Μία Στρίγκλα …τώρα

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Oταν μία μουσική σκηνική πρόταση (όπερα, οπερέτα, μιούζικαλ) την κλέβει η… ορχήστρα, μήπως πρέπει να προβληματιστούμε; Μα τι έχει γίνει επιτέλους αυτή η Καμεράτα Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον αρχιμουσικό της Γιώργο Πέτρου; Χαμαιλέων; Από βραβευμένη διεθνώς μπαρόκ όπερα σε μιούζικαλ; Και πάντα υπέροχη; Να νιώσουμε εθνικά υπερήφανοι και για κάτι πια; Πάντα έλεγα ότι αυτή θα ήταν η πορεία της Ορχήστρας των Χρωμάτων, όμως, να, που έχει ο καιρός γυρίσματα, και στο φίσκα Φεστιβαλικό Ηρώδειο η Ορχήστρα έκλεψε τις εντυπώσεις. Να διέκρινα στα χάλκινα πνευστά μουσικούς από το Ωδείο Τέχνης Γ. Φακανά; Εκτακτοι. Και αυτοί!

Εγραφα στο προηγούμενο σημείωμα για τη λάμψη των χολιγουντιανών σταρ στις κινηματογραφήσεις του πρωτότυπου «Η Στρίγκλα που έγινε Αρνάκι» ή του μιούζικαλ «Φίλα με Καιτούλα», αλλά και των δικών μας αστέρων της ΕΛΣ για τις παραστάσεις του 1970-71, Ανθής Ζαχαράτου και Γιώργου Τερζάκη. Αν υπήρχε μία κηλίδα στην τωρινή έκδοση, ήταν ακριβώς η έλλειψη λάμψης. Και πιστεύω ότι φταίει ο χώρος, το χάος του Ηρωδείου. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αστραφτερή Ειρήνη Καράγιαννη (Καιτούλα) και τον… αστραφτερό Χάρη Ανδριανό (Πετρούκιο). Τους έχουμε εκτιμήσει στο πλαίσιο μιας ιταλικής σκηνής (Ολύμπια, Μέγαρο). Εδώ, κάπου η αύρα τους χλώμιασε. Η Νάντια Κοντογεώργη (Μπιάνκα), που μας αποκαλύφθηκε απολαυστικά στο περίφημο «Κάτω Παρτάλι», νομίζω ότι υπήρξε λάθος επιλογή. Πολύ σεμνή και ingénue για τον ρόλο. Αποκαλυπτικός ο άγνωστός μου Ιάσονας Μανδηλάς (Μπιλ). Ηθοποιία, φωνή, κίνηση, έκτακτος. Και εις ανώτερα. Επιθεωρησιακοί αλλά αξιαγάπητοι… μαφιόζοι ο Αλέξανδρος Μυλωνάς και ο Δημήτρης Ναλμπάντης, άλλο τόσο ο Κώστας Βουτσάς και ο Χάρης Ρώμας στις βινιέτες τους.

Ο σκηνοθέτης Πάρης Μέξης συνέδεσε πετυχημένα τις σκηνές με ταχείς ρυθμούς στις εναλλαγές και το έργο «έτρεξε». Η χορογραφία του Τζον Τοντ παραήταν κλασική στα enchainements της. Οι χορευτές απέδωσαν. Οπως και το φωνητικό σύνολο, το πλήθος και οι «μικροί» κουρδισμένοι από τον σκηνοθέτη και εμπνευσμένοι από τον μαέστρο. Σκηνικά (props μάλλον) και κοστούμια (Αλεξία Θεοδωράκη) εξυπηρετικά στην απλότητά τους. Συνοπτικά: μία απολαυστική, αξιομνημόνευτη βραδιά στο κατά τα άλλα βαρετό για μένα Ηρώδειο των τελευταίων ετών (24/6).

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή