Την εποχή της ετερόχρονης θέασης και της βασιλείας του streaming, ελάχιστες ζωντανές αναμεταδόσεις προσελκύουν τα καρφωμένα βλέμματα της υφηλίου όπως το σόου του ημιχρόνου του Super Βowl. Το τέλος της εβδομάδας θα φέρει επικυρωμένους τους αριθμούς της φετινής τηλεθέασης, ωστόσο θεωρείται βέβαιο πως πάνω από 100 εκατομμύρια τηλεθεατές συντονίστηκαν για να παρακολουθήσουν τις εκρηκτικές εμφανίσεις τις Σακίρα και της Τζένιφερ Λόπεζ – σίγουρα περισσότεροι από ό,τι τον ίδιο τον τελικό του αμερικανικού φούτμπολ.
Ως συνήθως, τα διαφημιστικά πακέτα για το Super Bowl αποτέλεσαν τα ακριβότερα της αμερικανικής τηλεόρασης –ένα σποτάκι 30 δευτερολέπτων χαρίζεται για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 5,6 εκατομμυρίων δολαρίων– ενώ τα ονόματα των δύο καλλιτεχνών εκτοξεύθηκαν στις κορυφαίες παγκόσμιες τάσεις του Twitter, όπου και παρέμειναν για αρκετές ώρες έπειτα από τα τελευταία πυροτεχνήματα πάνω από το κατάμεστο Hard Rock Stadium στο Μαϊάμι.
Το σόου του ημιχρόνου αποτελεί πράγματι ένα πρωτόγνωρο κράμα αμερικανικής ψυχαγωγίας, όπου η αθλητική κουλτούρα συναντά μουσικούς αστέρες που ανήκουν στο πάνθεον της σύγχρονης ποπ.
Ο Prince ερμηνεύει το «Purple Rain», το 2007, ενώ ξεσπάει βροχή.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν πάντοτε έτσι για το διάσημο δωδεκάλεπτο του ημιχρόνου. Παρότι παραδοσιακά η μουσική αποτελεί κανόνα για κάθε ημίχρονο του αμερικανικού φούτμπολ, ανεξαρτήτως αγώνα και επιπέδου, από τη δεκαετία του 1960 και για τριάντα ολόκληρα χρόνια η τιμή της ψυχαγωγίας του Super Bowl ανήκε εξ ολοκλήρου στις αθλητικές μπάντες των αμερικανικών πανεπιστημίων. Το έναυσμα της παράδοσης έδωσε το 1967 η μπάντα του Πανεπιστημίου της Αριζόνας, η οποία έπαιξε το ιστορικό, πατριωτικό άσμα «Η καμπάνα της ελευθερίας», καθώς και μια εκδοχή της «Μελωδίας της ευτυχίας». Οπως γράφουν τα έντυπα της εποχής, ήταν μια άρτια εμφάνιση από τους φοιτητές του πανεπιστημίου, η οποία ωστόσο θάφτηκε πίσω από τα συνθήματα και τις παθιασμένες κραυγές του κοινού.
Η πρώτη εκδοχή του σόου του ημιχρόνου του Super Bowl όπως το γνωρίζουμε σήμερα ήρθε το 1991, με την εμφάνιση του αμερικανικού συγκροτήματος New Kids on The Block. Πιστή στις εντολές των διοργανωτών για μια εμφάνιση με οικογενειακή ατμόσφαιρα, η ποπ μπάντα ερμήνευσε την επιτυχία της «This One is For the Children», αλλά και το παιδικό τραγούδι «It’s a Small World After All», το οποίο αποτελεί σήμα κατατεθέν των πάρκων ψυχαγωγίας της Ντίσνεϊλαντ – άλλωστε, ευγενικός χορηγός της πρώτου θεαματικού μουσικού διαλείμματος του Super Βowl ήταν η ίδια η Ντίσνεϊ.
Το πραγματικό σημείο τομής για το Super Βowl ήρθε το 1993, με τη φαντασμαγορική εμφάνιση του Μάικλ Τζάκσον. Λίγους μήνες πριν από τη δημοσίευση της πρώτης κατηγορίας για παρενόχληση ανηλίκου, ο υπέρλαμπρος Τζάκσον εκτοξεύθηκε με καταπέλτη στη σκηνή του σταδίου Rose Bowl της Καλιφόρνιας, φορώντας ένα φανταχτερό κοστούμι σχεδιασμένο από τον εκατομμυριούχο καλλιτέχνη Τζεφ Κουνς. Η εμφάνισή του καθυστέρησε ακριβώς δύο λεπτά –τόσο κράτησε το εκκωφαντικό χειροκρότημα του κοινού– και συμπεριέλαβε τις επιτυχίες του Τζάκσον «Billie Jean» και «We Are the World». Μαζεύοντας συνολικά πάνω από 550 εκατομμύρια τηλεθεατές, το σόου του «βασιλιά της ποπ» θεωρείται ένα από τα πιο δημοφιλή γεγονότα στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης, και σύμφωνα με τους σύγχρονους κριτικούς τέχνης αποτελεί το στιγμιότυπο που άλλαξε για πάντα τη φιλοσοφία των διοργανωτών του Super Βowl. «Ο Μάικλ Τζάκσον μεταμόρφωσε το τηλεοπτικό δωδεκάλεπτο του ημιχρόνου στην πιο περιζήτητη συναυλία των αστέρων της ποπ», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός δημοσιογράφος του Vulture, Γκρεγκ Τζένκινς.
Ενα ακόμη από τα πιο διάσημα στιγμιότυπα του Super Bowl ακολούθησε μία δεκαετία μετά, και ανήκει πάλι σε ένα μέλος της ταλαντούχας οικογένειας Τζάκσον. Το 2004, η Τζάνετ Τζάκσον συνάντησε μια σειρά από αστέρες της ποπ και της χιπ χοπ επί σκηνής, όπως η Τζέσικα Σίμπσον, ο Kid Rock και ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Ο τελευταίος ευθύνεται και για το ατυχές στιγμιότυπο το οποίο στιγμάτισε την καριέρα της Τζάκσον: κατά τη διάρκεια μιας χορογραφίας, λόγω μιας άτσαλης κίνησης, ο τραγουδιστής αποκάλυψε κατά λάθος το στήθος της Τζάνετ. Τόσο μεγάλος ήταν ο κρότος που προκάλεσε το συμβάν, ώστε οι διοργανωτές του Super Βowl αποφάσισαν να στραφούν μακριά από την ποπ μουσική, προσκαλώντας για τα επόμενα επτά χρόνια εξ ολοκλήρου παλιούς αστέρες της κλασικής ροκ.
Το 2002, οι U2 αφιέρωσαν τη συναυλία τους στα θύματα της 9/11.
Συμβολική κίνηση
Παράλληλα με τις ιστορικές μουσικές εμφανίσεις και τα σκάνδαλα, στην ιστορία του σόου του ημιχρόνου του Super Βowl συναντά κανείς και μια σειρά από ευφυή πολιτικά μηνύματα. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός πως δύο Λατινοαμερικανίδες τραγουδίστριες πρωταγωνίστησαν στο σόου της Κυριακής εν καιρώ της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ και του αμφιλεγόμενου τείχους στα σύνορα με το Μεξικό. Η συμβολική κίνηση της Λόπεζ να εμφανιστεί στην κορυφή ενός άλλου Empire State Building, στολισμένη με τις σημαίες των ΗΠΑ και του Πουέρτο Ρίκο, ήταν ένα σαφές και αποστομωτικό μήνυμα υπέρ της αμερικανικής πολυπολιτισμικότητας. Πλάι στην προχθεσινή πολιτική εμφάνιση βρίσκεται και το καθηλωτικό σόου από τους U2, το 2002, μια περίοδο κατά την οποία οι ΗΠΑ δεν είχαν καταφέρει ακόμη να μεταβολίσουν την σοκαριστική τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Στο συναυλιακό κορύφωμα, υπό τους ήχους της χαρακτηριστικής ηλεκτρικής κιθάρας του «Where the Streets Have No Name», ο Bono άρχισε να τρέχει εκστασιασμένος στη σκηνή ενώ πίσω του προβαλλόταν μια λίστα με τα ονόματα των θυμάτων της επίθεσης.
Παρότι το σόου του Super Βowl έχει χαρίσει αξέχαστα συναυλιακά στιγμιότυπα, μέχρι και σήμερα η διοργανώτρια αρχή NFL εξακολουθεί να αρνείται να πληρώσει τους ερμηνευτές του ημιχρόνου. Επιχείρημα των διοργανωτών είναι πως η δημοφιλία που χαρίζει το πολυπόθητο δωδεκάλεπτο είναι από μόνη της μια εξαιρετικά γενναιόδωρη αποζημίωση – χαρακτηριστικά, οι πωλήσεις του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ μία ημέρα μετά την εμφάνισή του το 2018 σημείωσαν άνοδο 534%, ενώ τα ψηφιακά streams της Lady Gaga αυξήθηκαν κατά 1.000% το προηγούμενο έτος.
Πλάι σε όλες αυτές τις αξιοσημείωτες εμφανίσεις, όμως, υπάρχει και μια ιστορική στιγμή, η αξία της οποίας είναι σαφώς ανεκτίμητη. Για να κλείσει τη δυναμική εμφάνισή του στο Super Bowl του 2007, ο θρύλος της μουσικής Prince επέλεξε τη λατρεμένη μπαλάντα του «Purple Rain». Ενώ ο βιρτουόζος καλλιτέχνης έπαιζε το εκστατικό σόλο του τραγουδιού στην κιθάρα, με το κοινό να τον αποθεώνει, οι ουρανοί άνοιξαν απροσδόκητα και το στάδιο καλύφθηκε από τις σταγόνες της βροχής. Πρόκειται για την πρώτη και μάλλον τελευταία φορά, όπου στο κράμα ψυχαγωγίας, αθλητισμού και μουσικής του σόου του ημιχρόνου του Super Βowl προστέθηκαν και οι ίδιες οι δυνάμεις της φύσης.