Λίγες μέρες έχουν μείνει μέχρι την έναρξη του φετινού 21ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού της Καλαμάτας που ξεκινάει την ερχόμενη Παρασκευή (17/7) και οι αιτήσεις για το χορογραφικό εργαστήρι που θα καθοδηγήσει η Μαριέλα Νέστορα συνεχίζονται. Την ίδια ώρα που πολλοί κανονίζουν, παρά τα προβλήματα, τη διαμονή τους στην Καλαμάτα για να δουν έστω και μία από τις εκλεκτές φετινές παραστάσεις, ένα πολύ σημαντικό μέρος αυτού του μεγάλου πολιτιστικού γεγονότος του καλοκαιριού δεν είναι άλλο από την περφόρμανς σε διάφορα σημεία της πόλης, με την οποία θα λήξει το εργαστήρι ως φινάλε του φεστιβάλ.
Φανταστείτε το κοινό να συμμετέχει σε μια ανοιχτή γιορτή χορού σε γειτονιές και ξεχωριστά σημεία της Καλαμάτας, σε μια παράσταση εμπειρίας και συμμετοχής. Αυτή η επαφή των θεατών και των καλλιτεχνών με την πόλη και τους ανθρώπους της δεν είναι ένα από τα κύρια ζητούμενα ενός περιφερειακού φεστιβάλ;
«Ο χορός ευτυχώς τα τελευταία χρόνια επαναπροσδιορίζει τη σχέση του με την κοινότητα. Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για μια τέχνη που είχε εγκλωβιστεί σε μια παρεξήγηση ελιτισμού. Ολοι μπορούν να χορεύουν, όπως αντίστοιχα τα πάντα μπορούν να είναι χορογραφία» λέει σε συνομιλία της με την «Κ» η Μαριέλα Νέστορα.
Ο τίτλος («360 μοίρες») του χορογραφικού εργαστηρίου υπαινίσσεται αυτό ακριβώς: «την ομαδική και συλλογική υπόσταση του χορού, την ενδυνάμωση των δεσμών της ομάδας και τη σχέση με το ανείπωτο και το ιερό» επισημαίνει η Μαριέλα Νέστορα και προσθέτει ότι «στο συγκεκριμένο εργαστήριο θα εστιάσουμε στην ύπαρξη του περφόρμερ όχι ως αντικείμενο θέασης αλλά ως συνδετικό κρίκο συνύπαρξης μεταξύ των θεατών-συμμετεχόντων. Ο χώρος όπου θα διεξαχθεί δεν συνδέεται με την ιστορία της πόλης ή με το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον κτισμάτων, αλλά ανιχνεύει περιοχές-καταφύγια και σημεία ένωσης μέσα στον αστικό ιστό».
Η Μαριέλα Νέστορα έχει μια αξιόλογη πορεία ως χορογράφος και διευθύντρια της ομάδας σύγχρονου χορού Yelp. Τη ρωτάω να μου πει την άποψή της για τον χορό στην Ελλάδα. «Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα υπάρχει παραγωγή σημαντικών χορογραφικών έργων. Αισθάνομαι περήφανη που ο ελληνικός χορός επιμένει, αντιστέκεται στις αντιξοότητες και στην απουσία στήριξης και συνεχίζει να δημιουργεί», μου λέει. «Ο ελληνικός χορός παράγει έργα τα οποία έχουν δύναμη, σκέψη, υβριδικές προτάσεις οι οποίες δημιουργούν το ενδιαφέρον σε ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Μπορεί να πει κανείς έργα που υπερτερούν σε “ψυχή” σε σχέση με την παραγωγή από άλλες κεντροευρωπαϊκές χώρες. Πιθανόν οι εγχώριες δυσκολίες να εμπνέουν νέους τρόπους αφήγησης και έκφρασης, ίσως τα έργα εκπέμπουν την ανάγκη της δημιουργίας τους, καθώς αναμφίβολα ολοκληρώνονται με κόπο, πυγμή και έκθεση».