Δύση και Ανατολή συναντιούνται στον Φάρο

Δύση και Ανατολή συναντιούνται στον Φάρο

3' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Δύση και η Ανατολή συναντιούνται στη Δήμητρα Γαλάνη από παιδί. Ο μπαμπάς, Μιχάλης Γαλάνης, ήταν δημόσιος υπάλληλος και εξαιρετικός τενόρος, λάτρευε την όπερα και το κλασικό τραγούδι. Στο σπίτι ακουγόταν κυρίως η δυτική μουσική και από ελληνικά, το ελαφρό τραγούδι που παιζόταν στο ραδιόφωνο.

«Εφηβη ήμουν επηρεασμένη από τα ξένα ρεύματα, ιταλική και γαλλική μουσική, που ακούγονταν πολύ στην Ελλάδα. Οσο μεγάλωνα αναζητούσα τους μεγάλους του έντεχνου, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη και τους “γιους” τους, τον Ξαρχάκο και τον Μούτση. Ακουγα επίσης το “νέο κύμα”, δηλαδή τον Γιάννη Σπανό και την Καίτη Χωματά. Μου άρεσαν πολύ η Αρλέτα και ο Διονύσης Σαββόπουλος – αν μπορούμε να τους εντάξουμε στο λεγόμενο “νέο κύμα”. Ο αμερικάνικος, ο σταθμός της βάσης τότε στην Ελλάδα, έπαιζε ωραία αμερικάνικη μουσική. Την ελληνική παράδοση άρχισα να την αναζητώ μεγαλώνοντας και το λαϊκό νωρίτερα. Μου άρεσαν τα λαϊκά που άκουγα από τα τζουκ-μποξ όταν πήγαινα στους θείους μου στο Περιστέρι. Δεν τα ακούγαμε στο σπίτι και με γοήτευαν τότε οι φωνές του Στέλιου Καζαντζίδη, της Καίτης Γκρέι, της Πόλυς Πάνου, ιδίως του Πάνου Γαβαλά, που ήταν πιο μεσογειακός και μελωδικός. Μέσα από τη δουλειά μου, αργότερα, άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον Τσιτσάνη και τον Μπιθικώτση…».

Οσα περιγράφει η Δήμητρα Γαλάνη συνθέτουν τον μουσικό της κόσμο, που περιλαμβάνει τη Δύση και την Ανατολή: ό,τι και το ρεπερτόριο της διαδικτυακής συναυλίας της, το Σάββατο, στις 9 μ.μ., από τον Φάρο, στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Μαζί θα είναι ο ουτίστας Θωμάς Κωνσταντίνου και ο τζαζ πιανίστας Σπύρος Μάνεσης. Δύο από τους τέσσερις δεξιοτέχνες μουσικούς με τους οποίους συνεργάστηκε στο Chronos project, ντουέτο τώρα αντί κουαρτέτου, που φωτίζει με μοναδικό τρόπο τις επιρροές της ελληνικής μουσικής από Ανατολή και Δύση. Αξονας είναι παραδοσιακά και κλασικά τραγούδια, κείμενα ποιητών και σπουδαίων δημιουργών.

Πώς είναι, όμως, να τραγουδάς χωρίς κοινό, όταν επί 52 χρόνια έχεις συνηθίσει να το βλέπεις απέναντι; «Στο live streaming ξέρεις ότι σε βλέπει ο κόσμος, απλώς δεν έχεις τη γοητεία της επαφής, τη διάδραση, που είναι αξεπέραστη. Αυτό που παίρνεις από τον κόσμο έχει απίστευτη δύναμη και γοητεία, είναι το υπέρτατο ερωτικό αίσθημα, γι’ αυτό και η τεχνολογία δεν θα αντικαταστήσει ποτέ το λάιβ. Από την άλλη πλευρά, δεν θεωρώ ότι πρέπει να συνωστίζεσαι για να περάσεις καλά. Εγώ, βλέπεις, είμαι παλιός άνθρωπος. Βέβαια, δεν μπορείς να πεις σε έναν νέο πώς θα κάτσει όταν θέλει να ακούσει ροκ όρθιος και στριμωγμένος».

Ομως η πανδημία αλλάζει πολλά. «Στις συναυλίες εκ των πραγμάτων κρατάμε απόσταση ο ένας από τον άλλον. Τα τύμπανα καταλαμβάνουν χώρο στη σκηνή. Ο μπασίστας χρειάζεται τον δικό του για τον ενισχυτή του, δεν μπορείς να κάτσεις δίπλα του. Στους μικρούς χώρους αναγκάζονται να στριμώχνονται οι μουσικοί. Δεν μας αρέσει πολύ αυτό και τεχνικά πάντα έχει πρόβλημα. Ας πούμε, τα μικρόφωνα της φωνής πρέπει να έχουν απόσταση, αλλιώς μέσα από αυτά περνάει ο ήχος των τυμπάνων, πολλαπλασιάζεται και δύσκολα ελέγχεται. Ο τραγουδιστής δεν μπορεί να είναι κοντά στον ενισχυτή που παράγει τον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, γιατί θα τον αρπάξει το μικρόφωνό του. Αρα, υπό κανονικές συνθήκες, αν θέλουμε να παίξουμε σωστά μουσική και να είναι ελέγξιμο το αποτέλεσμα από τον ηχολήπτη, οι αποστάσεις μεταξύ μας πρέπει να είναι δύο μέτρα. Θεωρώ ότι αν βρεθεί ο τρόπος της ταξιθεσίας για να είναι ασφαλές το κοινό, οι συναυλίες το καλοκαίρι είναι εφικτές. Αλλωστε, η τέχνη πάντα βρίσκει λύσεις».

Παρακολουθήστε τη συναυλία live στο snfcc.org/galani ή στη σελίδα του ΚΠΙΣΝ, στο Facebook @SNFCC.

Μια πρόταση

Αλλα φοβίζουν τη Δήμητρα Γαλάνη. «Οτι από τις αρχές του 21ου αιώνα η υδρόγειος ζει υπό το κράτος του φόβου. Δεν πιστεύω ότι είναι φτιαχτά τα γεγονότα, συμβαίνουν, σημασία όμως έχει το πώς αντιμετωπίζονται, η χρήση που γίνεται. Η αίσθησή μου πια είναι ότι αυτό που ονομάζουμε “ανάπτυξη”, δεν είναι ανάπτυξη αλλά κάτι τερατώδες, μια λαιμαργία, μια ασυδοσία του κέρδους. Αυτό έχει μια νομοτελειακή αντίδραση, σαν να φωνάζει η φύση». Λέει ότι η απομόνωση εξαιτίας της πανδημίας, μας έδειξε πολλά. «Εγώ ζω κάπως απομονωμένα, μου αρέσει να μένω σπίτι, έχω άλλωστε πολλά να κάνω. Νομίζω ότι θα αλλάξουν πολλά στον χώρο σε σχέση με τη δημιουργικότητά μας. Πρέπει να δημιουργήσουμε πράγματα με μεγαλύτερη φαντασία, να μην είναι περιορισμένα σε έναν ατομικό ναρκισσισμό. Πρέπει να σκεφτούμε συναντήσεις, ανταλλαγές, γιατί αυτό είναι η μουσική και όχι η ιστορία ενός ανθρώπου. Μια δημόσια συζήτηση για όλα αυτά θα επηρεάσει γενικότερα τις παραστατικές τέχνες, ώστε να γίνει ένα πάντρεμα χωρίς αναστολές και συμπλέγματα, μια πρόταση. Αλλά κάτι τέτοιο απαιτεί πολλή δουλειά, συλλογική προετοιμασία, σκέψη, όχι “κάνω μια πρόβα και βγαίνω να τραγουδήσω”».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή