«Οταν κάποιος έχει τέτοια λάμψη και δυναμική, δεν περιμένεις να “φύγει” από τη ζωή. Φυσικά συμβαίνει στον καθένα, αλλά η Τίνα ήταν κάτι μοναδικό.
Οταν γυρίσαμε την ταινία “Mad Max: Beyond Thunderdome”, γνώριζα τη μουσική της όπως όλοι, αλλά η προσωπικότητά της ήταν εκείνη που με προσέλκυσε – κυρίως για το ρόλο της θείας Εντιτι. Ηξερα την προέλευση της μουσικής της και από πού πηγάζει η δύναμή της. Σε αυτή την άγονη γη του Mad Max όλοι όσοι επιβιώνουν, έπρεπε να αντιμετωπίσουν πολλές καταστάσεις στις οποίες λίγοι θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Κάθε φορά που μιλούσαμε για τη θεία Εντιτι καθώς γράφαμε το σενάριο, λέγαμε: “Θέλουμε κάποια σαν την Τίνα Τέρνερ”. Ηταν ο μόνος άνθρωπος που σκεφτόμασταν. Και επίσης, ήταν το μόνο άτομο που ζητήσαμε για το ρόλο.
Η Τέρνερ ήταν το αντίθετο μιας ντίβας. Είχα το προνόμιο να συνεργαστώ μαζί της και να δω από κοντά τι ήταν αυτό που την έκανε τόσο υπέροχη. Ηταν τόσο έξυπνη και ετοιμόλογη. Επίσης, είχε καλή αίσθηση του χιούμορ, ήταν παιχνιδιάρα, της άρεσε να γελά. Ηταν άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα και όχι επιφανειακός. Νομίζω ότι αυτό προκύπτει από κάποιον που έχει υπομείνει τόσα πολλά σε νεαρή ηλικία αλλά τώρα τα χρησιμοποιεί για να γίνει σοφότερος.
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της ερμηνεύει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είναι σπάνιο για κάποιον να περνάει αυτή τη διαδικασία και να παραμένει σχεδόν άθικτος, ακόμα και να υψώσει ανάστημα. Νομίζω ότι αυτό το ανάστημα ήταν έμφυτο. Μια φορά, την είδα σε κάποια γενέθλια, γύρω της ήταν συγκεντρωμένοι ο Μικ Τζάγκερ και άλλες σημαντικές προσωπικότητες της μουσικής. Η ίδια συμπεριφερόταν σαν να ήταν μια σπουδαία βασιλική παρουσία. Παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο μιλούν γι’αυτή, το πόσο επιδραστική και γενναιόδωρη ήταν. Ολοι έχουν κάτι να μάθουν από την Τίνα.
Κι εγώ όμως έμαθα πολλά από εκείνη. Οταν συνεργαστήκαμε, μάθαινα από εκείνη πώς να ανταπεξέρχομαι στη δύσκολη δουλειά. Αλλά το κυριότερο, μου έμαθε πώς να εμπνέω τους γύρω μου να δουλεύουμε για έναν κοινό στόχο. Μια φορά, μου είπε: “Θα μάθαινες τόσα πολλά αν ερχόσουν μαζί μας στην περιοδεία για μια εβδομάδα ή δύο”. Ηθελα τόσο πολύ να πάω, αλλά καταπιάστηκα με την ολοκλήρωση του φιλμ. Το μετάνιωσα που δεν πήγα μαζί της.
Μια φορά την είδα στα παρασκήνια, μετά από μια συναυλία όταν μέλος της μπάντας της αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Βιώνε μια κρίση και σκεφτόταν να τελειώσει την καριέρα του. Πήγε για να μιλήσει στην Τίνα κι εγώ τότε είπα ότι θα φύγω από το δωμάτιο. “Οχι όχι, άκου”, μου είπε η Τίνα. Και την παρακολουθούσα καθώς του μιλούσε. Κατανοούσε τα προβλήματά του και του μίλησε ευθέως. Εντυπωσιάστηκα από την συμπεριφορά της – την αποφασιστικότητά της από τη μια και την ευγένειά της από την άλλη. Αργότερα την είδα να κάνει το ίδιο με τους αδερφούς Τζάκσον. Τότε, συνειδητοποίησα ότι το έκανε σε όλους.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα περιστατικό που συνέβη το 1988. Στο Σίδνεϊ έριχναν πυροτεχνήματα με αφορμή κάποιον εορτασμό. Η Τίνα είχε ένα σκάφος και προσκάλεσε πολλούς ανθρώπους να ταξιδέψουν μαζί της. Ηρθε μαζί μας και η δίχρονη κόρη μου, η Τίνα έπαιζε μαζί της. Καθώς πέρασε η ώρα, έπρεπε να βάλουμε τη μικρή στο κρεβάτι σε μία από τις κουκέτες. Το κορίτσι όμως έλεγε: “Θέλω να παίξω με την Τίνα Τέρνερ”. Την πήγαμε πάλι στην Τίνα, η οποία έπαιζε μαζί της με μεγάλη χαρά.
Μεγάλωσε στην Αμερική, αλλά ήταν διεθνίστρια. Τελικά έγινε Ελβετίδα πολίτης. Η τελευταία φορά που την είδα ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ζούσε στις ακτές της Γαλλίας, κοντά στις Κάννες. Η Αυστραλία την αγάπησε.
Οπως όλοι, έτσι κι εγώ νιώθω αυτή την απώλεια. Οταν φεύγει μια τόσο δυνατή παρουσία, λυπάσαι πολύ, συνειδητοποιείς ότι αυτό συμβαίνει σε όλους μας – ακόμα και σε σπουδαίους ανθρώπους όπως η Τίνα».
Με πληροφορίες από τον The Guardian