‘Ενα εικοσιτετράωρο με τον τραγουδοποιό Σπύρο Γραμμένο

‘Ενα εικοσιτετράωρο με τον τραγουδοποιό Σπύρο Γραμμένο

3' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Θα σας πω πώς μπορεί να είναι η μέρα ενός μουσικού στην εποχή του κορωνοϊού και ειδικά μέσα στην περίεργη συνθήκη του lockdown. Ας ονομάσουμε τον ήρωα της τυχαίας μέρας μας Σπύρο.
 
06.15
Αυτή η ώρα βρίσκει τον Σπύρο ξύπνιο, στο σαλόνι να κρατάει ανάμεσα στα χέρια του μια κούπα με ζεστό τσάι βουνού που μάζεψε ένας θείος του και του το έστειλε η μάνα του με το ΚΤΕΛ. Κρατάει, λοιπόν, το τσάι για να ζεσταθούν λίγο τα χέρια του και να μπορέσει να πιάσει την κιθάρα που κάθεται δίπλα του ξαπλωμένη. «Γιατί, Σπύρο, ξύπνησες τέτοια ώρα;», τον ρωτάει η κιθάρα (δεν έχουν περάσει δύο ώρες που την άφησε απ’ τα χέρια του). Ο Σπύρος την κοιτάει, αλλά δεν της απαντάει. Βασικά, δεν έχει καν ακούσει την ερώτηση. Από τον προηγούμενο Μάρτη έχει κάνει δέκα εμφανίσεις, ενώ έχουν περάσει δέκα ενοίκια, δέκα λογαριασμοί τηλεφώνου, τρεις λογαριασμοί της ΔΕΗ, δέκα λογαριασμοί Iντερνετ, μία ασφάλεια αυτοκινήτου, έχει αποδώσει τρεις φορές ΦΠΑ (το οποίο τις δύο δεν είχε πληρωθεί ο ίδιος) και έρχονται τα τέλη κυκλοφορίας και όλοι οι λογαριασμοί απ’ την αρχή. 
 
10.30
Ο Σπύρος σηκώνεται, αφήνει την κιθάρα τρυφερά στον καναπέ, φοράει μια μαύρη φόρμα, μια μαύρη ζακέτα με κουκούλα, ένα μαύρο κασκόλ και ένα ζευγάρι μαύρα αθλητικά παπούτσια. Βγαίνει απ’ το σπίτι και ξεκινάει για το στούντιο που βρίσκεται στην περιοχή της Νέας Σμύρνης. Μπαίνει στο τραμ, χωρίς εισιτήριο. Μεγάλος αλήτης.
 
11.00
Αποκλείεται να είναι στην ώρα του στο στούντιο, οπότε δεν είναι 11.00. Είναι σίγουρα 11.30.
 
12.00
Ερχονται και οι υπόλοιποι. Οι μουσικοί από άλλες χώρες λένε πως η ελληνική πρόβα ξεκινάει με διάλειμμα. Ναι, ξεκινάει με διάλειμμα. Στην πραγματικότητα, τώρα τελευταία ξεκινάει με τους μουσικούς να λένε ο ένας στον άλλον τι μήνυμα έστειλαν στο 13033 για να μπορέσουν να φτάσουν στο στούντιο. Βεβαίως. Εχετε δίκιο. Είναι η δουλειά μας και θα έπρεπε να έχουμε ένα χαρτί από τον εργοδότη μας, αλλά δεν έχουμε εργοδότη, ούτε είμαστε όλοι οι μουσικοί ελεύθεροι επαγγελματίες…
 
17.00
Θα πείνασαν όλοι. Λογικό. Είναι στο στούντιο τόσες ώρες. Ο ντράμερ θα έχει φέρει τυροπιτάκια απ’ τη μάνα του. Θα του τα φάνε. Μουσικοί είναι. Κι αυτός δεν λέει ποτέ λέξη. Πάντα κερνάει τα τυροπιτάκια της μαμάς του.

18.00
Σίγουρα θα έχουν τσακωθεί για θέματα ενορχήστρωσης, ο μπασίστας θα λέει πως δεν ακούγεται το μπάσο, ο κιθαρίστας ότι είναι χαμηλά οι κιθάρες, ο πνευστός ότι είναι χαμηλά τα πνευστά, ο ντράμερ ότι δεν ακούει την μπότα και το ταμπούρο και ο Σπύρος ότι δεν ακούει τη φωνή του. Δηλαδή, όλα πρέπει να είναι πιο δυνατά και στο τέλος, από την ένταση, να μην μπορεί να ακούσει κανείς τίποτα. 
 
20.00
Επικοινωνία του Σπύρου με τη μάνα του. Τον ρωτάει: «Πώς είσαι αγόρι μου;». «Καλά», της λέει. Αυτή ακούει τα κέρματα που κάνουν θόρυβο καθώς κουνάει το κεφάλι του. «Πάλι τα χρήματα έχεις στο μυαλό σου;», του λέει και τον ρωτάει αν θέλει να του βάλει λεφτά στον λογαριασμό. Αυτός με περίσσια περηφάνια της απαντά: «Ναι, ρε μάνα». Κλείνουν το τηλέφωνο. Ο Σπύρος θυμάται τότε που ήταν παιδί και δεν τον ένοιαζε τίποτα. Θα το κάνω τραγούδι σκέφτεται, να το ξορκίσω. Γυρνάει στο κοντρόλ ρουμ και συνεχίζει τη μίξη.
 
22.30
Ο Σπύρος είναι στον δρόμο της επιστροφής. Ομως υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας. Δεν το κατάλαβε. Πέρασε η ώρα και τώρα πρέπει να επιστρέψει στο Μετς σαν εγκληματίας ή, πιο ευγενικά, σαν νίντζα, από τοίχο σε τοίχο κι από ταράτσα σε κεραμίδια. Παρκούρ στα σαράντα; Οχι βέβαια. Παίρνει ταξί. Ο Σπύρος είναι σίγουρος για τον εαυτό του. Εχει αυτοπεποίθηση. Στέλνει μήνυμα στον συγκάτοικό του να βγει να πληρώσει το ταξί, και ξαπλώνει στο πίσω κάθισμα. Αυτή είναι αληθινή περιπέτεια!
 
01.30
Στέκεται είκοσι λεπτά μπροστά στο ανοιχτό ψυγείο και προσπαθεί να δει πώς θα συνδυάσει μια κέτσαπ, ένα μήλο, λίγο τριμμένο τυρί, ένα λικέρ κανέλα και μια φέτα γαλοπούλα. Στον πάγκο καίει σε αναμονή η τοστιέρα χωρίς λόγο. Τρώει μέσα απ’ το ψυγείο ό,τι πιάνει το χέρι του.
 
04.30
Είναι στην τουαλέτα και αναθεματίζει τον συνδυασμό που έκανε.
 
05.40
Είναι ακόμα στην τουαλέτα.
 
06.15
Αυτή η ώρα βρίσκει τον Σπύρο ξύπνιο στο σαλόνι, να κρατάει ανάμεσα στα χέρια του μια κούπα με ζεστό τσάι βουνού που μάζεψε ένας θείος του και του το έστειλε η μάνα του με το ΚΤΕΛ. Δίπλα, στο μπράτσο του καναπέ κάθεται η κιθάρα. Τον κοιτάει. «Μήπως είχες καβατζώσει πέρυσι τίποτα φράγκα από κανένα λάιβ;» Δεν της απαντά. Κάνει πως δεν ακούει φωνές.
 
Ο Σπύρος Γραμμένος ετοιμάζει το νέο του άλμπουμ με τίτλο «Δισκό σας» και τη σειρά διηγημάτων «Οι ιστορίες του Χόρχε». Καλεί όσους θέλουν να γίνουν «συμπαραγωγοί όλης της εργασίας του» να το κάνουν μέσα από την πλατφόρμα «GIVE&FUND».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή