Δύο νέοι τσελίστες σε ένα πολλαπλά ενδιαφέρον πρόγραμμα

Δύο νέοι τσελίστες σε ένα πολλαπλά ενδιαφέρον πρόγραμμα

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

­Αφιερωμένη στο τσέλο ήταν η πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου στο Φεστιβάλ Αθηνών. Κορύφωση των δραστηριοτήτων του Γιο Γιο Μα στην Αθήνα ήταν η συναυλία με τις έξι Σουίτες για τσέλο του Μπαχ στο Ηρώδειο. Στον ίδιο χώρο δύο βραδιές αργότερα ο Ζαν-Γκιγέν Κεράς ερμήνευσε τα ίδια έργα χορογραφημένα από την Ανε Τερέζα ντε Κερσμέκερ. Παράλληλα, στο Ωδείο Αθηνών πραγματοποιήθηκαν τρεις βραδιές με νέους Ελληνες τσελίστες. Αυτή της 3ης Ιουλίου στράφηκε στο σύγχρονο ρεπερτόριο, παρουσιάζοντας έργα από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα έως και απολύτως σύγχρονα.

Παρά τα λιγότερο γνωστά ονόματα των συνθετών του προγράμματος, το κοινό δεν αποθαρρύνθηκε και η αίθουσα γέμισε. Οι φιλόμουσοι αποζημιώθηκαν πολλαπλά, καθώς διαπίστωσαν ότι στην πλειονότητά τους τα έργα ήταν όχι μόνο τονικά, αλλά επιπλέον επένδυαν στη μελωδία και στο συναίσθημα.

Αυτό υπογραμμίστηκε ιδιαίτερα και από τους δύο εξαιρετικούς τσελίστες, τον Μιχάλη Χόιπελ στο πρώτο μέρος και τον Φερνάντο Νίνα στο δεύτερο. Εξοικειωμένος με το κλασικό ρεπερτόριο, ο πρώτος ερμήνευσε με ωραίο, μεστό και έντονα παλλόμενο ήχο τη Σονάτα για σόλο τσέλο του Λίγκετι και με μεγάλη τρυφερότητα το ανάλογο σύγχρονο έργο (2004) της Καντίγια Ζεϊναλόβα, συνθέτριας από το Αζερμπαϊτζάν. Διαμορφώνοντας τις φράσεις με ευγένεια και με την ίδια αισθητική με την οποία θα αντιμετώπιζε οποιαδήποτε σύνθεση της κλασικής περιόδου, ο Χόιπελ ανέδειξε τις δύο «ωραίες μελωδίες» με ουγγρικό άρωμα, που συνειδητά συνέθεσε για το πρώτο μέρος του έργου ο Λίγκετι, επηρεασμένος από τον Μπάρτοκ. Η δεξιοτεχνία του δεύτερου μέρους («Καπρίτσιο») αντιμετωπίστηκε με φυσικότητα και άνεση. Σε όλες τις προτάσεις του Χόιπελ υπήρχε ο διάλογος ανάμεσα στην κλασική και την «παραδοσιακή» μουσική, είτε επρόκειτο για τον τρίτο από τους «Επτά σκοπούς που ακούγονται στην Κίνα» του Μπράιτ Σενγκ είτε για τον «Χανιώτικο» από την «Κρητική σουίτα» της Εφης Μαρκουλάκη και τη «Σουίτα για σόλο τσέλο του Καταλανού Γασπάρ Κασαδό, το μόνο έργο από το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

Ο Φερνάντο Νίνα, ο δεύτερος τσελίστας της βραδιάς, κινήθηκε σε άλλο μήκος κύματος. Με ανάλογα μεγάλες ευκολίες και μουσικότητα, επέλεξε να συστηθεί μάλλον ως δημιουργός παρά ως ερμηνευτής. Ο Μπαχ και οι σουίτες του ανήκουν στα «ιερά» μουσικά κείμενα, αλλά ο Νίνα μοιάζει να έχει ανάγκη από διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Ετσι, ακούσαμε την περίφημη «Σαραμπάντα» από την τρίτη Σουίτα με «πειραγμένες» αρμονίες, καθώς επίσης ακόμα ένα κομμάτι του Νίνα εμπνευσμένο από την πρώτη και την έκτη Σουίτα για σόλο τσέλο του Μπαχ. Ακούσαμε και τελείως πρωτότυπο Νίνα: το έργο του «Ζούγκλα», στο οποίο συνομιλούσαν με δημιουργικό τρόπο στοιχεία ποπ, έθνικ και κλασικής μουσικής, όπως επίσης το λιγότερο ενδιαφέρον δεξιοτεχνικό κομμάτι με τίτλο «Σχιζοφρένεια». Η εκφραστικότητα του μουσικού φάνηκε πολύ περισσότερο στη μεταγραφή για τσέλο της «Αριας του γιασεμιού» της Κωνσταντίας Γουρζή, εμπνευσμένης από το κυπριακό παραδοσιακό «Το γιασεμί στην πόρτα σου».

Η κατάληξη της βραδιάς με κομμάτια για δύο ηλεκτρικά τσέλα και κρουστά έμοιαζε σαν από άλλη συναυλία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή