Το «λάλον ύδωρ» των Δελφών διαθέτει φωνή και έμπνευση

Δεν είναι πως δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι για να μιλήσει κανείς για το Φεστιβάλ Δελφών «Το λάλον ύδωρ» (15/6 – 19/7), που φέτος οργανώνεται για δεύτερη φορά στον νομό Φωκίδας με καλλιτεχνικό διευθυντή τον Δημήτρη Μαραμή. Βλέποντας το πρόγραμμα, σκέφτομαι πως όσοι παραθερίζουν στην Ιτέα και στο Γαλαξίδι, όσοι βρίσκονται στην Αμφισσα και κάνουν τη βόλτα τους στους Δελφούς, Ελληνες και ξένοι, είναι τυχεροί γιατί θα παρακολουθήσουν σινεμά και θέατρο και θα ακούσουν μουσική στο πλαίσιο ενός μικρού φεστιβάλ, με καλοδιαλεγμένο περιεχόμενο, μακριά από την πολυκοσμία των νησιών. Αλλά στα παραπάνω θα προσθέσω και άλλον ένα λόγο: Χάρη στο «λάλον ύδωρ», το νερό της Κασταλίας που δεν έχει χάσει την έμπνευσή του, δύο χώροι ζωντανεύουν και ανανεώνουν τους επισκέπτες τους. Ο ένας είναι η κατοικία του Αγγελου Σικελιανού, μια αστική βίλα του Μεσοπολέμου δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, που είναι επίσης μουσείο, αλλά τον περισσότερο καιρό παρέμενε κλειστό. Τωρα, εκτός από τις βραδιές των παραστάσεων που φιλοξενούνται στην πίσω αυλή, το σπίτι είναι επισκέψιμο και το Σαββατοκύριακο. Φέτος εδώ θα ανέβουν δύο παραστάσεις, η οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου «Πρώτη αγάπη», από την Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ και την ομάδα Ραφή, και το έργο «Από την Αντιγόνη στη Μήδεια» σε σύλληψη-σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.

Η άλλη ωραία επιλογή είναι η συνοικία της Χάρμαινας στην Αμφισσα, τα Ταμπάκικα δίπλα στο κάστρο της πόλης, που παλεύουν για τη διατήρησή τους. Στη μικρή πλατεία, κάτω από το πλατάνι, στήνεται η σκηνή και στους τριγύρω δρόμους μπαίνουν καθίσματα για τους θεατές. Ενα σχεδόν κινηματογραφικό σκηνικό για τον «Ερωτόκριτο» του Μαραμή με τους Vamos Ensemble, που βασίζεται στο πρωτότυπο του Βιτσέντζου Κορνάρου.