Γιορτή για πιανίστες και φίλους του πιάνου

Γιορτή για πιανίστες και φίλους του πιάνου

2' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενας ακόμη κύκλος συναυλιών οργανώθηκε πρόσφατα στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος». Αφιερωμένος στον συνθέτη και δεξιοτέχνη πιανίστα Σεργκέι Ραχμάνινοφ, περιλάμβανε τρεις καθαρά πιανιστικές βραδιές και μία με έργα για τσέλο και πιάνο.

Η μουσική του Ραχμάνινοφ παραμένει εξίσου δημοφιλής στους πιανίστες όσο και στο κοινό, καθώς στους πρώτους προσφέρει τη δυνατότητα να φανερώσουν τις δεξιοτεχνικές και τις εκφραστικές τους ικανότητες, ενώ στους δεύτερους παρέχει την ευκαιρία να απολαύσουν έργα λαμπερά και συναισθηματικά άμεσα.

Η πρώτη συναυλία πραγματοποιήθηκε την 1η Απριλίου και είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς περιλάμβανε έργα για δύο πιάνα. Ο Στέφανος Νάσος και ο Απόστολος Παληός ξεκίνησαν το πρόγραμμά τους με τη νεανική «Ρωσική ραψωδία», καρπό των φοιτητικών χρόνων του Ραχμάνινοφ, και συνέχισαν με τη σύνθεση «Φαντασία – Εικόνες», έργο σπονδυλωτό, καθένα από τα τέσσερα μέρη του οποίου φέρει ως προμετωπίδα στίχους που φωτίζουν το περιεχόμενό του. Στο δεύτερο μέρος, μετά το σπινθηροβόλο «Κοντσερτίνο» του Σοστακόβιτς, ακούστηκε η «Δεύτερη σουίτα», έργο 17, στην οποία εμφανίζονται σε ώριμη μορφή τα χαρακτηριστικά που έκαναν τον Ραχμάνινοφ διάσημο. Νάσος και Παληός έχουν εμφανιστεί και στο παρελθόν ως ντούο με επιτυχία. Η συναισθηματικά εγκρατής προσέγγισή τους ταίριαξε ιδανικά στη μουσική του Σοστακόβιτς, ωφέλησε όμως και τα έργα του Ραχμάνινοφ, καθώς τα απάλλαξε από πληθωρικά μελίρρυτες διατυπώσεις, χωρίς να τους στερήσει τον λυρισμό, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι «εγγεγραμμένος» στη μουσική.

Η συναυλία της 3ης Απριλίου ήταν η μόνη που περιλάμβανε όργανο πλην του πιάνου, ταυτόχρονα όμως και η μόνη που περιορίστηκε σε ένα και μόνο έργο του τιμώμενου συνθέτη: ο τσελίστας Ρενάτο Ρίπο και ο πιανίστας Φίλιπ Κοπατσέφσκι έπαιξαν τη μελωδικά πληθωρική Σονάτα έργο 19 του Ραχμάνινοφ, ενώ κατά το υπόλοιπο της βραδιάς ακούστηκαν έργα Αρένσκι και Τσαϊκόφσκι. Πιο πολύ από τον συνθέτη, «άξονας» για τη διαμόρφωση του προγράμματος της βραδιάς έμοιαζε να είναι ο Ανατόλι Μπραντούκοφ, πρώτος ερμηνευτής της Σονάτας και κουμπάρος του Ραχμάνινοφ, καθώς σε αυτόν είχε αφιερώσει επίσης ο Τσαϊκόφσκι το δικό του «Ρόντο καπριτσιόζο», που απέδωσαν οι δύο ερμηνευτές. Παρότι το τσέλο από τη φύση του προσφέρεται ακόμα περισσότερο από τα πιάνο για συναισθηματικά έντονα φορτισμένες ερμηνείες, όπως οι δύο πιανίστες της εναρκτήριας συναυλίας έτσι και οι Ρίπο και Κοπατσέφσκι κράτησαν τη θερμοκρασία υπό έλεγχο, ακόμη και στο χαρακτηριστικά μελωδικό τρίτο μέρος της Σονάτας.

Μόνος, ο Κοπατσέφσκι απέδωσε με εξαιρετική διαύγεια και καθαρότητα τρία μέρη από το μπαλέτο «Ο καρυοθραύστης» του Τσαϊκόφσκι στη λαμπερή μεταγραφή της μουσικής από τον πιανίστα και αρχιμουσικό Μιχαήλ Πλετνιόφ. Το πρόγραμμα της βραδιάς συμπλήρωσαν τρία από τα «Τέσσερα κομμάτια» έργο 56 του Αντόν Αρένσκι, ο οποίος υπήρξε δάσκαλος του Ραχμάνινοφ: το ιδιαίτερα λυρικό «Λυπητερό τραγούδι», η ισπανικών αποχρώσεων «Ανατολίτικη μελωδία» και η «Ρομάντσα», σελίδα που βρίσκεται πολύ κοντά στο ύφος και στην αισθητική του διάσημου μαθητή του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή