Ο κύριος Γκρι ακούει το μουσικό θέμα που έχει γράψει ο Μαξ Ρίχτερ για το «Black Mirror» και αίφνης ο νους του τρέχει στον Τέλλο Αγρα.
Την τελευταία ημέρα της γερμανικής Κατοχής, στις 11 Οκτωβρίου του 1944, ο Αγρας δέχεται μια αδέσποτη σφαίρα στον αστράγαλο, γωνία Αγίου Μελετίου και Πατησίων.
Νοσηλεύεται, μόνος και ξεχασμένος, σε θάλαμο τρίτης θέσης στον Ευαγγελισμό, όπου ο 45χρονος ποιητής και δοκιμιογράφος καταγράφει τις σκέψεις του σε ένα μικρό τετράδιο στο οποίο είχε δώσει τον τίτλο «Ultimus iner pares», που σημαίνει «Τελευταίος μεταξύ ίσων».
Τι είναι αυτό που τραβάει τον κύριο Γκρι στην περίπτωση του Τέλλου Αγρα; Κατά πρώτον, τον διασκέδαζε το ότι έβλεπε με μια σχεδόν σωματική απέχθεια τους παλιούς του συμμαθητές να νοσταλγούν το χωριό τους, γυρνώντας τον κόσμο ανάποδα για να συναντήσουν έναν συγχωριανό να τους πει νέα της «πατρίδας», να νιώσουν μαζί τη νοσταλγία. Ο Αγρας δεν αισθάνθηκε ποτέ ανάλογη επιθυμία. Προτιμούσε «τους δρόμους που δεν ήξερα ακόμη το τέλος τους. Τις γειτονιές όπου δεν είχα ούτε ένα φίλο. Τα σπίτια, όπου αν τύχαινε να πεθάνω, ακόμη, στο κατώφλι τους, δεν ήθελα κανείς να με σπλαχνιστεί».
«Μου άρεσε αυτός ο τύπος», λέει ο κύριος Γκρι, «ο απαισιόδοξος και σαρκαστικός, που πίστευε πως τα τείχη είναι χτισμένα μέσα στα κύτταρά μας. Συνήθως είναι αχώνευτοι κάτι τέτοιοι χαρακτήρες, αλλά ο Αγρας είχε κάτι γλυκά στοχαστικό, μια ποιητική μοναξιά που ακροβατεί κάπου ανάμεσα στην ηθελημένη μοναχικότητα και στη μετεώριση πάνω απ’ τη φυσική λύπη του να υπάρχεις. Κυρίως είχε μια περιέργεια, μια ανησυχία για τα πράγματα».
Οπως, αυτό που γράφει για τα «τείχη μέσα στα κύτταρά μας»: «Κάποιος μακρινός παππούς ήταν ο πρώτος χτίστης τους· και για να κάνη εκείνος την αρχή, ποιος ξέρει ποιος άλλος παππούς προηγήθηκε να τον διαμορφώση. Κακιά, σκοτεινή αλληλουχία φαινομένων, που διαφεύγουν τη βούληση και τη δύναμή μας· που μη μπορώντας να τους βρούμε κανέναν ειρμό, καμμιά πρόθεση, κανένα κανόνα, στέκομε έκθαμβοι, γεμάτοι πένθιμο σκεπτικισμό, απογοήτευση για τον εαυτό μας».
Ο Αγρας θα νοσηλευθεί ένα μήνα στον Ευαγγελισμό. Το τραύμα στο πόδι θα μολυνθεί. Στις 12 Νοεμβρίου θα υποκύψει στο μολυσμένο τραύμα του.
Ακούγοντας τον Μαξ Ρίχτερ, ο κύριος Γκρι αναρωτιέται αν τις τελευταίες του στιγμές, ο παράξενος αυτός τύπος σκεφτόταν αυτό που είχε αναρωτηθεί κάποτε: «Τι μας έφερε στον κόσμο; Ενας χορός, ένα φλερτ, ή το πολύ μια ξεχασμένη ομπρέλα ή μια αϋπνία. Μπορεί να φαίνεται έτσι, κι όμως δεν είναι. Ο χορός αυτός ήταν η παρουσία της Μοίρας, η ξεχασμένη ομπρέλα κατηγορηματική προσταγή της. Είναι σατανικά ευχάριστο η Φυσική να ξαναλέη με το δικό της τρόπο τη Μεταφυσική».