08.30
Τελευταία ξυπνάω αρκετά πρωί. Το 08.30 δεν ξέρω πόσο πρωί μπορεί να είναι για όλους τους ανθρώπους, αλλά για εμένα είναι χαράματα. Είμαι άνθρωπος της νύχτας, από μικρή και για πολλά χρόνια. Τη γνώρισα αρκετά αφού και η δουλειά μας είναι βραδινή. Πάντα μου άρεσε και με γοήτευε γιατί νιώθω ότι κουβαλάει έναν άλλο, δικό της κόσμο. Σαν να κάνεις μια βουτιά στον βυθό της θάλασσας και να ανακαλύπτεις όλα εκείνα τα κρυμμένα στοιχεία που δεν αντέχουν να επιβιώσουν στo φως της μέρας ή στη στεριά. Συνήθως γράφω τη νύχτα. Με βοηθάει η ησυχία της να ακούω καλύτερα τον εαυτό μου. Οταν λοιπόν είμαι σε μία τέτοια δημιουργική φάση, το πρωί δεν με βλέπει και πολύ. Αυτή την περίοδο ωστόσο βρίσκομαι σε μία φάση πιο πρακτική, οργάνωσης διαφόρων πραγμάτων γύρω από τη μουσική, τα οποία απαιτούν καθαρό μυαλό, οπότε το πρωινό ξύπνημα είναι αναπόφευκτο. Μ’ αρέσει και το πρωί φυσικά και όταν ξυπνάω τέτοιες ώρες, νιώθω περισσότερο υγιής. Ετσι λοιπόν ξεκινάει η μέρα μου γύρω στις 08.30, φτιάχνω ένα τσάι και μπαίνω στο Διαδίκτυο να τσεκάρω e-mails, μηνύματα και πράγματα που έχω να κάνω μέσα στη μέρα. Παίζω λίγο με την Εργω, την τρίχρωμη γάτα μου, που έρχεται συνεχώς να μου αποσπάσει την προσοχή ώστε να ασχοληθώ μαζί της, και έπειτα φτιάχνω πρωινό.
10.00
Ξεκινάω να κάνω τις δουλειές μου που μπορεί να μου πάρουν αρκετές ώρες, ανάλογα με το τι πρέπει να γίνει άμεσα. Οταν η μέρα είναι πιο χαλαρή από τέτοιου είδους δουλειές, πιάνω την κιθάρα να μελετήσω ή να γράψω. Παλιότερα το πρόγραμμα της μελέτης φωνής και κιθάρας ήταν αυστηρό και καθημερινό. Τώρα ειδικά με την κυκλοφορία του καινούργιου δίσκου, ο χρόνος μου έφευγε σε άλλα πράγματα που είχαν να κάνουν κυρίως με τον προγραμματισμό της
κυκλοφορίας του.
15.00
Κάνω ένα διάλειμμα για να μαγειρέψω. Μου αρέσει πολύ η διαδικασία γιατί με χαλαρώνει. Πολλές φορές έχω πάρει αποφάσεις σε ζητήματα που με παίδευαν για καιρό ή έχω βρει τον στίχο που έψαχνα σε ένα τραγούδι μαγειρεύοντας! Διάλειμμα για φαγητό και χαλάρωση.
17.00
Απόγευμα, πάλι καταπιάνομαι με δουλειές και πράγματα γύρω από τη μουσική που μπορεί να μην έχω τελειώσει.
20.00
Αργά το απόγευμα συνήθως βγαίνω για περπάτημα. Μου αρέσει να ανεβαίνω την Τρώων και να παίρνω τον δρόμο φτάνοντας μέχρι την Αποστόλου Παύλου. Δεν υπάρχει φορά μέχρι σήμερα που να μη φτάνω στις αρχές της Αποστόλου Παύλου και να μη θαυμάσω τον βράχο της Ακρόπολης όπως ξεπροβάλλει από τον δρόμο. Οι φίλοι με κοροϊδεύουν: «Ακόμα δεν το συνήθισες;» Η απάντηση είναι «όχι, ακόμα με συγκινεί». Ισως γιατί δεν μεγάλωσα εδώ. Πάντα τον «ξένο» τόπο τον ψάχνουμε και μας αγγίζει περισσότερο. Ενώ έχουν περάσει αρκετά χρόνια που μένω Αθήνα, τις περισσότερες φορές νιώθω ακόμα σαν τουρίστας όταν την περπατάω. Μία ακόμα βόλτα που χαίρομαι να κάνω είναι στα Κάτω Πετράλωνα, να βγαίνω στην Πειραιώς και να την περπατάω για ώρα. Επιλέγω τη διαδρομή αυτή γιατί συνήθως φυσάει ωραία. Οταν φυσάει καθαρίζει το μυαλό μου.
21.30
Επιστροφή στα Πετράλωνα και συγκεκριμένα στην πλατεία Μερκούρη στον φίλο μου τον Χρήστο που διατηρεί εκεί ένα οινομαγειρείο και τα τελευταία δύο χρόνια έχει γίνει κάπως σαν στέκι. Λίγο κρασί και κουβέντα.
23.00
Επιστροφή στο σπίτι. Χαλάρωση στο μπαλκόνι και πολλή μουσική. Τελευταία επιλέγω να ακούσω Cole Porter, Other Lives και παλιά ελληνικά ρετρό κομμάτια. Εκεί είναι και η στιγμή που οργανώνω μέσα στο κεφάλι του τα live μου. Τι κομμάτια θα επιλέξω να παρουσιάσω μαζί με τα δικά μου, πώς θα ήταν ωραία να παιχτούν και με ποια σειρά. Παίρνω την κιθάρα και τα δοκιμάζω. Μου αρέσει να φτιάχνω κάτι με αρχή, μέση και τέλος. Να είναι δηλαδή δομημένο με τη λογική μιας θεατρικής παράστασης, όχι σκηνοθετικά, αλλά σαν ροή. Σχεδόν πάντα ξεκινάω μία συναυλία μου με ένα ορχηστρικό κομμάτι ή με ένα ηχητικό απόσπασμα που έχω βρει και μπορεί να αποτελέσει την εισαγωγή του live και να φτιάξει μία ατμόσφαιρα στον ακροατή – θεατή. Δεν με ενδιαφέρει να παίζω απλώς τα τραγούδια. Πιο πολύ με νοιάζει να φτιάξω έναν κόσμο δικό μου. Να φύγει ο άλλος και να του έχει μείνει ένα όμορφο μουσικό ταξίδι και όχι απαραίτητα μόνο κάποιο τραγούδι.
01.00
Κάπου εκεί έρχεται η στιγμή που αποχωρώ και πηγαίνω για ύπνο. Σκέφτομαι αν σήμερα ήταν μία ωραία μέρα, μια μέρα γεμάτη. Oπως και να ’χει, αυτή που ξημερώνει, πάντα θα είναι καλύτερη!
Η Κατερίνα Μακαβού κυκλοφόρησε πρόσφατα το καινούργιο της άλμπουμ με τίτλο «Ανθρωποι», σε μουσική Νίκου Ξαρχάκου, Θανάση Τζίνγκοβιτς και δική της.