Το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά η τελική φάση του διαγωνισμού σύνθεσης για ταινία animation που συνδιοργανώνουν το Διεθνές Φεστιβάλ Animasyros και το Μέγαρο Μουσικής στο πλαίσιο της σειράς «Γέφυρες». Οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να συνθέσουν μουσική για την περίπου δυόμισι λεπτών ταινία μικρού μήκους «Το παραμύθι του νερού» του Νίκου Ραδαίου (2019), για την οποία αρχικά είχε γράψει μουσική ο Μιχάλης Γούτης. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη, καθώς σημειώθηκε ρεκόρ συμμετοχών: 163 συνθέτες από όλο τον κόσμο, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, το Περού και φυσικά την Ελλάδα υπέβαλαν τις προτάσεις τους. Οι δέκα που συγκέντρωσαν την υψηλότερη βαθμολογία παρουσιάστηκαν κατά την τελική βραδιά.
Ασφαλώς καθοριστικό ρόλο για τη σύνθεση έπαιξε το ονειρικό στοιχείο της ίδιας της ταινίας. Σύμφωνα με την υπόθεση, ένα αγόρι ερωτεύεται μια νεράιδα. Βουτάει στο νερό προκειμένου να την ακολουθήσει. Οσα συναντά είναι γοητευτικά, αλλά και επικίνδυνα. Οταν χάνει τις αισθήσεις του εκείνη το σώζει και το οδηγεί σε έναν διαφορετικό κόσμο. Η μαγεία του βυθού, σε αντιδιαστολή με τον άχρωμο κόσμο στον οποίο ζει το αγόρι, είναι ασφαλώς το ένα στοιχείο της ταινίας· αυτό του έρωτα, ο οποίος προφανώς συνδέεται με προηγούμενο δίπολο, καθώς δίνει χρώμα στη ζωή του αγοριού, είναι το δεύτερο.
Σε αδρές γραμμές μπορεί κανείς να πει ότι οι δέκα μουσικές που ακούστηκαν κινήθηκαν ανάμεσα σε εκείνες που προτίμησαν να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα, είτε συνολική είτε για καθέναν από τους δύο κόσμους, και σε όσες επέλεξαν να παρακολουθήσουν πιο κινηματογραφικά τη δράση, επενδύοντας με ήχο στιγμές «κλειδιά» όπως η εμφάνιση της νεράιδας, το άγγιγμα του χεριού της με αυτό του αγοριού, η πτώση του αγοριού στα βάθη του νερού κ.λπ. Είναι ενδιαφέρον ότι σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι επέλεξαν να δώσουν ήχο σε ένα σμήνος από ψάρια που συναντά το αγόρι στον βυθό, αλλά ελάχιστοι εμπνεύστηκαν από την αργή, αισθησιακή κίνηση των μεδουσών. Στην πρώτη ομάδα θα περιλάμβανε κανείς τον Δημήτρη Βαλσάμο και τη Σοφία Αλεξάνδρου, στη δεύτερη τον Στέφανο Αρζουμανίδη, τον Νικόλαο Γουλανδρή και τον Χάρη Κατσίλη, ο οποίος κέρδισε τελικά το πρώτο βραβείο. Ανάμεσα στις δύο προσεγγίσεις στάθηκε ο Ιωάννης Καραβίας.
Κάποιοι, όπως ο Κωνσταντίνος Ιμβριώτης, επέλεξαν κυρίως τον ηλεκτρονικό ήχο, άλλοι ήταν περισσότερο αφηγηματικοί μέσα από τη χρήση οργάνων συμφωνικής ορχήστρας, όπως ο Ρώσος Γιάκοφ Αλεξαντρόφ, προερχόμενος από την παράδοση ενός Προκόφιεφ («Ο Πέτρος και ο λύκος»). Ισως όχι τυχαία, ο Ιταλός Σαλβατόρε Μπέτσι έδωσε κυρίαρχη σημασία στη φωνή, στην οποία κατέφυγε επίσης ο Βασίλειος-Νεκτάριος Γεωργούλης, κλείνοντας το μάτι στον λεγόμενο «ιερό μινιμαλισμό».
Την κριτική επιτροπή αποτελούσαν έμπειροι συνθέτες όπως ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, η Λένα Πλάτωνος και ο γεννημένος στο Τέξας Βέλγος Νικ Φελπς, ο σκηνοθέτης Δημήτρης Παναγιωτάτος, αλλά και η Μαρία Ανεστοπούλου, διευθύντρια του διεθνούς φεστιβάλ Animasyros. Οι 25 συμμετοχές με την υψηλότερη βαθμολογία θα παραμείνουν διαθέσιμες σε μόνιμη πλατφόρμα στον ιστοχώρο του Μεγάρου.