06.00-08.00
Σηκώνομαι μετά κόπων και βασάνων (ιδίως όταν έχει προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ μουσική παράσταση), ρίχνω μπόλικο κρύο νερό στο πρόσωπό μου (ο μόνος τρόπος για να ξυπνήσω…), και φεύγω γρήγορα να πάω για τρέξιμο σε ένα δασάκι κοντά στη γειτονιά μου. Το πρωινό τρέξιμο και γενικά η γυμναστική, με βοηθάει στην υγεία μου οργανικά αλλά και ψυχικά. Επιστρέφω σπίτι, φτιάχνω ένα σύντομο πρωινό και είμαι έτοιμος να φύγω για τη πρωινή μου δουλειά.
08.00-15.00
Εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, εργάζομαι παράλληλα με το τραγούδι σε δουλειές της οικοδομής. Ο πατέρας μου πριν συνταξιοδοτηθεί ήταν οικοδόμος. Οταν ήμασταν μικροί και είχαμε ελεύθερο χρόνο από τις σχολικές μας υποχρεώσεις (είμαστε τρία στο σύνολο αγόρια – αδέλφια), μας έπαιρνε μαζί του, για να γίνουμε εργατικοί, χρήσιμοι άνθρωποι στη κοινωνία, και παράλληλα βέβαια, να βοηθάμε και την οικογένειά μας. Ετσι μας έλεγαν οι γονείς μας. Συνεπώς, έγινε βίωμα και τρόπος ζωής να δουλεύω σε δύο δουλειές ταυτόχρονα. Τα τελευταία δέκα και παραπάνω χρόνια, δουλεύω ως επί το πλείστον με τον αδελφό μου ως τζαμάς.
15.00-17.00
Επιτέλους φτάνει η ιερή στιγμή του φαγητού. Οταν κάνεις τόσο επίπονη χειρωνακτική εργασία, περιμένεις αυτή τη στιγμή αληθινά, πώς και πώς. Είναι ένα εξαιρετικό μαγαζί στη Νίκαια όπου μένω, που έχει διάφορα μαγειρευτά φαγητά και το επισκέπτομαι σχεδόν καθημερινά μετά τη δουλειά. Βλέπεις, πρώτον ο αχαΐρευτος, δεν ξέρω να μαγειρεύω, κι επιπλέον δεν θέλω να κουράζω και να επιβαρύνω και τη μάνα μου. Μετά το τέλος του φαγητού απαραίτητα, λίγη ξεκούραση. Κατά προτίμηση ύπνος. Οταν καταφέρουμε και συναντηθούμε, έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση εγώ με τον ύπνο η αλήθεια είναι.
17.00-18.00
Μετά την ξεκούραση, ξεκινάω τις προετοιμασίες για το μαγαζί που θα τραγουδήσω το βράδυ. Μπάνιο για να νιώθω φρέσκος, προετοιμασία τα ρούχα που θα φορέσω, ετοιμασία του ντοσιέ με τους στίχους που θα χρειαστώ μαζί μου, κι έτοιμος να φύγω για την πρόβα ήχου.
18.00-22.00
Μου αρέσει πάντα να πηγαίνω όσο πιο νωρίς γίνεται στο μαγαζί. Με βοηθάει να εγκλιματίζομαι στον χώρο πολύ πριν από τη παράσταση και να νιώθω οικεία. Επειτα, κάνουμε με τους συναδέλφους μουσικούς μια τελευταία πρόβα ήχου κι ένα μικρό πέρασμα στα τραγούδια, και περιμένουμε τη στιγμή που θα ξεκινήσουμε.
22.00-02.30
Λίγο πριν ανεβώ στη σκηνή, η μόνη μου σκέψη κι αγωνία είναι να μείνει ο κόσμος ευχαριστημένος. Να διασκεδάσει με την καρδιά του. Είναι δεδομένο πως εγώ και οι συνεργάτες μου θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να περάσει ο κόσμος όσο γίνεται καλύτερα. Ετσι, με το που θα ανεβώ στη σκηνή, ρίχνω ένα σύντομο βλέμμα στον κόσμο για να νιώσω την παρουσία του, κι επιτόπου φεύγει κάθε είδους αγωνία και άγχος από μέσα μου. Οταν ξεκινήσω να τραγουδάω δε, εκεί νιώθω πιο βολικά και όμορφα από ποτέ. Με το τέλος της παράστασης, πάω στο καμαρίνι, παίρνω μια βαθιά ανάσα να αποφορτιστώ και να επανέλθω στην πραγματικότητα.
02.30-06.00
Ελπίζοντας να μην πεινάω και να μη χρειαστεί να κάνω κάποια στάση για να φάω (η μόνιμη διαμάχη με τον εαυτό μου), επιστρέφω σπίτι, κάνω ένα καυτό μπάνιο για να ξεκουραστώ, χαζεύω λίγο στο Διαδίκτυο τις ειδήσεις της ημέρας, και πέφτω αμέσως για ύπνο για να καταφέρω να ξυπνήσω το πρωί της επομένης. Η συγκεκριμένη, λοιπόν, περιγραφή είναι η αντανάκλαση της καθημερινότητάς μου, πριν από την πολύ δύσκολη περίοδο του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Μια δύσκολη για μένα καθημερινότητα (κυρίως τις μέρες που ασκώ και το επάγγελμα του τραγουδιστή), που ξεκίνησε πριν από περίπου 20 χρόνια και συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Μια πραγματικότητα που την επέλεξα αναγκαστικά, έτσι ώστε να μη χρειαστεί να κάνω εκπτώσεις στην τέχνη μου και σ’ αυτό που εγώ τουλάχιστον θεωρώ καλό λαϊκό τραγούδι.
Η νέα δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Κανέλλου με τίτλο «Οσα ονειρευτήκαμε», σε μουσικές Θάνου Μικρούτσικου, Μίλτου Πασχαλίδη, Θύμιου Παπαδόπουλου, Μανόλη Ανδρουλιδάκη και στίχους Αλκη Αλκαίου, κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις σχετικές πλατφόρμες.