Ο Τσαν Τσακμούρ (Can Cakmur) είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες νέους πιανίστες. Οι συνεντεύξεις του 24χρονου Τούρκου δείχνουν άνθρωπο συγκροτημένο, ενώ οι ερμηνείες του φανερώνουν κάτι ακόμα πιο σπάνιο: έναν πιανίστα που δεν διεκπεραιώνει τα έργα απλώς με τεχνική επάρκεια και δεξιοτεχνική ευκολία, αλλά βρίσκει σημεία επαφής μαζί τους. Η πιο πρόσφατη ηχογράφησή του, ο κύκλος τραγουδιών «Κύκνειο άσμα» του Σούμπερτ σε μεταγραφή του Λιστ (BIS – 2530), το επιβεβαιώνει.
Σήμερα το ρομαντικό ρεπερτόριο, δηλαδή τα έργα του 19ου αιώνα, προκαλεί συχνά αμηχανία στη νεότερη γενιά ερμηνευτών. Φαίνεται να υπάρχει μια δυσκολία στη διαχείριση του άμεσου συναισθήματος, το οποίο όμως αποτελεί προϋπόθεση σε έργα αυτής της αισθητικής, αφού η έκφρασή του είναι συχνά ο λόγος για τον οποίο γράφηκαν.
Ο Τσακμούρ μοιάζει να γνωρίζει και να κατανοεί. Στο «Κύκνειο άσμα» εμβαθύνει διαρκώς περισσότερο: από την τρυφερή επιστολή του «Ερωτικού μηνύματος» και τη θλίψη εκείνου που έφυγε «Μακριά» ξεχνώντας τόπο και ανθρώπους, έως την πικρή αίσθηση της «Πόλης» στην οποία ο ποιητής έχασε την αγαπημένη του. Ακόμα και ένα από τα πιο εξωστρεφή ποιήματα, η «Σερενάτα», αποκτά σε κάθε στροφή της πρόσθετο συναισθηματικό βάρος χάρη στην επεξεργασία του πιανίστα.
Ασύλληπτα πληθωρική προσωπικότητα, ο Λιστ εμπνεύστηκε τόσο από τον λαμπερό κόσμο της όπερας όσο και από τον χαμηλόφωνο του τραγουδιού. Οι μεταγραφές του υπήρξαν από την πρώτη στιγμή δημοφιλείς ανάμεσα στους πιανίστες, καθώς συχνά αποτελούν αφορμή για επίδειξη της πιο παράτολμης, γεμάτης πυροτεχνήματα δεξιοτεχνίας. Είναι εξίσου αγαπητές στο κοινό, αφού παρ’ όλα αυτά διατηρούν τη συναισθηματική φόρτιση του εκάστοτε πρωτοτύπου. Κατά τις συναυλίες του στη Βιέννη την άνοιξη του 1838 ο Λιστ είχε παρουσιάσει κάποιες από τις μεταγραφές τραγουδιών του Σούμπερτ στο κοινό. Σημείωσαν τόσο μεγάλη επιτυχία που στη συνέχεια προχώρησε σε αρκετές ακόμα, ανάμεσα στις οποίες τα δεκατέσσερα τραγούδια του κύκλου «Κύκνειο άσμα».
Oπως εξηγεί ο Τσακμούρ, με την ηχογράφηση αυτή πραγματοποιείται ένα παιδικό του όνειρο. Ο Λιστ δεν μετέγραψε απλώς τα τραγούδια αυτά του Σούμπερτ, δεν ενσωμάτωσε μόνο το μέρος της φωνής στη γραφή για πιάνο. Στην ουσία διαμόρφωσε ένα νέο πρωτότυπο έργο, με δική του «φωνή» και δικό του ηχόχρωμα, διατηρώντας όμως την αρχική συναισθηματική φόρτιση καθενός από τα τραγούδια.
Καθώς όμως δεν υπάρχει φωνή, το εύρος αυτών των συναισθημάτων καλείται να το αποδώσει μόνος ο πιανίστας, αξιοποιώντας στο μέγιστο τις δυνατότητες του πιάνου. Ο Τσακμούρ ανταποκρίνεται στις τεχνικές δυσκολίες και τις δεξιοτεχνικές προκλήσεις, ξεπερνάει τα πιανιστικά εμπόδια της γραφής του Λιστ και επιτρέπει στην ευγένεια και την απλότητα του Σούμπερτ να αναδυθούν. Το κυριότερο: διαθέτει εντυπωσιακή παλέτα ηχοχρωμάτων, με αμέτρητες διαβαθμίσεις, οι οποίες υιοθετούνται αποκλειστικά προκειμένου να υπηρετήσουν το καλλιτεχνικό όραμά του. Το αποτέλεσμα είναι ένας από τους πλέον ποιητικούς δίσκους, που ολοκληρώνεται με μια εξίσου συναρπαστική ερμηνεία των τεσσάρων «Λησμονημένων βαλς» του Λιστ.