Ραπάρουν για λεφτά και ναρκωτικά κρατώντας… πορτοκαλάδα

Ραπάρουν για λεφτά και ναρκωτικά κρατώντας… πορτοκαλάδα

1' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αφορμή στάθηκε ένα εφηβικό πάρτι που γινόταν έναν όροφο παρακάτω. Μιλάμε για παιδιά 12-13 ετών. Δυνατή μουσική, δυνατές φωνές, γέλια, όλα ωραία. Μουσική…ολοφάνερα χιπ χοπ, μιας και οι καινούργιες γενιές, όπως ακριβώς κάναμε κι εμείς, ακολουθούν την παγκόσμια μόδα. Κάπου εκεί κατάλαβα βέβαια ότι δεν πρόκειται για απλή ραπ, αλλά για παραλλαγή της· η «trap», είδος με το οποίο ασχολούνται και αρκετοί ντόπιοι «καλλιτέχνες», βασισμένοι σε αμερικανικά πρότυπα, έχει σχετικά απλή θεματολογία: λεφτά (κατά προτίμηση παράνομα), γυναίκες (κατά προτίμηση πόρνες), ναρκωτικά, πολυτελή αμάξια κ.λπ. Γενικώς ό,τι μπορούν να αγοράσουν τα πολλά λεφτά, τα οποία ο ράπερ σκορπάει σαν μαρουλόφυλλα, μόνον όμως για την απόλαυση του ιδίου και της παρέας του.

Αυτή η τελευταία είναι το άλλο στοιχείο της trap. Βλέπετε περίπου η μισή στιχουργική του είδους σχετίζεται με το πόσο καλύτερη είναι η δική μας παρέα/gang/κλίκα σε σχέση με την άχρηστη δική σας. «Ολοι οι δικοί μου έχουν όπλα, όλοι οι δικοί μου είναι G’s/ όλοι οι δικοί σου πουτάνες, δεν μας αγγίζει κανείς», τραγουδά εμπνευσμένα ο Snik και μαζί του τα 10χρονα, συνεχίζοντας με ατάκες γύρω από την κοκαΐνη, τις Φεράρι, το στοματικό σεξ, τα γκλοκ και άλλα… χαριτωμένα. Θα πει κανείς, τα ακούνε για πλάκα, κρατώντας στο χέρι πορτοκαλάδα. Ισως. Το πάρτι συνεχίζεται. «Πάρ’ τους τα/μέτρα τα/ξόδεψ’ τα/πέτα τα» και «Θα ’θελες να ’σαι εγώ/δεν θέλεις να ’σαι εσύ», λέει με τη σειρά του ο Light. O ίδιος, ανήκοντας στην κοινότητα των Ρομά, επιτυγχάνει απίθανα νούμερα προβολών στο YouTube (15-20 εκατ.).

Την ίδια στιγμή, ειρωνικά, τα παιδιά που τον ακούν φέρονται άσχημα σε συνομήλικά τους Ρομά, αντιγράφοντας τις ρατσιστικές συμπεριφορές των γονιών τους. Ο Light βέβαια, όπως και ο Snik, δηλώνει πλούσιος. Και οι θαυμαστές τους καλούνται να τους μιμηθούν, ώστε να μπορούν κι εκείνοι μια μέρα να το τρίψουν στα μούτρα όσων δεν θα τα «καταφέρουν» ποτέ. Σε έναν παράλληλο (επίσης) χιπ χοπ κόσμο υπάρχει μια τρομερά δραστήρια ελληνική σκηνή που ασχολείται με άλλα πράγματα: τα κοινωνικά προβλήματα, τη φτώχεια, τους μετανάστες, τον φασισμό. Με λίγα λόγια, το πραγματικό περιθώριο, από το οποίο υποτίθεται πως η συγκεκριμένη μουσική πηγάζει. Δίχως χρυσές αλυσίδες και… Φεράρι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή