Ως εκ τούτου, «κατάλληλη μόνο για ενήλικες» θεωρήθηκε η τελευταία πρόταση του Λόιντ Νιούσον και της «πρωτοποριακής θεατρικής ομάδας» του DV8 Physical Theatre. Η παράσταση με τον απέριττο τίτλο «John» ήταν σαφώς «θεατρική» μάλλον παρά «χορευτική» ή έστω «κινησιολογική». Το Physical αναφέρεται, εικάζω, στο «σωματικό», το «γυμνό», το «σκληρό». Και υπήρχαν απ’ όλα, μαζί με μία ακατάσχετη φλυαρία, περισσότερο σαν μονόλογος προσωπικών δεδομένων παρά σαν αφήγηση. Ομως πόσο «ακατάλληλος» και «πρωτοποριακός» να ήταν αυτός ο… Γιάννης; Πίσω στα ’60s, βγήκαν τα πρώτα γυμνά στη σκηνή, σε σοβαρές ή κωμικές εκφάνσεις. Τουλάχιστον τότε τα πρωτοείδα σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη. Ηταν η «σεξουαλική επανάσταση» ή «απελευθέρωση» που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Ποικίλο γυμνό, πράξεις «αισχρές», λεξιλόγιο ωμό που προξενούσε σε πολλούς την αηδία ή τη φρίκη αλλά και το γέλιο, μέχρι το χάχανο. Τότε όλα αυτά θεωρήθηκαν «πρωτοποριακά». Αρκετά σύντομα ξεπεράστηκαν. Οι φυλακές, οι ομοφυλόφιλοι (τότε περίπου ονομάστηκαν gay), οι bisexuals, τα ναρκωτικά… και στις αρχές του ’80 ήρθε το AIDS. Και τα πράγματα σοβάρεψαν. Εγιναν άγρια. Η μάστιγα δεν ήταν παίξε γέλασε.
Πόσο ακατάλληλος να είναι αυτός ο John για ανηλίκους; Από πόσο χρονών κρίνονται ενήλικα τα πιτσιρίκια που με τα λάπτοπ τους, το Ιντερνετ και τα ανεβοκατεβάσματα των e-mail τους σερφάρουν σε άφθονη πορνογραφική τροφή στον καναπέ ή στο κρεβάτι τους; Και φυσικά, ο John δεν ήταν καθόλου χυδαίος ή πορνό, οι «σκληρές εκφράσεις» και οι «σκηνές γυμνού» ήταν απλώς ενδεικτικές της μη εξέλιξης του έργου σε αυτή την προσπάθεια του ήρωα να ανακαλύψει «οτιδήποτε: αγάπη, διαφυγή, αυτοεπιβεβαίωση, σεξ ή απλή συντροφιά». Είμαι βέβαιος ότι κάθε γυμνασιόπαις θα τον αντιμετώπιζε με ψυχραιμία.
Υπέροχο, λειτουργικό, ακαθόριστο αλλά τόσο συγκεκριμένο το περιστρεφόμενο εσαεί σκηνικό της Αννα Φλάισλε, κατοικία, φυλακή, λουτρά, δρόμος. Επαινος και για τον αρμοστό της casual ρουχισμό, του γυμνού κάτω από τα πεσκίρια του χαμάμ συμπεριλαμβανομένου. Το αυτό για τον φωτισμό και για τον ήχο. Οπως και για τους πάντα έξοχους ερμηνευτές, άνετα ντυμένους ή γυμνούς. Δεν εκόμισαν γλαύκα οι DV8 με τον «John» τους. Ομως τι καλά να έρχονται και να ξαναέρχονται παρομοίου βεληνεκούς ομάδες τον χειμώνα στην Αθήνα (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 12/10).