Είχαν δώσει ραντεβού με τον φωτογράφο στις 11.30 π.μ., γιατί οι φαν άρχιζαν συνήθως να πολιορκούν το στούντιο μετά το μεσημέρι. Η φωτογράφιση δεν διήρκεσε περισσότερο από δέκα λεπτά: εκείνο το αυγουστιάτικο πρωινό του 1969, οι Μπιτλς βγήκαν από το κτίριο της οδού Αμπεϊ στο βορειοδυτικό Λονδίνο και, καθώς ένας τροχονόμος είχε διακόψει την κυκλοφορία, διέσχισαν τον δρόμο τρεις – τέσσερις φορές μπροστά από τον φωτογραφικό φακό. Ενα από αυτά τα καρέ επιλέχθηκε για το εξώφυλλο του άλμπουμ «Abbey Road», ενός από τους σημαντικότερους δίσκους στην ιστορία του ροκ, που υπήρξε και ο τελευταίος των «Σκαθαριών» (αφού το «Let it Be» κυκλοφόρησε μεν αργότερα, αλλά είχε ηχογραφηθεί νωρίτερα).
Πενήντα χρόνια και μία ημέρα μετά την κυκλοφορία του ιστορικού αυτού άλμπουμ, φέτος στις 27 Σεπτεμβρίου ξανακυκλοφορεί σε νέα μείξη, μαζί με όλα τα καλούδια που θα ευχόταν κάθε πιστός φίλος του συγκροτήματος: διαφορετικές εκδοχές stereo, 5.1 surround sound και Dolby Atmos (για όσους φανατικούς της υψηλής πιστότητας έχουν απομείνει στην εποχή των ringtones), ένα βιβλίο με ιστορίες και φωτογραφίες και, πάνω απ’ όλα, 23 ανέκδοτες, δοκιμαστικές ηχογραφήσεις αγαπημένων τραγουδιών, όπως τα «Come together», «Oh darling», «Octopus’s garden», «Because», «Something» και «Here comes the sun».
Τo τελευταίο το έγραψε ο Τζορτζ Χάρισον μια ανοιξιάτικη ημέρα που αποφάσισε να αποφύγει τις πεζές υποχρεώσεις τις οποίες μοιραζόταν με τους άλλους τρεις Μπιτλς στην εταιρεία τους, την Apple, και να κάνει έναν περίπατο στο εξοχικό του γείτονα και φίλου του Ερικ Κλάπτον. Ομως, κάθε τραγούδι αυτού του δίσκου συνοδεύεται από μία ιστορία. Ο Ρίνγκο Σταρ, για παράδειγμα, έγραψε το «Octopus’s garden» (Ο κήπος του χταποδιού) στη διάρκεια διακοπών στη Μεσόγειο με το γιοτ του Πίτερ Σέλερς, όταν ο καπετάνιος τού είπε ότι τα χταπόδια μαζεύουν πετραδάκια και φτιάχνουν κήπους μπροστά στο θαλάμι τους. Ο Τζον Λένον είπε ότι συνέθεσε το «Because», αφού πρώτα ζήτησε από τη Γιόκο Ονο να παίξει ανάποδα τη «Σονάτα του σεληνόφωτος» του Μπετόβεν. Ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ έγραψε το «She came in through the bathroom window» (Μπήκε από το παράθυρο του μπάνιου) όταν ένα από τα πολλά κορίτσια που πολιορκούσαν καθημερινά τα γραφεία της Apple κατόρθωσε να τρυπώσει στο κτίριο από το παράθυρο του μπάνιου και έπειτα άνοιξε την πόρτα και σε άλλα, που έκλεψαν φωτογραφίες και ρούχα του συγκροτήματος.
Κάθε τραγούδι αυτού του δίσκου συνοδεύεται από μία ιστορία. Από το «Octopus’s garden» του Ρίνγκο Σταρ και το «Because» του Τζον Λένον στο «She came in through the bathroom window» του Πολ Μακ Κάρτνεϊ.
Ο Πολ δανείστηκε τη λέξη pataphysical (που ακούγεται στο «Maxwell’s silver hammer») από τον Γάλλο συγγραφέα της αβάν γκαρντ Αλφρέντ Ζαρί, (ο οποίος την επινόησε ως όρο μιας επιστήμης που υποτίθετο ότι εξέταζε φανταστικά φαινόμενα πέραν και της μεταφυσικής). Το 1969, το BBC απαγόρευσε το «Come together» επειδή κάνει αναφορά στην Coca-Cola, που θεωρήθηκε διαφημιστική. Μέχρι και «κρυμμένο» κομμάτι επιφυλάσσει ο δίσκος στο τέλος – τάση που αργότερα ακολούθησαν πολλοί.
Την περίφημη φωτογραφία των τεσσάρων στο εξώφυλλο συνοδεύουν πολλές ιστορίες τα χρόνια που μεσολάβησαν. Και μάλιστα ιστορίες συνωμοσίας: Γιατί ο Πολ διασχίζει ξυπόλυτος τον δρόμο; Και γιατί, παρότι αριστερόχειρας, κρατά το τσιγάρο με το δεξί του χέρι; Μήπως αυτός δεν είναι παρά ένας σωσίας του αληθινού Πολ, ο οποίος έχει πεθάνει; Ευτυχώς, ήταν απόλυτα υγιής και, μαζί με τον Τζον, τον Τζορτζ και τον Ρίνγκο είχαν ηχογραφήσει ακόμα μια σειρά από τραγούδια με πηγαίες, οικουμενικές μελωδίες και ευφάνταστες ενορχηστρώσεις – την τελευταία. Η 20ή Αυγούστου 1969, όταν ολοκληρώθηκε και η μείξη, ήταν η τελευταία ημέρα που βρέθηκαν μαζί σε στούντιο. Το «Abbey road» κυκλοφόρησε έξι ημέρες αφότου ο Λένον είχε ανακοινώσει στους υπολοίπους ότι εγκαταλείπει το συγκρότημα. Πώς κατάφεραν οι Μπιτλς να γράψουν και να ηχογραφήσουν μαζί τέτοια τραγούδια ενώ είχαν ήδη αποφασίσει τη διάλυση του γκρουπ; «Είναι σα να κάνεις σπουδαίο σεξ, για τελευταία φορά, με μια πρώην», είπε στο περιοδικό Rolling Stone ο Ζιλ Μάρτιν, γιος του ιστορικού παραγωγού του συγκροτήματος Τζορτζ Μάρτιν. Και αυτή η «τελευταία φορά» ήταν η πρώτη και μοναδική που ηχογράφησαν με τη νέα, για την εποχή, οκτακάναλη τεχνολογία.
Ωστόσο, το «Abbey Road» (που δεν ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου στο συγκεκριμένο στούντιο) δεν αναγνωρίστηκε από την αρχή ως σπουδαίο άλμπουμ. Το Rolling Stone το χαρακτήρισε «μπερδεμένο αντί για σύνθετο» και οι New York Times αποφάνθηκαν ότι τα τραγούδια «δεν είναι κάτι ιδιαίτερο». Πάντως, η Melody Maker το επαίνεσε θαυμαστικά και η Daily Telegraph έγραψε ότι είναι αδύνατο να μη σιγοτραγουδήσεις το «Here comes the sun» και το «Something» την ώρα που τα ακούς. Ενώ ο Φρανκ Σινάτρα, που παλαιότερα ήταν πολύ καχύποπτος απέναντι στους Αγγλους εισβολείς, τώρα υποδέχθηκε γενναιόδωρα το τελευταίο ως «το ωραιότερο ερωτικό τραγούδι που γράφτηκε ποτέ».
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότεροι συμφωνούσαν μ’ αυτό. Αρκετοί, ώστε να καταστήσουν το «Abbey road» το πιο εμπορικό άλμπουμ των Μπιτλς. Ακόμα και το εξώφυλλο υπήρξε το δημοφιλέστερο του συγκροτήματος, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι πολλοί το μιμήθηκαν, κάποτε και για να το παρωδήσουν: από τους Red Hot Chili Peppers έως τον Κάνιε Γουέστ. Και από τον Μπένι Χιλ έως τον Σνούπι και τα Μάπετς! Η συγκεκριμένη διάβαση, εξάλλου, περιλαμβάνεται από το 2010 στα αγγλικά ιστορικά μνημεία. Οπως, ίσως, και ο δίσκος που ηχογραφήθηκε στην ίδια γειτονιά…