09.30
Ξυπνάω, φτιάχνω τριπλή δόση καφέ, κάθομαι αποσβολωμένη στο σαλόνι και απορώ πού πήγε το μεγάλο μου ταλέντο να κοιμάμαι μέχρι τις δύο το μεσημέρι, γιατί έχω μείνει ξύπνια χωρίς λόγο μέχρι τις έξι το πρωί, μουρμουρίζω λίγο για την πανδημία που «μου χάλασε το πρόγραμμα» και ανοίγω τον υπολογιστή να δω τι γίνεται.
11.30
Τα σκυλιά πρέπει να φάνε και να βγούμε βόλτα. Φοράω μάσκα και γυαλιά ηλίου και βγαίνω για λίγο, κάπως βιαστικά. Επιστρέφω σπίτι, βάζω ραδιόφωνο και ξεκινάω τη μέρα μου με τηλέφωνα. Περνάω αρκετή ώρα επικοινωνώντας με την ομάδα και οργανώνοντας το πλάνο των επόμενων ημερών. Στούντιο, εμφανίσεις και λίγα πειράγματα για να πάει καλά η μέρα. Το πρωί μάλλον δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να συνεννοηθεί κάποιος. Στον χρόνο που μεσολαβεί ανάμεσα στα τηλεφωνήματα, εξακολουθώ να κάθομαι αποσβολωμένη στο σαλόνι γιατί κατά βάθος δεν έχω ξυπνήσει ακόμα, ενώ παράλληλα έχω ξεχάσει τουλάχιστον τα μισά από αυτά που έχω συζητήσει στο τηλέφωνο. Ξοδεύω ακόμα ένα μισάωρο για να τα θυμηθώ και να τα σημειώσω.
14.00
Ανεξαρτήτως του αν πεινάω ή όχι, αυτή η ώρα της ημέρας είναι σχεδόν πάντα αφιερωμένη στο μαγείρεμα του μεσημεριανού, που για μένα αποτελεί κάποιου είδους ιεροτελεστία και δύσκολα θα τη θυσιάσω σε κάτι άλλο.
15.00
Εάν δεν είμαστε στο στούντιο, μάλλον θα ασχοληθώ με κάποιο από τα χόμπι μου. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι θα την πληρώσει ή κάποια πολυθρόνα αντίκα στην οποία θα διοχετεύσω τον δημιουργικό μου οίστρο με αμφίβολο αποτέλεσμα, ή η ραπτομηχανή, ή κάποια ποιητική συλλογή που θα γεμίσει σημειώσεις με μολύβι. Μου αρέσει να κρατάω σημειώσεις πάνω στα βιβλία που διαβάζω.
18.00
Ισως μια πιο μεγάλη βόλτα στην περιοχή, πάλι παρέα με τα σκυλιά, κάποιες εξωτερικές δουλειές, ενδεχομένως κι ένας καφές στο χέρι ή κάποια πρόβα για την εμφάνισή μας στην ταράτσα του Micrasia Fez στις 10 Ιουνίου και τα τηλέφωνα συνεχίζονται. Υπάρχουν όμως και μερικές μέρες που μπορεί αυτές τις δύο ώρες να κάνω σιέστα, αφού το βράδυ ζω την πιο δημιουργική μου φάση κι έτσι δεν κοιμάμαι πολύ.
20.00
Η ώρα που ξεκινάει το μεγάλο πάρτι. Η στιγμή της ημέρας που ανήκει στην «οικιακή συναυλία» με πιάνο ή κιθάρα, ανάλογα τα κέφια και εμμονικά σχεδόν αισθάνομαι την ανάγκη να εμπλουτίσω το κρυφό ρεπερτόριο που παίζω στο σπίτι, από λογιών λογιών παραδοσιακά, έντεχνα, λαϊκά και ίσως λίγο Σάκη Ρουβά, Καίτη Γαρμπή, Αννα Βίσση αν έχω παρέα, ώστε να τραγουδήσουν όλοι αφού μεγαλώσαμε στα ’90s και ξέρουμε τα τραγούδια!
00.00
Συνήθως δεν το κάνω με την καρδιά μου, αλλά θα σεβαστώ την ώρα κοινής ησυχίας και θα βρω κάτι άλλο να ασχοληθώ. Τέτοια ώρα περίπου, είναι που χτυπάει και το καμπανάκι για βραδινό, οπότε πάλι σπεύδω στην κουζίνα και ξεκινάω το γύρο μαγειρικής Νο2. Το βράδυ είναι πιο μυστήρια η διαδικασία της μαγειρικής γιατί συνήθως θέλω να φάω και γλυκό, οπότε μπορεί να περάσω αρκετή ώρα στην κουζίνα κάνοντας αλχημείες ενώ παράλληλα παρακολουθώ στο YouTube κάποιο live και τραγουδάω χαμηλόφωνα για να μην ενοχλώ. Αλλωστε, το φαγητό αν δεν του τραγουδάς, δεν βγαίνει το ίδιο νόστιμο. Ολοι το ξέρουν αυτό!
02.00
Κάθομαι στην απόλυτη ησυχία και ονειρεύομαι πράγματα που θέλω να κάνω, ή γράφω στίχους ή και τα δύο παράλληλα.
03.00
Αποφασίζω ότι πρέπει να πάω για ύπνο και είναι η στιγμή που ξεκινάει η διαπραγμάτευση με τον εαυτό μου, γιατί «έχω αφήσει κι αυτή τη σειρά ντοκιμαντέρ στη μέση» και τι ψυχή έχει ένα επεισόδιο (που ποτέ δεν είναι μόνο ένα…);
04.00
Οι μέρες ενός μουσικού εν μέσω πανδημίας, είναι πολύ διαφορετικές από τον τρόπο ζωής που έχουμε συνηθίσει. Κανονικά τέτοια ώρα περίπου θα γυρνούσα σπίτι μετά τη δουλειά (και το ποτό μετά τη δουλειά). Αντ’ αυτού, μέσα στην προηγούμενη ώρα, κατάφερα και με έπεισα ότι είναι μια καλή στιγμή να πάω για ύπνο!
Η ερμηνεύτρια Αγγέλω Σφέτσου παρουσίασε πρόσφατα το καινούργιο της τραγούδι με τίτλο «Ουράνιο Τόξο» σε μουσική του Σταύρου Σιόλα και στίχους του Παναγιώτη Στράκαρη.