Ξυπνούσε χαράματα, εργαζόταν όλο το πρωί στο γραφείο του, γευμάτιζε, κι έπειτα ξεκινούσε για το στούντιο που δεν βρισκόταν πολύ μακριά από το κέντρο της αγαπημένης του Ρώμης. Στον ελεύθερο χρόνο του έπαιζε σκάκι και παρακολουθούσε ποδόσφαιρο, τους «τζιαλορόσι» φυσικά. Αυτό ήταν το πρόγραμμά του, απαρεγκλίτως για πολλές δεκαετίες. Ενα αυστηρό πλαίσιο όπου με μεγάλη πειθαρχία και στοχοπροσήλωση ο Ενιο Μορικόνε κέρδισε επάξια τον τίτλο του πιο παραγωγικού κινηματογραφικού συνθέτη του 20ού αιώνα.
Συνέθεσε περίπου πεντακόσια μουσικά θέματα για το σινεμά και την τηλεόραση, πειραματιζόμενος με διαφορετικά ύφη και στυλ από κλασική μουσική και τζαζ, έως ποπ, ροκ και ηλεκτρονική. Μέσα στον τεράστιο, σχεδόν απίστευτο όγκο μουσικών θεμάτων για ταινίες πολλών και διαφορετικών ειδών, από τρόμου μέχρι πολιτικές, υπήρξαν πολλά αριστουργήματα. Σάουντρακ για φιλμ όπως: «Κάποτε στην Αμερική», «Σινεμά ο Παράδεισος», «Ο Επαγγελματίας», «Οι Αδιάφθοροι», «Ο Θρύλος του 1900», «Μαλένα», «Ο Καλός, ο Κακός και ο Ασχημος», «Για μια χούφτα δολάρια», «Κάποτε στη Δύση», «Η Συμμορία των Σικελών». Η μουσική του σχεδόν πάντοτε καθόριζε με τρόπο μοναδικό την ταινία που υπηρετούσε.
Συνεργάστηκε με πολλούς σκηνοθέτες: Πιερ Πάολο Παζολίνι, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Τζουζέπε Τορνατόρε, Μπράιαν Ντε Πάλμα, Ρομάν Πολάνσκι, Γουόρεν Μπίτι, Αντριαν Λιν, Ολιβερ Στόουν, Πέδρο Αλμοδόβαρ. Δήλωνε πανευτυχής για την ευκαιρία να καταπιάνεται με διαφορετικά κάθε φορά πεδία. «Αυτή ακριβώς ήταν η ομορφιά: ότι είχα να κάνω με τόσο διαφορετικό υλικό, ότι είχα να κουβεντιάσω με τόσο διαφορετικούς σκηνοθέτες».
Υπήρξε ένας σκηνοθέτης όμως με τον οποίο συνέδεσε απόλυτα το όνομά του. Ο Σέρτζιο Λεόνε, δημιουργός μεγάλων επιτυχιών σπαγκέτι γουέστερν για τα οποία ο Μορικόνε έγραψε μουσική και έγινε διάσημος σε ολόκληρο τον κόσμο. Σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε αναφερθεί στην ιδιαίτερη «σύνδεση» που είχε με τον Λεόνε, λέγοντας ότι «όταν άλλοι σκηνοθέτες μου παραχωρούσαν 20 δευτερόλεπτα για να αναπτύξω ένα μουσικό θέμα, ο Λεόνε ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος, μου έδινε έξι ολό-
κληρα λεπτά».
Ο Ενιο Μορικόνε γεννήθηκε στη Ρώμη το 1928 και ξεκίνησε να μαθαίνει μουσική σε ηλικία 12 ετών. Αν και οι δάσκαλοί του τον παρότρυναν να εστιάσει στη σύνθεση, εκείνος για λόγους επιβίωσης τα πρώτα χρόνια έπαιζε τρομπέτα σε τζαζ μπάντες, ενώ εργάστηκε και για το εθνικό ραδιοφωνικό δίκτυο της Ιταλίας. Αρχισε να συνθέτει μουσική για τον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’60 και το 1964 εγκαινίασε τη συνεργασία του με τον Σέρτζιο Λεόνε, γράφοντας μουσική στην ταινία «Για μια χούφτα δολάρια».
Εχει κερδίσει αναρίθμητα βραβεία κι ενώ στην καριέρα του υπήρξε αρκετές φορές υποψήφιος για Οσκαρ μουσικής, κατάφερε να το κερδίσει το 2016 για τη μουσική στο γουέστερν του Κουέντιν Ταραντίνο «Οι Μισητοί Οκτώ». Το 2007, πάντως, η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου τον είχε βραβεύσει για το σύνολο της καριέρας του.
Στο φεστιβάλ της Βενετίας στις αρχές Σεπτεμβρίου είναι προγραμματισμένη η πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ «Ennio: The Maestro», ένα αφιέρωμα με την υπογραφή του Τζουζέπε Τορνατόρε στον εμβληματικό συνθέτη.