Επιτυχημένος Τσαϊκόφσκι, ατυχής Μπετόβεν από την Κρατική

Επιτυχημένος Τσαϊκόφσκι, ατυχής Μπετόβεν από την Κρατική

2' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Για τους περισσότερους, ειδικά τους παλαιότερους, ο Βλαντίμιρ Ασκενάζι παραμένει ένας χαρισματικός πιανίστας. Στις 7 Ιουνίου στην πρώην αίθουσα «Φίλων της Μουσικής» υπενθύμισε για πολλοστή φορά ότι γνωρίζει άριστα και την τέχνη του αρχιμουσικού. Ειδικά όταν το έργο «βοηθά», όπως η Πέμπτη Συμφωνία του Τσαϊκόφσκι, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι έως και εξαιρετικό.

Σε σχέση με τη φωτεινή Ογδοη Συμφωνία του Μπετόβεν που προηγήθηκε, και η οποία θέτει στην ορχήστρα ζητήματα στυλ και ακρίβειας που έχουν ανάγκη συστηματικής προετοιμασίας και διαρκούς καλλιέργειας, η έντονα δραματική Πέμπτη βασίζεται περισσότερο στην ερμηνεία του μουσικού υλικού και σε μεμονωμένες σολιστικές συνεισφορές πνευστών οργάνων. Ο Ρώσος πιανίστας και αρχιμουσικός φρόντισε για το πρώτο, οι καλοί μουσικοί της Κρατικής για το δεύτερο. Με αμεσότητα, χωρίς περιττούς μανιερισμούς ο Ασκενάζι απέδωσε το συναισθηματικό περιεχόμενο του έργου. Οριζε με σαφήνεια τα διαφορετικά εδάφια καθενός από τα μέρη της Συμφωνίας χωρίς να δημιουργεί ρωγμές στη ροή της μουσικής. Ο τρόπος που περνούσε από το ένα στο άλλο ενδυνάμωνε τη συναισθηματική ένταση, δημιουργούσε συναρπαστικές κλιμακώσεις, οι οποίες αποφορτίζονταν με εξίσου δραματικό τρόπο, γρήγορα και με ταχύτατη μείωση της δυναμικής. Το αποτέλεσμα ήταν ένας συναρπαστικός, διαρκώς παλλόμενος ήχος, ο οποίος εξέφραζε συναισθήματα που διατυπώνονται με μεγάλη ένταση και αγωνία ιδιαίτερα στις τελευταίες Συμφωνίες του Ρώσου συνθέτη. Το διαρκώς επανερχόμενο θέμα της Συμφωνίας ξεχώριζε με σαφήνεια σε όλες του τις εκφάνσεις, αποτελώντας τον συνεκτικό ιστό της μουσικής αλλά και το ευδιάκριτο σημείο αναφοράς για τους ακροατές. Τα βαλς του τρίτου μέρους λικνίζονταν με αριστοκρατική ελαφράδα χωρίς να χάνουν τον μελαγχολικό τους τόνο, το φινάλε υπήρξε ταυτόχρονα μεγαλόπρεπο όσο και τραγικό. Με δυο λόγια, αντιλαμβανόμενος σε βάθος όσα πραγματεύεται το έργο, ο Ασκενάζι μπόρεσε να τα αποσπάσει από την Κρατική.

Αρωγός στο έργο του οι πολύ καλές συνεισφορές των Χρήστου Σαλβάνου (κόρνο), Σπύρου Μουρίκη (κλαρινέτο), Γιάννη Οικονόμου (όμποε) και Βασίλη Λιοδάκη (φαγκότο).

Αρκετά διαφορετικά ήταν τα πράγματα στο πρώτο μέρος της βραδιάς, κατά το οποίο ακούστηκε η «αισιόδοξη», ζωηρή, σβέλτη, σύντομη Ογδοη Συμφωνία του Μπετόβεν. Στο έργο αυτό δεν αρκεί να «μεταφραστεί» η έκφραση του έργου ή μάλλον η ουσία του δεν βρίσκεται πρωτίστως εκεί. Απαιτείται στυλ, πειθαρχία και συντονισμός προκειμένου να αναδειχθούν οι ποιότητες της γραφής και τα στοιχεία αυτά δεν είναι τα πιο δυνατά χαρακτηριστικά των εγχόρδων της Κρατικής. Λόγω της συχνά αναπόφευκτα ταχείας μουσικής διεύθυνσης του Ασκενάζι, σε αρκετά σημεία υπήρξε αποσυντονισμός και στιγμιαία σύγχυση, η οποία προσδιόριζε το αποτέλεσμα.

Ο αρχιμουσικός φαινόταν και πάλι να ξέρει τι ζητεί, ωστόσο η ορχήστρα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, τουλάχιστον όχι σε αυτή την ταχύτητα και –προφανώς– όχι με την ανεπαρκή προετοιμασία που είχε προηγηθεί.

Ατυχής επιλογή έργου, την οποία ευτυχώς έσβησε η επιτυχημένη απόδοση της Συμφωνίας του Τσαϊκόφσκι που ακολούθησε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή