04.30
Το σπίτι μας ζωντανεύει τέτοιες ώρες. Οχι, δεν έχουμε φαντάσματα ούτε ενοχλητικούς γείτονες αλλά αρκετά κατοικίδια, όλα πρώην αδέσποτα. Συνήθως ξυπνάω από το περπάτημα της Γιολάντας (της μονόφθαλμης γάτας μας) επάνω μου, για να μου υπενθυμίσει ότι ήρθε η ώρα που επιθυμεί να τη χαϊδέψω, ή από το κυνηγητό της με τον Holly (ο αρσενικός μας γάτος) σε όλο το σπίτι.
06.30
Παλαιότερα δεν το μπορούσα αυτό το τόσο πρωινό ξύπνημα, αλλά εδώ και 562 ημέρες ο ύπνος μου, το κρεβάτι μου και γενικά η ζωή μου έχουν αλλάξει ριζικά με την έλευση του γιου μας, Μάξιμου. Ομολογώ ότι θα ήθελα να κοιμηθώ λίγο παραπάνω, αλλά είναι αδύνατον, καθώς δύο μικρά χεράκια μου πιάνουν τη μύτη και ο μικρός αρχίζει να μου μιλάει. Εχουμε επιλέξει να κάνουμε συγκοίμηση με τον Μάξιμο και πραγματικά είναι από τις πιο ωραίες στιγμές της μέρας τα πρωινά φιλιά, οι αγκαλιές, τα χάδια στο κρεβάτι και ο μαξιλαροπόλεμος. Με μισάνοιχτα μάτια ξαφνικά μεταμορφώνομαι άλλοτε σε αγελάδα ή άλογο, άλλοτε σε γουρούνι ή γάιδαρο (τελευταία και σε κατσίκα), για να δημιουργήσω μια ευφάνταστη πρωινή ιστορία στη φάρμα.
07.30
Ξέχασα να αναφέρω ότι με αφορμή το μωρό και το φαγητό μας έχει αλλάξει. Τέρμα το αλάτι, τέρμα η ζάχαρη – και αυτό το τελευταίο… πονάει. Αφού φτιάξουμε μπανανοτηγανίτες και χυμό πορτοκάλι για το πρόγευμά μας, ντυνόμαστε για να βγάλουμε βόλτα τη Μέλι, τη σκυλίτσα μας, και να κάνουμε και το πρωινό συσσίτιο της γειτονιάς. Ταΐζουμε μαζί με τη Μέλι και τον Μάξιμο περίπου 30 γάτες (όλες στειρωμένες). Ταυτόχρονα γίνεται και η πρωινή καταμέτρηση, για να δούμε ότι όλοι είναι εκεί και δεν υπάρχουν απώλειες.
09.00
Είναι η ώρα της παιδικής χαράς. Από τότε που έγινα πατέρας, έχω γνωρίσει γείτονες, παππούδες, γιαγιάδες, άλλους γονείς όλοι μοιράζονται με περίσσια υπερηφάνεια τα κατορθώματα του δικού τους παιδιού. Ενας νέος κόσμος έχει γεννηθεί για μένα. Μάλλον, για να είμαι ειλικρινής, είναι λες και η Φαίη κι εγώ γεννηθήκαμε ξανά, μαζί με το μωρό μας. Αγαπώ τη φύση και χαίρομαι πολύ να φέρνω σε επαφή τον γιο μου μαζί της, με τα λουλούδια που πρωτοανθίζουν, με τα έντομα και τα διαφορετικά είδη πουλιών. Είναι η «στιγμή» μας και η πολύτιμη σύνδεσή μας, την οποία κρατάω μέσα μου όλη την υπόλοιπη μέρα.
11.00
Βρίσκομαι στην Εθνική Λυρική Σκηνή, σε μια πολύ δημιουργική περίοδο. Μου αρέσουν οι μεγάλες παραγωγές και πόσο μάλλον όταν καλούμαι να μελετήσω και να αποδώσω τρεις διαφορετικούς ρόλους στο ίδιο έργο, τη «Λαίδη Μάκμπεθ του Μτσενσκ», το αριστούργημα του Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Με διεισδυτική ματιά και με σχεδόν κινηματογραφική προσοχή στη λεπτομέρεια, η μεγάλη κυρία του κινηματογράφου Φανί Αρντάν, που σκηνοθετεί την παράσταση, δεν διστάζει να τσαλακώσει στις πρόβες την εικόνα της, γονατίζοντας, πέφτοντας κάτω ή ανεβοκατεβαίνοντας στα τραπέζια του σκηνικού, προκειμένου να μας δείξει τι θέλει από εμάς. Μιλώντας για εμμονή στη λεπτομέρεια, τα κοστούμια της παράστασης υπογράφει η Μιλένα Κανονέρο, βραβευμένη με τέσσερα Οσκαρ, η οποία σε μια πρόβα μετρούσε τις ραφές του ρούχου μου με χάρακα!
16.00
Παραμένω στο κτίριο της Λυρικής, στο ΚΠΙΣΝ, και μουσικά στην εποχή του Μεσοπολέμου, αλλάζω όμως ύφος και έργο και πλαισιώνομαι από άλλη ομάδα νέων δημιουργικών ανθρώπων. Σε συμπαραγωγή της Εναλλακτικής Σκηνής και της Ομάδας Μουσικού Θεάτρου «Ραφή» ετοιμάζουμε την οπερέτα «Η πρώτη αγάπη» του Νίκου Χατζηαποστόλου. Είναι τόσο διαφορετικό και δημιουργικό να δουλεύεις με ανθρώπους που ζυμώνονται στο θέατρο. Η όπερα πια δεν είναι μόνο μουσική ικανότητα αλλά και σωματική έκφραση και υποκριτική ευελιξία. Μου αρέσει να έρχομαι αντιμέτωπος με καινούργιες προκλήσεις. Απολαμβάνω τις αναγνώσεις και τη θεατρική προσέγγιση του έργου από τον Προμηθέα Αλειφερόπουλο, που μας σκηνοθετεί.
21.00
Είναι η ώρα της επιστροφής στο σπίτι. Ο μικρός κοιμάται και επικρατεί μια ωραία ηρεμία. Τρώω επιτέλους σε τραπέζι και όχι στο πόδι, ανάμεσα σε πρόβες, ενώ παράλληλα μαθαίνω τις περιπέτειες του Μάξιμου από τη σύζυγό μου και χαλαρώνουμε μαζί βλέποντας τις αγαπημένες μας σειρές στο Netflix.
12.00
Μόνος πια στο σαλόνι, έχω λίγο χρόνο να ξαναπεράσω τις νεότερες σκηνοθετικές οδηγίες. Πριν κοιμηθώ βγαίνω με τη Μέλι για τη νυχτερινή βόλτα της – και το βραδινό συσσίτιο της γειτονιάς. Μετά, ξαπλώνω στο κρεβάτι, κλείνω τα μάτια μου και ελπίζω τα μικρά χεράκια να κάνουν λιγότερες αφυπνίσεις μέσα στη νύχτα!
Ο Διονύσης Τσαντίνης έχει τρεις ρόλους στην όπερα «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενσκ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς, που ανεβαίνει στις 12 Μαΐου (για πέντε παραστάσεις) στην ΕΛΣ, σε σκηνοθεσία της Φανί Αρντάν. Και από τις 23 Μαΐου θα πρωταγωνιστεί στην «Πρώτη αγάπη» του Νίκου Χατζηαποστόλου, στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, σε σκηνοθεσία Προμηθέα Αλειφερόπουλου.