Είναι πολύ δύσκολο να αφηγηθεί κανείς διεξοδικά την υπόθεση της όπερας «Σιμόν Μποκκανέγκρα», την ιστορία του πειρατή που υπήρξε ιστορικό πρόσωπο στη Γένοβα του 14ου αιώνα, έγινε δόγης της Βενετίας, βασανίστηκε από τα πάθη του και μπλέχτηκε σε λυσσαλέες πολιτικές συγκρούσεις για την κατάκτηση της εξουσίας. Και είναι σχεδόν αδύνατον να καταλάβει ο θεατής τη δράση που συμβαίνει στη σκηνή αν, όπως έγινε με εμάς, δεν υπάρχουν οι υπέρτιτλοι επειδή παρακολουθήσαμε την τεχνική πρόβα.
Καθώς η δομή του έργου ακολουθεί τα καθιερωμένα μοτίβα του μελοδράματος –γράφτηκε το 1857 και η αναθεωρημένη εκδοχή του το 1881–, δεν λείπουν οι ίντριγκες, τα δηλητήρια, τα ξίφη, οι κατάρες και οι μοιραίες συμπτώσεις που μπερδεύουν την ιστορία. Ωστόσο είναι τέτοια η δραματική ένταση της μουσικής που συνέθεσε ο Τζουζέπε Βέρντι, τόσος ο πλούτος της παρτιτούρας και το δραματουργικό βάθος, που αφήνεις τις απορίες της πλοκής για αργότερα.
Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει στην πρώτη διανομή ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς.
Για την πρόβα βρεθήκαμε στη μεγάλη αίθουσα Σταύρος Νιάρχος λίγες ημέρες πριν από την πρεμιέρα της συγκεκριμένης παράστασης, που «ανοίγει» τη νέα χρονιά για την ΕΛΣ. Πρόκειται για μια παραγωγή της Βασιλικής Οπερας του Λονδίνου, η οποία παρουσιάστηκε πρώτη φορά το 2013 –«ο καλύτερος φόρος τιμής για την επέτειο των 200 ετών από τη γέννηση του Βέρντι», κατά τους Times–, και ξανά πάλι μόλις πριν από λίγους μήνες. Η παράδοση θέλει η τεχνική πρόβα να γίνεται χωρίς την ορχήστρα, μόνον με τον μαέστρο και το πιάνο. Την όπερα στην πρώτη διανομή της διευθύνει η αρχιμουσικός και καλλιτεχνική διευθύντρια της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης Ζωή Τσόκανου, και η συζήτηση μαζί της κάνει την εμπειρία πιο πλούσια χάρη στις γνώσεις και τον ενθουσιασμό της. Είναι η πέμπτη φορά που διευθύνει όπερα του Βέρντι, αλλά η πρώτη για τη «Σιμόν Μποκκανέγκρα», «την πιο σκοτεινή του όπερα, μουσικά και δραματουργικά», λέει η μαέστρος.
Στην εντυπωσιακή παραγωγή της Βασιλικής Οπερας του Λονδίνου η σκηνοθετική γραμμή είναι λιτή και εμπνέεται από την τέχνη και την αισθητική της Αναγέννησης.
Σε αυτή την πρώτη από τις γενικές πρόβες οι τραγουδιστές κάνουν οικονομία στη φωνή τους για να την προστατεύσουν, στην ουσία απλώς «μαρκάρουν» τον ρόλο τους. Παρ’ όλα αυτά η παρουσία του Δημήτρη Πλατανιά είναι ήδη υποβλητική, και υποδύεται τον πρωταγωνιστικό ρόλο του με τέτοια φυσικότητα, «που πραγματικά γίνεται ο Σιμόν Μποκκανέγκρα, ένας από τους εντυπωσιακότερους ρόλους για φωνή βαρύτονου», σχολιάζει η Ζωή Τσόκανου. Ο Αγγλος σκηνοθέτης Ελάιτζα Μοσίνσκι, με μακρά πορεία στο θέατρο και την όπερα, έχει επιλέξει μια λιτή σκηνοθεσία που θα αγαπηθεί και από παραδοσιακό κοινό της όπερας, το οποίο συχνά διαμαρτύρεται για άστοχους νεωτερισμούς. Ο Μοσίνσκι, αντίθετα, δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στις ερμηνείες αντί των σκηνικών και ενδυματολογικών αναζητήσεων. Η παραγωγή εκτυλίσσεται σε ένα απλό σκηνικό, «όχι τον γοτθικό κόσμο του ιστορικού Μποκκανέκρα αλλά τον νεοπλατωνικό κόσμο της Αναγέννησης», όπως αναφέρει στο σημείωμά του. Η όλη αισθητική εμπνέεται από την τέχνη, και σε αυτό συμβάλλουν σημαντικά οι θαυμάσιοι φωτισμοί του Τζον Χάρισον. Την όπερα διατρέχει η εικόνα της θάλασσας που συνδέει τα πρόσωπα, και αποδίδει εύστοχα την ένταση των παθών αλλά και τα βάθη της ευαισθησίας τους.
«Σιμόν Μποκκανέγκρα», πρεμιέρα 19/2, 6 παραστάσεις έως 26/1.