Βέβαιος είμαι ότι αν ένας θεατής (και ήταν πολλοί) δεν πήρε το έντυπο πρόγραμμα του Μπαλέτου της ΕΛΣ για το «Chopin in love» –ή αν το πήρε και δεν το διάβασε πριν από την παράσταση– δεν θα κατάλαβε ότι ο Σοπέν ήταν ο Βέρθερος. Με το συμπάθιο, πόσοι γνωρίζουν τον ήρωα του Γκαίτε; Είτε από το «επιστολικό μυθιστόρημά» του, είτε από την επαρκώς παραλλαγμένη όπερα του Μασνέ; Ας δεχθούμε τα πράγματα ως έχουν και αξιολογούμε ξεκινώντας από τα αρνητικά: το λιμπρέτο του μπαλέτου κρατούσε μια στερεότυπη πορεία: σκηνή, χορός σαλονιού, οράματα του Βέρθερου ως ντουέτα και πάλι από την αρχή. Επί το… γαλλικό επιστημονικότερο: scene d’action, danse de salon, pas de deux etc. Η χορογραφία του Γιανίκ Μποκέν δεν ξεπερνούσε σε βηματολόγιο, enchainements σε σόλο ντουέτα ή σύνολα τα παλαιά εκείνα ballets-theatre που μας ξετρέλαιναν στα ’50s και ’60s – όμως τότε τα πρωτοβλέπαμε στην Ελλάδα. Κάπου μου θύμισε τον μετα-σοβιετικό «Ονιέγκιν» του Μουχαμέντοφ για το Μπαλέτο της ΕΛΣ πριν από κάποια χρόνια.
Τα κατά Ρενάτο Τζανέλλα λιτά σκηνικά ήταν επαρκή και καλόγουστα. Το ίδιο και τα αορίστου χρόνου κοστούμια (με εξαίρεση τις… μπομπονιέρες/τουαλέτες των κυριών στη β΄ πράξη). Οι φωτισμοί, ως συνήθως, προς τα σκότη. Τα θετικά και υπερθετικά: οι χορευτές και των 2 διανομών ήταν έξοχοι. Δεν κατάλαβα γιατί ο παντού και πάντα έκτακτος Β. Βαρβαριώτης (σύζυγος) δεν συμμετείχε παρά μόνο στην avant-premiere (28/11/13). Ομως και ο Θ. Σολωμός υπήρξε εντυπωσιακός και μπράβο για τις παντομίμες του. Σε αυτές ήταν όλοι καλομελετημένοι. Στην αρχή της α΄ πράξης υπάρχει ένα σόλο μιας σολίστ που δεν καταγράφεται στο έντυπο πρόγραμμα. Να ήταν οι κ. Χ. Μακρίδου και Ε. Ανδρεούδη; Συγχαρητήρια σε αμφότερες. Πώς τα καταφέρνει πάντα, ακόμη και σε δεύτερο ρόλο (φίλος του Βέρθερου) ο Ι. Σιάτζκο; Ως ηρωίδα Σαρλόττε η Μ. Κουσουνή υπήρξε μια αρχοντικά συγκινητική κυρία, έξοχη. Ο Βέρθερος του Β. Μπίκου, παλικάρι ευάλωτο, θα έκανε όλους τους τενόρους της φερώνυμης όπερας του Μασνέ να σκάσουν. Με εξαίρεση, ίσως, τον Γιόνας Κάουφμαν! Νεαρή, τρυφερή, αναστατωμένη η Ε. Ισαακίδου με ένα ώριμο και προβληματισμένο Ν. Ζέκα, εξαίρετο όπως και ο Μπίκος. Τεχνικά σε όλους: άριστα. Ερώτηση: γιατί μια τέτοια επιτυχία περιορίστηκε σε… 4 παραστάσεις και 2 διανομές; Δεν ξέρουν στην ΕΛΣ ότι οι χορευτές από την 3η παράσταση ανθίζουν έτι περισσότερον; (28/11/13, 10,17/05/14)