Foals
Life Is Yours
Warner
Οι Βρετανοί Foals παρουσιάζουν ένα άλμπουμ με καθαρή, σύγχρονη ντίσκο ή, έστω, φρέσκια χορευτική ποπ.
Ανέκαθεν είχαν τον χορό ως συστατικό της μουσικής τους οι Βρετανοί Foals. Μπορεί να μην ήταν κυρίαρχη η δόση που χρησιμοποίησαν στο ντεμπούτο τους, «Antidotes», του 2008, όπου τα πιο δυνατά μπαχαρικά ήταν μάλλον το post punk (σε μια ανανεωμένη μορφή του) και το math rock (σε μια εκδοχή λιγότερη μηχανιστική από το συνηθισμένο), σίγουρα όμως την ενίσχυσαν κατόπιν, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το «My number» (και τα υπόλοιπα κομμάτια του δίσκου «Holy Fire») ή το «In Degrees» από το «Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1». Το τελευταίο βέβαια, όπως και το αδελφάκι του, «Everything… – Part 2», βρήκε την μπάντα χωρίς τον μπασίστα της Γουόλτερ Τζέρβερς, ο οποίος αποχώρησε σε φιλικό κλίμα. Το ίδιο βέβαια συνέβη και το 2021, όταν έφυγε ο Eντουιν Κόνγκριβ, που έπαιζε πλήκτρα.
Πώς λοιπόν να παραμείνει ξεσηκωτική μια μπάντα στην οποία άδειασαν δύο πόστα κρίσιμα για τα σύγχρονα χορευτικά ιδιώματα; Η προφανής απάντηση είναι ότι όλο και κάποιος καλός εποχιακός μουσικός θα επιστρατευθεί ή όλο και κάποιο από τα εναπομείναντα μέλη θα αναλάβει και έναν επιπλέον ρόλο. Oπως για παράδειγμα ο ελληνικής καταγωγής τραγουδιστής, κιθαρίστας και ιθύνων νους των Foals, Γιάννης Φιλιππάκης (γιος ενός Eλληνα ζωγράφου από την Ολυμπο της Καρπάθου και της ανθρωπολόγου Ρενέ Χίρσον), που στο πρόσφατο, έβδομο άλμπουμ της μπάντας, «Life Is Yours», παίζει και λίγο μπάσο. Ομοίως, ο Τζίμι Σμιθ πιάνει, εκτός από τη δική του κιθάρα, και τα πλήκτρα: μαζί με τον παλιόφιλό τους, τον ντράμερ Τζακ Μπίβαν, ο Φιλιππάκης και ο Σμιθ αποτελούν πλέον ένα ροκ τρίο, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να παρουσιάσουν ένα δίσκο ηχητικά πλουσιότερο από το αναμενόμενο, που τελικά δίνει στο μπάσο και στα πλήκτρα έναν ακόμη πιο ενισχυμένο ρόλο.
Και αυτό, γιατί το «Life Is Yours» είναι ίσως το πιο χορευτικό άλμπουμ των Foals, σε βαθμό που, εκτός από τους αγαπημένους της μπάντας Talking Heads, Daft Punk, LCD Soundsystem, Primal Scream κ.ά., να θυμίζει πλέον σε ορισμένα τραγούδια και καθαρή, σύγχρονη ντίσκο ή, έστω, φρέσκια χορευτική ποπ, ειδικά εκείνη που θα ακουγόταν από τα ηχεία μιας παρέας όταν ετοιμάζεται ύστερα από καιρό να ξεπορτίσει, να διασκεδάσει με όσους τρόπους ξέρει ή ανυπομονεί να μάθει και έπειτα, γεμάτη γλυκιά κούραση, να αγκαλιαστεί και να ανανεώσει όρκους συντροφικότητας και κραιπάλης. Το αντιλαμβάνεται κανείς σε κομμάτια όπως το ομώνυμο του άλμπουμ, το «Wake Me Up», το «2am» και το «2001», τα οποία μπορεί από ένα σημείο κι έπειτα να θυμίζουν ένα διαρκώς επανεκκινούμενο και ανερμάτιστο πάρτι, ωστόσο, δίνουν τη λιγότερο προφανή απάντηση στο πώς οι εναπομείναντες Foals παραμένουν γεμάτοι ενέργεια, ζωηροί, ακάματοι: αυτό χρειάζονται μετά δυόμισι χρόνια πανδημίας. Αυτό θέλει το ακροατήριο, αυτό πριμοδοτούν εσχάτως οι δισκογραφικές, οι ραδιοσταθμοί και άλλα κανάλια διανομής μουσικής. Αυτό περιέγραφε και ο Γιάννης Φιλιππάκης σε συνέντευξή του στο περιοδικό ΝΜΕ: «Αυτή η χρονιά έχει τη δυνατότητα να γίνει θρυλική και θα μου άρεσε αν ο δίσκος μας ήταν το σάουντρακ σε κάτι τέτοιο».
B-side
Το Hï Ibiza, στην παραλία Πλάζα ντεν Μπόσα της Ιμπίθα, είναι το καλύτερο κλαμπ του κόσμου, σύμφωνα με την ψηφοφορία που διεξήγαγε το περιοδικό DJ Mag. Με χωρητικότητα που αγγίζει τις 5.500 άτομα και με ονόματα όπως Ντέιβιντ Γκέτα και Σαρλότ ντε Βίτε να περιλαμβάνονται στους dj που φιλοξενεί τακτικά, το Hï Ibiza άφησε στη δεύτερη θέση το Echostage της Ουάσιγκτον, που είχε κατακτήσει την πρωτιά πέρυσι.
