Μοναστίρσκα και Πλατανιάς σε μεθυστική βραδιά όπερας

Μοναστίρσκα και Πλατανιάς σε μεθυστική βραδιά όπερας

2' 5" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δύο σπουδαίοι λυρικοί καλλιτέχνες στην ακμή τους μοιράστηκαν τη σκηνή της αίθουσας «Φίλων της Μουσικής» την πρώτη Δεκεμβρίου. Η Ουκρανή υψίφωνος Λιουντμίλα Μοναστίρσκα και ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς ερμήνευσαν άριες και ντουέτα από το ρεπερτόριό τους, συνοδευόμενοι από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τη μουσική διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη.

Οι δύο τραγουδιστές περιέλαβαν στο πρόγραμμά τους κυρίως αποσπάσματα από ρόλους με τους οποίους έχουν γίνει διάσημοι σε όλο τον κόσμο, από έργα όπως ο «Μάκβεθ» και ο «Ναμπούκο» του Βέρντι, οι «Παλιάτσοι» του Λεονκαβάλο και η «Καβαλερία ρουστικάνα» του Μασκάνι. Στην περίπτωση του Δημήτρη Πλατανιά δόθηκε επίσης η ευκαιρία να ακούσει το κοινό άριες από δύο όπερες του Βέρντι τις οποίες ο βαρύτονος δεν έχει ερμηνεύσει ακόμα στην Ελλάδα, τον «Ερνάνη» και τον «Στιφέλιο». Ειδικά στη λιγότερο παρουσιαζόμενη δεύτερη όπερα, ο Ελληνας τραγουδιστής σημείωσε σχετικά πρόσφατα σημαντική επιτυχία σε Βενετία και Φρανκφούρτη, ενώ η άρια του Ντον Κάρλο από τον «Ερνάνη» ανήκει στις ωραιότερες του ρεπερτορίου.

Μοναστίρσκα και Πλατανιάς έχουν υγιείς και ιδιαίτερα ισχυρές φωνές, γεγονός που επέτρεψε ισορροπία, ειδικά στα ντουέτα από τον «Ναμπούκο», την «Καβαλερία» και τον «Τροβαδούρο» του Βέρντι, που δόθηκε εκτός προγράμματος και υπήρξε μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, ιδανική κορύφωση – κατάληξη για το ρεσιτάλ. Στα αποσπάσματα από τον Βέρντι, η θυελλώδης μουσική μέσα από την οποία εκφράζεται η δυναμική αντιπαράθεση των δύο χαρακτήρων, σε συνδυασμό με τον ηχητικό χείμαρρο που εξέπεμπε κάθε καλλιτέχνης, ηλέκτριζε την ατμόσφαιρα με συναρπαστικό τρόπο.

Προφανώς είναι απολαυστικό να ακούει κανείς δύο μεγάλες και ασφαλείς φωνές να παίρνουν τα ρίσκα τους, ειδικά σε ό,τι αφορούσε τις ψηλές νότες. Υπήρξε όμως εξίσου ευχάριστο που και οι δύο τραγουδιστές δεν αρκέστηκαν σε αυτό, αλλά χρωμάτισαν το τραγούδι και τις ερμηνείες τους, πλάθοντας σε όλες τις περιπτώσεις πειστικούς χαρακτήρες. Η Μοναστίρσκα διένυσε με επιτυχία την απόσταση από τη γεμάτη δίψα για εξουσία λαίδη Μάκβεθ ώς την ταπεινωμένη και πικραμένη Σαντούτσα της «Καβαλερίας», όπως και ο Πλατανιάς διέκρινε με σαφήνεια τα συναισθήματα του Στάνκαρ («Στιφέλιο»), ενός πατέρα που επιθυμεί να σώσει την τιμή της κόρης του στο πλαίσιο των κοινωνικών συμβάσεων της εποχής, από εκείνα του αλαζόνα βασιλιά Ναβουχοδονόσορα ή του Τόνιο, ηθοποιού σε πλανόδιο θίασο των «Παλιάτσων».

Σταθερά υποστηρικτική υπήρξε η διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη. Στο πρώτο μέρος της βραδιάς, αφιερωμένο στον Βέρντι, διασφάλισε το σφρίγος της μουσικής και στήριξε τις εκφραστικές πλατιές μελωδικές γραμμές. Στο δεύτερο μέρος, αφιερωμένο σε έργα του βερισμού, υπογράμμισε το πάθος της μουσικής. Ευχάριστες επιλογές ήταν η εισαγωγή από τον «Σικελικό εσπερινό» του Βέρντι και το ιντερμέδιο από τον «Φίλο Φριτς» του Μασκάνι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή