Ο Βρετανός αρχιμουσικός σερ Τζον Μπαρμπιρόλι απέκτησε μυθικές διαστάσεις ενώ ήταν ακόμη στη ζωή. Το πάθος των λεπτομερώς επεξεργασμένων ερμηνειών του συνάρπαζε στις αίθουσες συναυλιών αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη χάρη σε 452 εμπορικές ηχογραφήσεις του για τουλάχιστον 32 διαφορετικές εταιρείες σε διάστημα περίπου εξήντα ετών. Φέτος, πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, η Warner Classics εξέδωσε το σύνολο των ηχογραφήσεων που πραγματοποιήθηκαν ανάμεσα στο 1928 και το 1970 για τις HMV, EMI και Pye – συνολικά 109 δίσκους compact.
Ηταν μόλις 12 ετών το 1911 όταν μπήκε σε στούντιο προκειμένου, ως ταλαντούχος νεαρός τσελίστας, να ηχογραφήσει τη «Σπασμένη μελωδία» του Ολλανδού Αουγκουστ φαν Μπίνε. Σύντομα ο Μπαρμπιρόλι άφησε το τσέλο για τη διεύθυνση ορχήστρας. Το 1924 δημιούργησε τη δική του ορχήστρα, η οποία με διάφορα ονόματα πραγματοποίησε αρκετές ηχογραφήσεις. Μία από τις επιτυχέστερες ήταν η «Εισαγωγή και το αλέγκρο» του Ελγκαρ. Σε όλη του τη ζωή ο Μπαρμπιρόλι υπερασπίστηκε έργα Βρετανών συνθετών, τα οποία εισήγαγε στο παγκόσμιο ρεπερτόριο χάρη στις εξαιρετικές ερμηνείες του, ορισμένες από τις οποίες παραμένουν αξεπέραστα σημεία αναφοράς. Εύλογα, ο Βον Ουίλαμς του αφιέρωσε την Εβδομη και την Ογδοη Συμφωνία του.
Λόγω της ιταλικής καταγωγής του αγαπούσε ιδιαίτερα την όπερα και στα νιάτα του διηύθυνε αρκετά λυρικά έργα. Μάλιστα, το 1932 παντρεύτηκε τη λυρική τραγουδίστρια Μάρτζορι Πάρι. Παρότι η σταδιοδρομία του τον οδήγησε σε σημαντικά συμφωνικά σύνολα, δεν λησμόνησε ποτέ την όπερα. Λέει αρκετά το γεγονός ότι μέχρι σήμερα η δική του ηχογράφηση της όπερας «Μαντάμα Μπατερφλάι» του Πουτσίνι (1966) παραμένει απόλυτο σημείο αναφοράς. Μία ακόμη ηχογράφηση φωνητικού έργου, του ορατορίου «Το όνειρο του Γερόντιου» του Ελγκαρ (1964), ξεχωρίζει για τη συναισθηματική της ένταση.
Το 1937 ήταν ήδη τόσο διάσημος, ώστε να επιλεγεί ως διάδοχος του Τοσκανίνι στη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, όπου παρέμεινε μέχρι το 1941. Δυσκολίες με τα σωματεία των μουσικών, η απαίτηση να γίνει Αμερικανός πολίτης και η ταυτόχρονη επιθυμία του να προσφέρει στη Βρετανία κατά τη διάρκεια του πολέμου έκαναν τον Μπαρμπιρόλι τελικά να αποδεχθεί πρόσκληση της ιστορικής Ορχήστρας Χαλέ του Μάντσεστερ. Μέσα σε λίγα χρόνια τη μετέτρεψε από επαρχιακό σύνολο σε μία από τις σημαντικότερες ορχήστρες της εποχής. Η σημασία των ηχογραφήσεων αποδείχθηκε καθοριστική, όχι μονάχα ως προβολή, αλλά και επειδή προσέφεραν στην ορχήστρα επιπλέον έσοδα.
Το 1899, όταν γεννήθηκε στο Λονδίνο ο ιταλικής καταγωγής Τζοβάνι Μπατίστα Μπαρμπιρόλι, ο Ελγκαρ, ο Βον Ουίλιαμς, ο Ντίλιους, ο Μάλερ και ο Σιμπέλιους ήταν ακόμη ζωντανοί και δημιουργικοί. Ο Μπαρμπιρόλι, που με πάθος υπερασπίστηκε το έργο τους, έρχεται από εκείνη την εποχή. Είναι κάτι που φαίνεται και το οποίο έχει αποτυπωθεί στους δίσκους. Σήμερα, που οι τεχνικά άρτιες αλλά ερμηνευτικά γενικόλογες έως αδιάφορες αναγνώσεις μουσικών έργων αποτελούν τον κανόνα, η αξία της δικής του διεισδυτικής ματιάς, μιας ματιάς με ξεκάθαρη υπογραφή και στίγμα, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία.