Τα 75 χρόνια ενός «θεσμού»

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

American Ballet Theatre, και ίσως αυτό να είναι το αμερικανικό χορευτικό συγκρότημα που επισκέφτηκε τις περισσότερες φορές την Αθήνα, στο παλιό, «μεγάλο», υπέροχο Φεστιβάλ, φυσικά στο Ηρώδειο. Εχοντας την τύχη να επισκέπτομαι τη Νέα Υόρκη κάθε χρόνο για χρόνια πολλά (1969-1985), φρόντιζα ώστε οι επισκέψεις μου να συμπίπτουν με την περίοδο των παραστάσεων αυτού του επιβλητικού Μπαλέτου. Δυστυχώς έπρεπε να τις μοιράζω, τις επισκέψεις, με τις saisons του άλλου μεγάλου και θαυμαστού αμερικανικού χορευτικού συγκροτήματος, του ΝΥCB (New York City Ballet), το Μπαλέτο των Τζωρτζ Μπαλανσίν, Λίνκολν Κίρσταϊν και Τζερόμ Ρόμπινς.

Τώρα: ο Δημήτρης είναι ένας πολύ αγαπητός μου «κακός» φίλος. Μεταξύ άλλων έχει την κακή συνήθεια να ταξιδεύει συχνά πυκνά σε Ευρώπη και ΗΠΑ και να παρακολουθεί κοντσέρτα, συναυλίες, όπερες και μπαλέτα. Ακόμη χειρότερη συνήθεια: επιστρέφοντας να μου προσφέρει θριαμβικά τα προγράμματα των εκδηλώσεων αυτών. Και εγώ να αλλάζω όλα τα χρώματα της Ιριδας από τη ζήλεια μου! Και μετά μού περιγράφει λεπτομερώς τις ερμηνείες, τις εκτελέσεις, τις παραστάσεις.

Μόλις πριν από λίγο καιρό μού αριβάρισε με προγράμματα του ΝΥCB, όπου υπήρχε και η διαφήμιση για τους πανηγυρισμούς των 75 χρόνων του ΑΒΤ (1940-2015). Πρακτική του ΑΒΤ (πρώτη φορά στην Αθήνα το 1955 για μεγάλη σειρά παραστάσεων στο θέατρο Κοτοπούλη-Ρεξ) ήταν και είναι οι αναβιώσεις των κλασικών, παράλληλα με ένα καινούργιο ρεπερτόριο Αμερικανών ως επί το πολύ χορογράφων. Μαζί του απολαύσαμε σε ανύποπτους χρόνους «Ζιζέλ» και «Συλφίδες», όμως και θαυμαστά έργα όπως το «Ροντέο» (Κόπλαντ-ντε Μιλ), «Στήλη φωτιάς» (Σαίνμπεργκ-Τιούντορ), «Fancy Free» (Μπέρνσταϊν-Ρόμπινς), «Θρύλος του Φωλ Ρίβερ» (Μ. Γκουλντ-ντε Μιλ) και πόσα άλλα. Πολύ κρίμα που δεν έφτασε ποτέ ώς εδώ –πώς να φτάσει, είναι πανέξοδη!– η αναβίωση από τη Ναταλία Μακάροβα της περίφημης «Μπαγιαντέρας», η πιο πιστή στο πρωτότυπο 4πρακτη έκδοση. (Oι κυκλοφορούσες ανά το παγκόσμιο είναι 3πρακτες, καταλήγουσες στο φινάλε της 3ης πράξης, το υπέροχο «Βασίλειο των Σκιών».) Στο διαφημιστικό ανακαλύπτω ότι τώρα στο ρεπερτόριο του ΑΒΤ αναβιώνουν και τα «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» και «Σταχτοπούτα», ενώ σε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη προσφέρεται και η «Ωραία Κοιμωμένη». Είναι να μη σκάω και να μη μισώ τον αγαπητό μου Δημήτρη; Τι τα ’θελε τώρα;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή