Οσα μου έλειψαν από τις συναυλίες

Οσα μου έλειψαν από τις συναυλίες

3' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι μήπως η βουή του κόσμου και τα ευχάριστα συναπαντήματα λίγο πριν να σβήσουν τα φώτα; Είναι οι πρώτες νότες του αγαπημένου σου κομματιού, που σε κάνουν να ανοίγεις δρόμο ώς τις πρώτες σειρές με ένα μείγμα ευγένειας και βιασύνης; Είναι αυτά και πολλά ακόμα που μας έχουν λείψει από τις συναυλίες κι ο καθένας ας συμβάλει όσο ιδιοσυγκρασιακά θέλει σε τούτη τη μικρή καταγραφή. Σύμφωνοι, κάποια κενά έχουν αρχίσει ήδη και καλύπτονται. Κάποια άλλα φαίνεται να αργούν ακόμα, για ευνόητους, υγειονομικούς λόγους.

Το καλό είναι ότι δεν είμαστε μόνοι: αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις μουσικών και τραγουδιστών εν μέσω καραντίνας, κάτι πεθύμησαν και οι ίδιοι από τις ζωντανές εμφανίσεις. Οπως ο Μανώλης Φάμελλος, η Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Στάθης Δρογώσης, που τη Δευτέρα δίνουν στην Τεχνόπολη μια συναυλία με τον εύγλωττο τίτλο «Δεν σε αγγίζω μα σε φτάνω». Τους ζητήσαμε να μιλήσουν για όσα τους έλειψαν από ένα live κι εκείνοι σαν να επιβεβαιώνουν ότι η λαχτάρα όσων βρίσκονται στην πλατεία είναι ανάλογη με εκείνη όσων βρίσκονται στη σκηνή.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΛΟΣ

«Η στιγμή όπου όλα μαζί τελειώνουν και όλα μαζί ξεκινούν»

Κοιτάζοντας πίσω και έπειτα κρυφοκοιτάζοντας εμπρός, δεν ξέρω αν θα ήθελα να γυρίσω, θα ήθελα όμως να αρχίσω ξανά σαν κάποιος άλλος. Κάποιος που χωράει καλύτερα μέσα στον εαυτό του, κάποιος που στην καρδιά του περισσεύουν περισσότερα, κάποιος που να ιδρώνει και να δροσίζεται χωρίς να τον παρασέρνει το τυχαίο στο πουθενά. Ευτυχώς όμως, αργά ή γρήγορα τελειώνω με τις ανόητες αυτές σκέψεις και θυμάμαι αυτό που ήταν πάντα η σκηνή και ο δρόμος μέχρι εκεί. Γιατί εκεί βρίσκεται η στιγμή όπου όλα μαζί τελειώνουν και όλα μαζί ξεκινούν.

Οσο κι αν νιώθεις αδέξιος, ανεπαρκής και ανάξιος να φέρεις το μήνυμα, εκείνο υπάρχει χωρίς εσένα και μέσα από σένα μιλάει σε όλους. Και ξέρεις πως τίποτα δεν μπορεί να είναι καλύτερο από αυτό (όπως και δυνητικά τίποτα δεν μπορεί να είναι χειρότερο). Ξέρεις πως δεν θα είναι ποτέ όπως το φαντάστηκες (γιατί τίποτα δεν ξεπερνάει τη φαντασία όπως η πραγματικότητα). Κι αν κάτι άλλο πήρε προσωρινά τη θέση του, εσύ ξέρεις τι ήταν αυτό που ήθελες πάντα: ένας γκρεμός για να πετάξεις. Αλλωστε, είμαστε, εντελώς προσωρινά, μερικά εκατοστά ψηλότεροι από τον κόσμο μονάχα.

Κι εδώ προς το τέλος (που δεν είναι παρά η αρχή) θα παραθέσω ξανά το απόσπασμα του ποιητού, από τα «Τέσσερα Κουαρτέτα» του T.S. Elliot, επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς: «Δεν θα σταματήσουμε ποτέ την εξερεύνηση και το τέλος της θα είναι να φτάσουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε και να γνωρίσουμε το μέρος για πρώτη φορά». Oλοι ξέρουμε λοιπόν πού θα συναντηθούμε. Καλή αντάμωση.

ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ

«Ξέρω ανθρώπους που έχουν γνωριστεί και αγαπηθεί στις συναυλίες μας»

Τα τελευταία 20 χρόνια έχω γυρίσει όλη την Ελλάδα και έχω πάει και στο εξωτερικό, δίνοντας συναυλίες με πάρα πολλά σχήματα. Τους τελευταίους τρεις μήνες ένιωσα ότι κάποιος πάτησε το στοπ στο φιλμ της ζωής μου. Δεν καταλαβαίνεις πόσο αγαπάς κάτι, παρά μόνο όταν ξαφνικά το χάσεις. Μου έλειψαν οι πλάκες, οι συζητήσεις, τα γέλια με τους μουσικούς στα καμαρίνια και στα ταξίδια. Θα ήθελα να γράψω ένα βιβλίο με τις ατάκες που λέμε στις πρόβες και στα καμαρίνια όλοι οι συντελεστές. Αλλά και το τρακ πριν βγω στη σκηνή μού έλειψε.

Ο ηλεκτρισμός της ατμόσφαιρας και η σιγή πριν από την πρώτη νότα. Τα χειροκροτήματα μετά και η ερμηνεία παλιών τραγουδιών που κάθε φορά μεταμορφώνονται. Ξέρω ανθρώπους που έχουν γνωριστεί και αγαπηθεί στις συναυλίες μας. Παιδάκια που έχουν γεννηθεί λόγω μιας συναυλίας στην πόλη τους. Κι επειδή η συναυλία σημαίνει αγάπη, με αγάπη τις θυσιάσαμε όλοι για να σωθεί κόσμος. Ας ελπίσουμε τώρα να βγει το εμβόλιο και αυτό το καλοκαίρι να είναι το τελευταίο που θα περιορίζει την επικοινωνία μας με τον κόσμο.

ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΜΠΑΜΠΑΛΗ

«Οχι μόνο οι συναυλίες, αλλά και η προετοιμασία τους»

Επειτα από τέσσερις μήνες (σχεδόν πέντε) εκτός σκηνής και εμφανίσεων γενικά, νιώθω λίγο περίεργα. Σαν να έχω ξεχάσει ποια είμαι και να έχει μπει η ζωή μου σε pause. Τα τελευταία χρόνια είχα φτάσει στο πολυπόθητο σημείο να απολαμβάνω τα live χωρίς άγχος και τώρα νιώθω σαν παιδάκι που του πήραν τα παιχνίδια. Ανυπομονώ, όχι μόνο για τις συναυλίες, αλλά και για την προετοιμασία που προηγείται, τις πρόβες, τους πειραματισμούς και τα γέλια που κάνουμε. Μου λείπουν οι φίλοι μουσικοί και η χαρά που νιώθω μετά το τέλος μιας συναυλίας που όλα πήγαν καλά.

Δευτέρα 27 Ιουλίου, 9 μ.μ. Τεχνόπολη, Πειραιώς 100.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή