Πόση έμπνευση μπορεί πια να δώσει ο Ψηλορείτης; Η γενέθλια γη των Ανωγείων; Πώς μπορεί ακόμη σήμερα να γράφεται παραδοσιακή κρητική μουσική και να κομίζει κάτι νέο; Η διαφορά της Κρήτης με τον τρόπο που βιώνουμε στην υπόλοιπη Ελλάδα την παράδοση είναι ότι εκεί είναι κάτι ζωντανό, μέρος της ζωής.
«Ο Ψηλορείτης δεν είναι μόνο ένα βουνό, αλλά είναι ο ορίζοντας που καθορίζει το βλέμμα μεγαλώνοντας, η γενέθλια γη κουβαλάει ιστορία που μιλιέται, η λύρα και το λαούτο μιλούν στο θυμικό με την ίδια δύναμη των νανουρισμάτων της μάνας, ο ρυθμός κινεί το σώμα με την ίδια έκρηξη του πρώτου σκιρτήματος του έρωτα», λέει ο Γιάννης Καλομοίρης, οδοντίατρος στο επάγγελμα και αυτοδίδακτος μουσικός, ο οποίος ξεκίνησε να παίζει μουσική στα δέκα του χρόνια και μέχρι σήμερα (γεννημένος το 1964 στα Ανώγεια) αφιερώθηκε σε αυτήν παίζοντας δίπλα σε σπουδαίους επαγγελματίες, εξερευνώντας τους δρόμους του έντεχνου, του ρεμπέτικου, της κρητικής αλλά και των μουσικών του κόσμου.
Το αποτέλεσμα αυτών των αναζητήσεων καταγράφηκε σε ένα διπλό cd και οι μουσικές και τα τραγούδια που υπογράφει ο Καλομοίρης θα βρουν ζωντανά το κοινό τους (αν τα επιδημιολογικά δεδομένα δεν αλλάξουν στο Ηράκλειο) τη Δευτέρα 24 Ιουλίου στις 9.30 το βράδυ, στο Κηποθέατρο «Μάνος Χατζιδάκις» στη συναυλία-παρουσίαση της «Αντάμωσης», στην οποία συμμετέχουν οι πρίγκιπες του κρητικής μουσικής Βασίλης Σταυρακάκης, Γιώργης Ξυλούρης (Ψαρογιώργης), Γιώργης Μανωλάκης και Κωστής Αβυσσινός, καθώς επίσης και ο Ψαραντώνης που ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο το «Εγώ ’χω μια φτωχή καρδιά» και η Ιωάννα Καλογεράκη.
Στο προλογικό σημείωμα της «Αντάμωσης» ο Καλομοίρης αποτίει φόρο τιμής σε δασκάλους του παρελθόντος, όπως ο τυφλός λυράρης Μανώλης Πασπαράκης (Στραβό), ο Ψαρονίκος, ο Γιώργος Καλομοίρης, ο Ψαρογιάννης, αλλά και ο μεγάλος δάσκαλος Ρος Ντέιλι και το μουσικό εργαστήρι «Λαβύρινθος» που «ανέδειξε τα χαρακτηριστικά της μουσικής της Κρήτης και την τροπική της υπόσταση, μέσα σε ένα ευρύτερο πλαίσιο σύνδεσής της με τις μουσικές της Ανατολής».
Με λαχτάρα για τη μελέτη της κρητικής μουσικής, ο συνθέτης και στιχουργός «ψάχνει το νέο, το ανεξερεύνητο», χωρίς όμως να αγνοεί το παρελθόν, καθώς παραδέχεται ότι όσοι τον δίδαξαν και τον επηρέασαν περιέχονται στη μουσική του, στρέφοντας το βλέμμα στο σήμερα. Δημιουργεί κομμάτια με σύγχρονο ύφος, περισσότερο ακουστικά, με λαούτο και κοντραμπάσο, όπως η «Ψυχή» που ερμηνεύει ο Γιώργης Ξυλούρης (Ψαρογιώργης) ή το «Αδύνατο την ομορφιά» με τη φωνή του Γιώργη Μανωλάκη. Μαζί τους υπάρχουν και αυτά που βασίζονται στο κλασικό ύφος, όπως το «Θέλω να βλέπω θάλασσα», και φυσικά τα δύο οργανικά κομμάτια με την παλλόμενη δύναμη, η «Ζώμινθος» και το «Κρητικό Πέρασμα», μαζί με εξαίρετους μουσικούς και τη μελωδική και εκφραστική λύρα του Αρη Κορνελάκη.