Δύο είναι τα βασικά στοιχεία που αναδεικνύουν την μπαρόκ μουσική σε πρωταγωνίστρια των Χριστουγέννων. Αρχικά είναι το πλήθος των ενόργανων και φωνητικών έργων αυτής της εποχής που είναι αφιερωμένα στη γέννηση του Χριστού. Κατόπιν είναι οι περιορισμοί που τίθενται λόγω της πανδημίας και οι οποίοι υποχρεώνουν τα συμφωνικά σύνολα σε συναυλίες με περιορισμένο αριθμό μουσικών. Ετσι, το μπαρόκ αποδεικνύεται λύση χωρίς ανάγκη εκπτώσεων.
Στις 20 Δεκεμβρίου, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης ή, ορθότερα, ένα αρκετά περιορισμένο υποσύνολό της πραγματοποίησε συναυλία, η οποία μεταδόθηκε διαδικτυακά από την αίθουσα «Σόλων Μιχαηλίδης». Ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος διηύθυνε από το τσέμπαλο με ενέργεια και φαντασία ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα κυρίως με έργα του Βιβάλντι, τα οποία όμως δεν είχαν σχέση με τα Χριστούγεννα. Αρχή έγινε με το «Κοντσέρτο για τη γιορτή του Αγίου Λαυρεντίου», αυγουστιάτικη γιορτή, που διαθέτει πάντως τον αναμενόμενο εορταστικό τόνο χάρη στη φαντασμαγορική, έντονα δεξιοτεχνική γραφή του για το σόλο βιολί: την απέδωσε εξαιρετικά ο Σίμος Παπάνας, εξάρχων της ορχήστρας. Ανάλογα επιτυχημένη υπήρξε η απόδοση του Κοντσέρτου για βιολοντσέλο RV 409. Σολίστ ήταν ο τσελίστας Δήμος Γκουνταρούλης, ο οποίος συνομίλησε δημιουργικά με τον Γιώργο Πολίτη στο φαγκότο. Ο Γκουνταρούλης υπήρξε επίσης σολίστ στο δεξιοτεχνικό Κοντσέρτο για τσέλο RV 419, με την υποβλητική, εξαιρετικής καλαισθησίας χαμηλόφωνη κατάληξή του.
Στη συναυλία συμμετείχε ακόμα η μεσόφωνος Θεοδώρα Μπάκα. Με θεατρικότητα και τη γνωστή μουσικότητά της απέδωσε την άρια της Αβρας από το δεύτερο μέρος του ορατορίου «Ο θρίαμβος της Ιουδήθ» και μία άρια από τον ψαλμό «Nisi Dominus» («Εκτός εάν ο Κύριος»), όπως τον μελοποίησε ο Βιβάλντι (RV 608). Ερμήνευσε επίσης το μόνο έργο της βραδιάς από χέρι άλλου συνθέτη, την άρια «Μοιάζω με κουρασμένο προσκυνητή» από τη Β΄ πράξη της όπερας «Αριάδνη στην Κρήτη» του Χέντελ, που η ίδια είχε αποδώσει, άλλωστε, στο πλαίσιο της εξαιρετικής πλήρους ηχογράφησης της όπερας το 2005 υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου.
Ο ίδιος ο Πέτρου, ταυτισμένος με την άνθηση της μπαρόκ μουσικής στην Ελλάδα, διηύθυνε στις 23 Δεκεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Καμεράτα σ’ ένα πρόγραμμα που μεταδόθηκε διαδικτυακά και περιλάμβανε αποκλειστικά χριστουγεννιάτικα έργα μιας πλειάδας συνθετών της ίδιας εποχής. Ακούστηκαν συνθέσεις του Κορέλι, του Σαμαρτίνι, του Μανφρεντίνι, του Τορέλι και του Βιβάλντι. Στο έργο σε μι μείζονα με τίτλο «Η ανάπαυση» αυτού του τελευταίου, σολίστ ήταν ο Σέργκιου Ναστάζα, εξάρχων της ορχήστρας. Λόγω του θέματος των έργων αλλά και του γεγονότος ότι όλες οι συνθέσεις ήταν αποκλειστικά για ορχήστρα εγχόρδων, η βραδιά είχε μεγαλύτερη ομοιογένεια διάθεσης από αυτήν της Θεσσαλονίκης. Παρ’ όλα αυτά διέθετε ποικιλία, λόγω της σχετικά διαφορετικής προσέγγισης του θέματος από κάθε συνθέτη. Ακριβώς αυτήν αναδείκνυε ο Πέτρου, μέσα από μια διεύθυνση η οποία διασφάλιζε τις αναμενόμενες εναλλαγές δυναμικής, αλλά διέθετε εξίσου ευαίσθητες διαβαθμίσεις που φώτιζαν τη διακριτή γραφή κάθε δημιουργού.