήπως τον πιανίστα Λαζαρίδη με τον Σοπέν του;- εμένα μου φάνηκε αργό, φλύαρο και, το χειρότερο, βαρετό. Ισως να φταίει και η μουσική (δεν «τον πάω» τον Σοπέν) και ας απεδόθη έξοχα από τους κ. Χ. Σακελλαρίδη (πέρσι) και Γ. Ε. Λαζαρίδη (φέτος). Οπως και το ιντερλούδιο (τραγούδι-αυτοσχεδιασμός) από τον Δ. Πακσόγλου. Περισσότερα στο επόμενο.