Είναι θεσμός οι καλοκαιρινές συναυλίες που διοργανώνει η πρεσβεία της Αυστρίας, με πρόγραμμα σε πολλές περιοχές της χώρας και συμμετοχή σημαντικών σολίστ. Αυτή η καθιερωμένη ελληνοαυστριακή σύμπραξη, σαν ένα μουσικό φεστιβάλ φιλίας ανάμεσα στις δύο χώρες, έμεινε φέτος μετέωρη λόγω πανδημίας. Αλλά χάρη στην πρωτοβουλία της επιτετραμμένης της πρεσβείας, Martina Hermann, προχώρησε μια πρωτότυπη σύμπραξη. Τρεις σολίστ, δύο από την Ελλάδα (Ηλίας Λιβιεράτος, βιόλα και Φαίδων Μηλιάδης, βιολί) και μία από την Αυστρία (Marilies Guschlbauer, τσέλο) αποφάσισαν, παρά τη γεωγραφική απόσταση, να συμπράξουν διαδικτυακώς.
«Προτάθηκε στους συμμετέχοντες να “ποστάρουν” ένα μικρό βίντεο ως πρόγευση για το επόμενο καλοκαίρι και οι συναυλίες μετατέθηκαν για του χρόνου», εξηγεί ο Ηλίας Λιβιεράτος, κορυφαίος Α΄ στις βιόλες στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. «Θεωρώ σημαντική αυτή την πρωτοβουλία, καθώς πολλοί μουσικοί έχουν πληγεί από την κρίση αυτή. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες, όμως, είτε μένουν στην ίδια χώρα είτε έστειλαν ένα παλαιότερο βίντεο, πιστεύω, ενώ εμείς, μένοντας σε διαφορετικές χώρες, δεν είχαμε αυτή τη δυνατότητα. Ετσι αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε “εξ αποστάσεως” το δεύτερο μέρος της σουίτας του Γιαν Σιμπέλιους (Andante con moto) καθώς και ένα μικρό τμήμα των παραλλαγών Goldberg του Μπαχ μεταγραμμένες για τρίο εγχόρδων».
Ο Ηλίας Λιβιεράτος έχει σπουδάσει στην Αυστρία και στη Γερμανία και ο Φαίδων Μηλιάδης στο Βέλγιο. Το τρίο εγχόρδων συμπληρώθηκε με την εξαιρετική Αυστριακή τσελίστα Marilies Guschlbauer. Και οι τρεις αποφάσισαν να δοκιμάσουν «αυτό το εγχείρημα, με όλες τις δυσκολίες που συνεπάγεται για τη μουσική εκτέλεση». Η διαδικασία είχε τις ιδιαιτερότητές της λόγω αποστάσεως. «Η απόσταση στη μουσική δημιουργία, πόσο μάλλον στη μουσική δωματίου, δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες: στον συντονισμό, την ορθοτονία, την κοινή ενέργεια και κατεύθυνση κ.λπ.», λέει ο Ηλίας Λιβιεράτος. «Και αυτό γιατί οι μουσικοί θα πρέπει να αντιδρούν στη στιγμή σε οποιαδήποτε μουσική πρωτοβουλία παίρνει κάποιος άλλος μουσικός, ή ακούγοντας να προσαρμόζονται αστραπιαία σε θέματα ρυθμού, κουρδίσματος, έντασης ήχου, ηχοχρώματος κ.λπ. Αποφασίσαμε, λοιπόν, να γράψουμε ταυτόχρονα οι εν Ελλάδι κατοικούντες, ώστε τουλάχιστον να υπάρχει ένα κοινό “πάτημα” στο κούρδισμα και τη μουσική κατεύθυνση, και ύστερα από πάνω μας να έγραφε η Μαριλίζ. Βέβαια, σε ορισμένα σημεία αυτό ήταν δύσκολο, γιατί την πρωτοβουλία της μουσικής θα έπρεπε κανονικά να την έχει το τσέλο, άρα έπρεπε να φανταστούμε τη φωνή του. Για αυτό, άλλωστε, πήραμε σχετικά σταθερά tempi, χωρίς τρομερές ελευθερίες. Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό και μας έδωσε όρεξη για τη… ζωντανή συνεργασία μας του χρόνου!».
Η συγκυρία έχει οδηγήσει πολλούς μουσικούς στο να πειραματιστούν με εναλλακτικές μορφές συνεργασίας και δημιουργίας. «Μέσα στην καραντίνα και τον άπλετο ελεύθερο χρόνο που είχαμε, έμαθα να χειρίζομαι κάποια προγράμματα επεξεργασίας βίντεο», αναφέρει ο Ηλίας Λιβιεράτος. «Δημιούργησα κάποια μουσικά βίντεο στα οποία ουσιαστικά “πολλαπλασιάζομαι” και παίζω τα μέρη μιας ορχήστρας. Με την ίδια λογική ετοιμάζεται ένα βίντεο της ΕΛΣ όπου θα παίξω κάποια εξάφωνα και οκτάφωνα έργα του Φραγκίσκου Λεονταρίτη».