«Ενα άνοιγμα για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι αφουγκραζόμενοι τις αισθήσεις μας» είναι ο χορός για τον Οχάντ Ναχαρίν, τον Ισραηλινό χορογράφο της διάσημης ομάδας χορού Μπατσέβα.
Ο Ναχαρίν και οι χορευτές του έχουν έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα και οι παραστάσεις τους αναμένονται πάντα με ενθουσιασμό. Μια έκρηξη αισθήσεων και συναισθημάτων που σε συνεπαίρνει, θέλεις να ανέβεις στη σκηνή να χορέψεις κι εσύ… Θυμάμαι ακόμη το φως στο στούντιο της ομάδας των Μπατσέβα στο Τελ Αβίβ, που είχα επισκεφτεί στο πλαίσιο του ετήσιου φεστιβάλ νέων Ισραηλινών χορογράφων πριν από κάποια χρόνια. Φως άπλετο σε μια αίθουσα γεμάτη νέα παιδιά που έκαναν πρόβα υπό το βλέμμα του Οχάντ Ναχαρίν. Μια ιδιαίτερη κίνηση, σωματική, δυναμική, κοφτή, σχεδόν πρωτόγονη, όμως πολύ αισθησιακή. Το κοινό σχεδόν στα πόδια των χορευτών, με την ανάσα τους να γίνεται η μουσική.
Αυτή όπως και οι εμφανίσεις της ομάδας στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ήταν όχι μόνο για μένα αλλά για τους περισσότερους θεατές κάποιες από τις πιο δυνατές «χορευτικές» εμπειρίες ζωής. Σε λίγες μέρες ο Ναχαρίν και το νεανικό τμήμα των Μπατσέβα επιστρέφουν αυτήν τη φορά για δύο παραστάσεις την Τρίτη και την Τετάρτη (1, 2/12) στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη) για να παρουσιάσουν τη γνωστή χορογραφία «Decadance» που έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα.
Φαντασία και πάθος
«Θα έλεγα πως η δουλειά που κάνουμε είναι πιο πολύ για το πώς υποχωρούμε μέσα από τον χορό, πώς ενδίδουμε αναγνωρίζοντας τις αδυναμίες μας, τη διάρκεια, την ποιότητα, την ικανότητα της κίνησης», μου λέει σε συνέντευξή του στην «Κ» ο Οχάντ Ναχαρίν. «Επενδύουμε στην αποκάλυψη των φόβων, της αγωνίας, της αισθαντικότητάς μας, ακόμη και της σύνδεσης που έχουμε με τα ζώα, μέσα όμως από μια πολύ καθαρή φόρμα. Το κάνουμε αυτό με εργαλεία την τεχνική, τη φαντασία, το πάθος».
Το Batsheva Young Ensemble ιδρύθηκε το 1990 από τον Οχάντ Ναχαρίν όταν έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής των Μπατσέβα, της ομάδας που ίδρυσε το 1964 η Μάρθα Γκράχαμ και η βαρόνη Μπατσέβα ντε Ρότσιλντ. Σκοπός του Ναχαρίν ήταν να δώσει νέα ώθηση στο συγκρότημα δημιουργώντας ένα φυτώριο νεαρών χορευτών και να καλλιεργήσει το ισραηλινό νεανικό κοινό. Κάθε χρόνο στις ακροάσεις στο Τελ Αβίβ συμμετέχουν πλήθος υποψήφιοι από όλο τον κόσμο, οι οποίοι, όταν γίνουν δεκτοί από το Young Ensemble, εκπαιδεύονται επί δύο χρόνια προκειμένου, μετά την αποφοίτησή τους, να απασχοληθούν ως χορευτές του συγκροτήματος.
«Ψάχνω για την ευφυΐα, τον υψηλό συντονισμό στην κίνηση, τη γενναιοδωρία, τη δημιουργικότητα, τη μουσικότητα. Μου αρέσουν οι ντελικάτοι, εκρηκτικοί, γκρούβι χορευτές», εξηγεί ο Οχάντ Ναχαρίν και τονίζει τη σημασία του κοινού για τον ίδιο και τα έργα του.
Οι θεατές
«Decadance». Μια χορογραφία που υμνεί το σώμα και τη ζωή. «Οι θεατές είναι για μένα το πιο σημαντικό στοιχείο της δουλειάς μου. Εκείνοι είναι που πρέπει να αναγνωρίσουν και να καταλάβουν την πολυπλοκότητα της προσφοράς μου. Εντέλει με αυτούς επικοινωνώ». Ο Ναχαρίν, γνωστός για τις φιλελεύθερες απόψεις του, υποστηρίζει έναν χορό πέρα από εθνικούς ή γεωγραφικούς διαχωρισμούς και επισημαίνει ότι τα έργα του διόλου δεν περιλαμβάνουν θρησκευτικά ή εθνικά υπονοούμενα. «Ο χορός δεν είναι ένας τρόπος να κάνεις δηλώσεις, είναι το να ανοίγεσαι σε έναν τεράστιο χώρο πιθανοτήτων και να συνδέεσαι με κάτι που μπορεί να είναι πολύ προσωπικό και συγχρόνως παγκόσμιο».
1, 2/12, ώρα έναρξης 8.30 μ.μ. Μέγαρο Μουσικής, αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη», Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη.