Ιδανικά, μια συζήτηση με έναν νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής θα ξεκινούσε με περιγραφές οραμάτων, ανακοινώσεις καλλιτεχνών και άλλα χαρακτηριστικά μιας συναυλιακής κανονικότητας. Πλέον, τον τόνο δίνουν οι online παραστάσεις που βρίσκει κανείς στο site του οργανισμού. Πώς νιώθει για όλα αυτά ο Γιάννης Βακαρέλης; «Εχω την πεποίθηση ότι αυτό που συμβαίνει είναι και ευκαιρία να αναζητήσουμε την ουσία των πραγμάτων και την ανάγκη μας για πνευματική θρέψη με συστατικά που θα μας κάνουν καλύτερους και πιο δυνατούς», λέει. «Η αποστολή μας ως δημόσιου οργανισμού είναι και το να μειώσουμε τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει αυτή η κρίση στους καλλιτέχνες. Και πιστεύω ότι όταν έχει κανείς καλές ιδέες, δεν εξαρτάται τόσο πολύ από τα χρήματα».
Κρίνοντας από τις διαδικτυακές προβολές του Μεγάρου, η διαδικτυακή «θρέψη», κατ’ αρχάς, μοιάζει να αφορά αρκετούς. Το «La Diva», το αφιέρωμα στη Μαρία Κάλλας με την Ντινάρα Αλίεβα (που θα επαναπροβληθεί την Κυριακή του Πάσχα), είχε πάνω από 78.000 παρακολουθήσεις· η πρώτη προβολή της όπερας «Lulu» του Αλμαν Μπεργκ με τη Μάρλις Πέτερσεν, περισσότερους από 3.500 μοναδικούς επισκέπτες. Τη Μεγ. Τετάρτη προβάλλεται ο «Μαγικός αυλός» του Μότσαρτ σε διασκευή για παιδιά, ενώ την Τετάρτη του Πάσχα η όπερα «Η επιστροφή της Ελένης» του Θάνου Μικρούτσικου σε σκηνοθεσία-χορογραφία του Δημήτρη Παπαϊωάννου. «Είναι επιλεγμένες έτσι ώστε να δείχνουν τα διαμάντια που υπάρχουν στο Μέγαρο Μουσικής», λέει ο Γ. Βακαρέλης, χωρίς ωστόσο να βασίζεται αποκλειστικά στην τεχνολογία. Και καθώς ο δικός του καλλιτεχνικός προγραμματισμός ξεκινάει από τον Ιανουάριο του 2021 και έπειτα, ασχολείται μεν με την εύρεση νέων ημερομηνιών για παραστάσεις που αναβλήθηκαν, αλλά την ίδια στιγμή βρίσκεται και στις τελικές διαπραγματεύσεις με ονόματα όπως ο Ντάνιελ Μπάρενμποϊμ, η Μάρτα Αργκεριτς, ο Βαλέρι Γκέργκιεφ, ο Νέλσον Φρέιρε, οι αδελφές Λαμπέκ και άλλοι.
Ο καλλιτεχνικός προγραμματισμός του Γιάννη Βακαρέλη ξεκινάει από τον Ιανουάριο του 2021.
Οχι ότι τα οικονομικά δεν τον απασχολούν. Τα εισιτήρια που είχε πουλήσει το Μέγαρο Μουσικής μέχρι το κλείσιμο των χώρων θεάματος ήταν 128.000 και η επίπτωσή τους, ανάλογη. Ωστόσο, ο Γ. Βακαρέλης επιμένει σε εκείνες τις καλές ιδέες για τις οποίες μιλούσε νωρίτερα. Εχοντας σπουδάσει στο Κρατικό Ωδείο και στη Μουσική Ακαδημία της Βιέννης, τιμημένος το 1979 με το 1ο βραβείο του Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου «Reina Sofía», με συνεργασίες που περιλαμβάνουν τους Λόριν Μάαζελ, Κουρτ Μαζούρ και Σάιμον Ρατλ, αλλά και καλλιτεχνικός διευθυντής του περίφημου Φεστιβάλ Ναυπλίου, βλέπει εκτός αλλά και εντός συνόρων. Επιθυμεί τη συνεργασία με τους μεγάλους φορείς του πολιτισμού. Παραστάσεις του Μεγάρου σκέφτεται να τις στείλει σε διεθνή φεστιβάλ, αλλά τον ενδιαφέρει και μια συναυλία με Ελληνες συνθέτες της διασποράς. Θεωρώντας ότι το ρεσιτάλ ίσως έχει κουράσει, θα επιδιώξει και ντουέτα καλλιτεχνών. «Η κλασική μουσική έχει εμπορικοποιηθεί διεθνώς», καταλήγει. «Θέλει μαεστρία για να συγκεράσεις τις γεμάτες αίθουσες με το καλλιτεχνικό επίπεδο. Ομως, ενώ οι καλλιτέχνες χάναμε το παιχνίδι των επιλογών, το πράγμα αρχίζει να γυρίζει. Ο κόσμος είδε το γρήγορο, το δυνατό, το γνωστό, αλλά δημιουργείται και ένα κοινό που θέλει να συγκινηθεί από κάτι καινούργιο».