Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ή δει την «Πενθεσίλεια», πένθιμο δράμα σε μία πράξη και 24 σκηνές, του Χάινριχ Κλάιστ. Εργο του 1801, που εντυπωσίασε την κοινωνία του τότε τόσο πολύ, ώστε ο μέγας Γκαίτε ζήλεψε αφάνταστα. Είχα, όμως, ακούσει σε ανύποπτο χρόνο και σε βινύλιο τη μονόπρακτη όπερα του Οτμαρ Σικ (1886–1957), που παρουσιάστηκε στη Δρέσδη το 1927. Εφιαλτικής φωνητικής δυσκολίας, πανέμορφων και βαγκνερικών δραματικών απαιτήσεων, σπάνια αναβιώνει. Το λιμπρέτο, όπως και το θεατρικό έργο, είναι άξιο της πρώιμης ρομαντικής περιόδου, έπεται του κινήματος «Strurm und Drang», καμία σχέση με τον Αχιλλέα της «Ιλιάδας», τις original Αμαζόνες κ.λπ. Στο πρόγραμμα του Φ.Α. η πολυσχιδής χορογράφος Κατρίν Ντιβερρές μιλά για την έμπνευση που της ήρθε όταν ξανασυνάντησε «2 χορεύτριες μετά από 5 χρόνια και τεκνοποίηση. Μεταμόρφωση, όχι μόνο σωματική, αλλά και πώς μπορεί η γυναίκα να εξακολουθεί να εργάζεται, να διαχειρίζεται τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής». Πενθεσίλειες;
«Προβληματισμός με το ζήτημα των γυναικών στην εξουσία, στην Ιστορία – αν το σκεφτούμε, υπάρχουν πολύ λίγες γυναίκες με εξουσία στην Ιστορία της ανθρωπότητας…» Λησμονούμε την Ελισάβετ Α΄, την Αικατερίνη τη Μεγάλη, τη Χριστίνα της Σουηδίας, πιο κοντά μας την Τζουλιάννα της Ολλανδίας, τη σύζυγο του Μάο, την Ιντιρα Γκάντι, τη «Σιδηρά Κυρία» Θάτσερ· να φτάσω μέχρι την Madame Merkel; Σίγουρα λιγότερες στην εξουσία, αλλά μήπως πίσω από κάθε μεγάλο πετυχημένο άνδρα δεν βρίσκεται περίτρανα και από μία υπέροχη γυναίκα; Κυρίες Ρούσβελτ, Ρήγκαν, Κλίντον, Ομπάμα, για την εποχή μας, λησμονώντας την Ασπασία του Περικλή, τη Θεοδώρα του Ιουστινιανού… ε, ναι, δεν έχουμε κυρίες Μέγας Αλέξανδρος, Οκταβιανός Αύγουστος, Ναπολέων, τι να κάνουμε τώρα; Πενθεσίλειες;
«Θέλω να θίξω το ζήτημα επαγγελματικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, για παράδειγμα όταν περνούν από οντισιόν». Μπα; Οι άνδρες δεν τις αντιμετωπίζουν; Οπότε: Πενθεσίλειες; Για αυτό και η κυρία έβαλε στους άνδρες γοβάκια και φουστανάκια (τι μανία πια αυτή οι Γάλλοι με τον «τραβεστισμό»!). Κρίμα που αυτός ο έξοχος θίασος έπρεπε να ασχοληθεί με την… Κρίση του Νότου και τον φεμινισμό, χάνοντας κάποιες ευρηματικές σκηνές με σπαθιά ξιφομαχίας, με… στρώσιμο τραπεζιού για γεύμα (ναι) και ποικίλες μουσικές υποκρούσεις από ηλεκτρονικούς βρυχηθμούς μέχρι την Αμαπόλα και την Μίνα και ένα ρεμπέτικο… Πενθεσίλειες; Πενθεσίλεια; (Χώρος Δ, 13/6)