Ενδιαφέρουσα και συνολικά επιτυχημένη ήταν η συναυλία την οποία πραγματοποίησε η Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» στις 20 Οκτωβρίου. Το πρόγραμμα περιλάμβανε τρία έργα που στη χώρα μας ακούγονται σπάνια έως καθόλου, παρότι διαθέτουν όλες εκείνες τις ποιότητες οι οποίες θα μπορούσαν να προσελκύσουν το ευρύ κοινό.
Η βραδιά ξεκίνησε με την «Εισαγωγή» σε μι ελάσσονα D. 648 του Φραντς Σούμπερτ. Ο Αυστριακός συνθέτης δοκίμασε τις δυνάμεις του στην ορχηστρική γραφή σε αρκετά νεαρή ηλικία, στα δεκατέσσερά του χρόνια, γράφοντας μια «Εισαγωγή» (D. 4) για την κωμωδία του Γ. Φ. Ε. Αλμπρεχτ «Ο διάβολος ως υδραυλικός». Το 1819, οπότε ολοκληρώθηκε η «Εισαγωγή» D. 648, ο 22χρονος Σούμπερτ είχε ήδη συνθέσει τις πέντε πρώτες Συμφωνίες του και είχε αρχίσει να διαμορφώνει την προσωπική του μουσική γλώσσα, με αναπόφευκτες αναφορές αλλά και αποστάσεις από τη γραφή του Μπετόβεν, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε συνθέσει οκτώ Συμφωνίες.
Διευθύνοντας δυναμικά αλλά και με διαβαθμίσεις τη σύντομη «Εισαγωγή», ο Βύρων Φιδετζής ανέδειξε το έντονα δραματικό στοιχείο της μουσικής.
Εργα μελωδικά, που ακούγονται σπάνια στη χώρα μας, ερμήνευσε ο Βύρων Φιδετζής.
Ακολούθησε το γοητευτικό Κοντσέρτο για βιολί του Εριχ Κόρνγκολντ. Γράφηκε το 1945, όταν ο εβραϊκής καταγωγής Αυστριακός συνθέτης, κυνηγημένος από τους ναζί, είχε εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και είχε ήδη τιμηθεί με δύο Οσκαρ για τη μουσική του στις ταινίες «Anthony adverse» του Μέρβιν Λιρόι (1936) και «Οι περιπέτειες του Ρομπέν των Δασών» με πρωταγωνιστή τον Eρολ Φλιν (1938).
Στο Κοντσέρτο για βιολί ο Κόρνγκολντ αξιοποίησε μελωδίες από τέσσερις ταινίες του για τον κινηματογράφο. Παρ’ όλα αυτά, το έργο διόλου δεν αποτελεί συρραφή από γνωστά κινηματογραφικά θέματα, αλλά είναι τεκμήριο της τέχνης ενός σοβαρού και μέχρι σήμερα υποτιμημένου συνθέτη, αν και είναι γεγονός ότι η όπερά του «Η νεκρή πόλη» έχει επιστρέψει τα τελευταία χρόνια δυναμικά στα μεγάλα λυρικά θέατρα του κόσμου. Το Κοντσέρτο γράφηκε έπειτα από προτροπή ενός ακόμα μετανάστη, του διάσημου εβραϊκής καταγωγής Πολωνού βιολονίστα Μπρόνισλαφ Χούμπερμαν και είναι αφιερωμένο στην Αλμα, χήρα του Γκούσταφ Μάλερ, o οποίος υπήρξε μέντορας του Κόρνγκολντ. Το απέδωσε ο Γιώργος Δεμερτζής, ανταποκρινόμενος με άνεση στις δεξιοτεχνικές απαιτήσεις του τρίτου μέρους, αλλά κυρίως αναδεικνύοντας το πληθωρικό συναίσθημα όπως επίσης τη λεπτότητα και τον αισθησιασμό της γραφής στο δεύτερο.
Η συναυλία ολοκληρώθηκε με την Τρίτη Συμφωνία του Αντονίν Ντβόρζακ, ενός ακόμα δημιουργού προικισμένου με το δώρο της μελωδίας. Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1874 και ήταν η πρώτη Συμφωνία του, την οποία άκουσε να παίζεται, παρότι εκδόθηκε μόλις το 1912, δηλαδή αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του.
Είναι επηρεασμένη από τη μουσική γλώσσα του Λιστ όσο και κυρίως από αυτήν του Βάγκνερ, ειδικότερα τις όπερες «Τάνχοϊζερ» και «Λόενγκριν». Ο Φιδετζής φρόντισε ώστε η μουσική να κυλήσει με παλμό, και η ορχήστρα, ειδικά τα έγχορδα, ανταποκρίθηκαν αναδεικνύοντας τη μελωδικότητα της γραφής. Καθώς, μάλιστα, στο τρίτο μέρος και τα κόρνα συνεργάστηκαν πολύ καλά, το αποτέλεσμα στέφθηκε με επιτυχία.