Ενα εικοσιτετράωρο με τη στιχουργό Ελεάνα Βραχάλη

Τασούλα Επτακοίλη

05.04.2021 • 12:11

11.30
Σήμερα ξύπνησα νωρίς. Δεν πέρασα τις 12.00. Οπότε δικαιούμαι το αναγκαίο απολαυστικό χουζούρι. Καραντίνα έχουμε, προς τι η βιασύνη; Από παιδί δεν αγαπούσα το πρωινό ξύπνημα. Και η έμπνευση μού δίνει ραντεβού βραδινές ώρες, ή ξημερώματα, πέρα από τις έκτακτες επισκέψεις ανά πάσα ώρα και στιγμή.
 
12.00
Ωρα για τοστ και καφέ. Και αφού οδεύω προς την κουζίνα, τρέχει από πίσω και η σκιά μου. Η γάτα μου η Τρούφα. Φυσικά εκείνη θα φάει πρώτη!
 
12.40
Πήρα το πρωινό μου και συνεχίζω να απολαμβάνω τον καφέ μου, ρίχνοντας μια ματιά στο Twitter να δω καμιά είδηση, γιατί ειδήσεις δεν βλέπω στην τηλεόραση. Μετά κάνω μια βόλτα στα υπόλοιπα social media και απαντάω σε τυχόν μηνύματα. Λαμβάνω αρκετά και απαντάω σε όλα. Σαν μια μορφή καθημερινού διαλογισμού, όπως έλεγε κι ο Γιάλομ, είναι μεγάλη χαρά να σκέφτομαι ότι το έργο μου προσφέρει κάτι στους ανθρώπους που μου γράφουν.
 
14.00
Πότε πέρασε η ώρα; Σηκώνομαι να μαζέψω λίγο το σπίτι, να τελειώσω όποιες εκκρεμότητες έχω σε μέιλ και τηλεφωνήματα και να αφιερώσω λίγο χρόνο στη γυμναστική. Η καραντίνα με μύησε στη ζούμπα. Αλλά σήμερα προτιμώ διάδρομο. Να βάλω μουσική ή ένα επεισόδιο «Grey’s anatomy»; Συνήθως τελειώνει το επεισόδιο κι ούτε καταλαβαίνω πώς έκανα 45 λεπτά περπάτημα! Σήμερα όμως λέω να βάλω μουσική. Ξεκινάω και χτυπάει το κινητό. Κλασικά. Ο παραγωγός μου. Μιλάμε, μου λέει τις ιδέες του για τα πρότζεκτ μας. Κλείνουμε ευχαριστημένοι το τηλέφωνο, συνήθως με γέλια. Ακόμη και πρόβλημα να έχει προκύψει, έχει έναν τρόπο κάθε φορά να με ξεαγχώνει και να το διευθετεί.
 
15.45
Πείνασα λίγο. Ωρα για δημητριακά και χυμό. Βιταμίνες, ενέργεια και συνεχίζω εκκρεμότητες, μέιλ, τηλεφωνήματα. Οι μετακινήσεις είναι πλέον περιορισμένες, ειδικά για μένα που ανήκω και στις ευπαθείς ομάδες.
 
17.00
Ξεκινάω το μαγείρεμα. Λέω σήμερα να φτιάξω μπιφτέκια λαχανικών. Ως βετζετέριαν, αυτό το φαγητό είναι το αγαπημένο μου. Εχω βρει και συνταγή υπέροχη. Μπελαλίδικο, αλλά πεντανόστιμο. Τρώω αργούτσικα, για να γλιτώσω ένα γεύμα.
 
19.30
Αφού σήμερα δεν έχω να δουλέψω κάτι συγκεκριμένο, ας δραπετεύσω λίγο από τη στενάχωρη πραγματικότητα με καμιά ενδιαφέρουσα σειρά στο Netflix. Παίρνω το πιάτο και πηγαίνω στο σαλόνι. Εχω εξαντλήσει, νομίζω, όλα τα ψυχολογικά θρίλερ, τα crime stories και τα documentaries. Την ψυχολογία την αγαπώ, την εγκληματολογία ιδιαίτερα. Εκμεταλλεύτηκα και ως προς αυτό την καραντίνα. Εκανα αρκετά ενδιαφέροντα σεμινάρια. Μελετούσα και μετά προσπαθούσα να κάνω practice στα documentaries. Τώρα βλέπω ένα καινούργιο. «Nevenka», η πρώτη υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης στην Ισπανία.
 
21.00
Βιντεοκλήση μαμάς. Χθες δεν κάναμε και σήμερα λέμε όλα τα νέα. Με ρωτάει για τη δουλειά, τι έφαγα, αν θέλω να ετοιμάσει κανένα ταπεράκι και πότε θα κάνω Μετακίνηση 4. Μετά σειρά έχει ο μπαμπάς. Μου στέλνει βίντεο με το σκυλί μου το αγαπημένο, το οποίο αλωνίζει στην αυλή του. Η Ισταρ μου. Ερωτας. Της έγραψα και τραγούδι. «Σκιά στη γη»… Αχώριστοι επτά χρόνια όταν ζούσα στους Αγίους Θεοδώρους. Τώρα στην Αθήνα, μόνο η Τρούφα. Το γατί μου. Ενα μαύρο φουντωτό αριστούργημα, ετών έντεκα. Λατρεία. Διακόπτει τη στιχομυθία με τον μπαμπά μου, γιατί πρώτα θέλει φαΐ και μετά παιχνίδι. Οι γάτες, αν τις παρατηρήσεις, είναι μεγάλοι δάσκαλοι ζεν. Σε μαθαίνουν πολλά. Γενικά τα ζώα. Αθωότητα και συναίσθημα. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να υιοθετούσαν από ένα, ο κόσμος θα ήταν καλύτερος. Θα άδειαζαν οι δρόμοι από αδέσποτα και θα γέμιζαν τα σπίτια καλοσύνη και αγάπη.
 
23.45
Μηνύματα με την αδερφή μου. Κι αφού μίλησα με οικογένεια και φίλους, ώρα για διάβασμα. Εβαλα έναν στόχο στην καραντίνα. Να διαβάζω ένα βιβλίο την εβδομάδα. Μέχρι τώρα τα έχω καταφέρει. Ενα από αυτά είναι το «Μορφωμένη» της Tara Westover. Δώρο της Δώρας. Καινούργια φίλη. Το διάβαζε σε κάτι υπέροχες διακοπές στη Χάλκη, που γνωριστήκαμε και γίναμε όλοι μια παρέα ανέμελη, προ καραντίνας, μου το χάρισε και την ευγνωμονώ. Αληθινή ιστορία. Βαθιές κι ενδιαφέρουσες οι στιγμές στις γραμμές του. «Ο χειμώνας ήταν μακρύς εκείνη τη χρονιά, τη μονοτονία διέκοπταν μόνο οι εβδομαδιαίες συνεδρίες μου και η αλλόκοτη αίσθηση της απώλειας, του πένθους σχεδόν, που ένιωθα κάθε φορά που τελείωνα μια τηλεοπτική σειρά κι έπρεπε να βρω μια άλλη».
 
02.30
Ωρα για ύπνο σιγά σιγά. Μου ήρθαν κάποιες σκέψεις όμως και θα τις σημειώσω πρώτα. Τελευταίο γεύμα Τρούφας πριν με ξυπνήσει στις 05.00 και στις 07.00. Καμιά φορά βέβαια ξυπνάω μόνη μου. Οταν δουλεύω, σχεδόν πάντα, ξυπνάω εκείνη την ώρα και αν μου έχει μείνει στίχος σε εκκρεμότητα, η ώρα αυτή για κάποιον ανεξήγητο λόγο προσφέρει πάντα τη λύση. Απίστευτη διαύγεια: 5-7 το ξημέρωμα. Δεν υπάρχουν ώρες. Μόνο στιγμές. Αν κάτι μού υπογράμμισε αυτή η αναγκαστική συνθήκη της καραντίνας, είναι αυτό.
 
Το επετειακό άλμπουμ «Παιδί δικό σου», για τα είκοσι χρόνια παρουσίας της Ελεάνας Βραχάλη στο ελληνικό τραγούδι, μόλις κυκλοφόρησε 
από την Panik Records.