Εχουμε κατορθώσει και αυτό. Να διατηρούμε τη διαδικασία φυσικής ανανέωσης ή αλλαγής της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή στις κρατικές ορχήστρες σε μια ένταση κομματικής συναλλαγής. Οσο αδιανόητο και αν ακούγεται, τα κόμματα διαγκωνίζονται σε παιχνίδια εξουσίας και μοιράζονται μια πίτα, η οποία επί της ουσίας δεν τα ενδιαφέρει, πέραν της πολιτικής εξαργύρωσης.
Αυτό είναι έκδηλο στην επί μήνες συρόμενη φημολογία για την ανανέωση ή μη της θητείας του ταλαντούχου αρχιμουσικού Βασίλη Χριστόπουλου, που έχει τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Παρόμοια φαινόμενα έχουν συμβεί στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και στο Εθνικό Θέατρο.
Δημιουργείται τεχνηέντως ή μη κλίμα αντιπαλότητας, με ευνοούμενους, φίλα προσκείμενους, εχθρούς και απλώς παρατηρητές. Η κρατική θέση της καλλιτεχνικής διεύθυνσης δεν συνεπάγεται, φυσικά, κομματικό εναγκαλισμό ή άνωθεν παρεμβάσεις άσχετες με την ουσία του καλλιτεχνικού έργου.
Ο αρχιμουσικός Βασίλης Χριστόπουλος επέτυχε σε μικρό διάστημα, και με συρρικνωμένο προϋπολογισμό, όχι μόνο να στήσει μια αξιοπρεπή ορχήστρα, αλλά να ανανεώσει τη σχέση αυτής με την κοινωνία. Ας κριθεί για το έργο του. Είναι αξιοσημείωτο ότι τη στιγμή που οι δύο κρατικές μας ορχήστρες είναι επί της ουσίας άστεγες, με τα γραφεία τους, τον χώρο δοκιμών και τον χώρο συναυλιών σε μια τεθλασμένη γραμμή, χωρίς να είναι ορχήστρες επισήμως στεγασμένες στα Μέγαρα Μουσικής των πόλεών τους, με όλα τα προνόμια που συνεπάγεται η φυσική, αυτή, σχέση, αφήνονται να σύρονται σε φημολογίες και σε κλίμα έντασης.
Ζητούμενο είναι να υπάρχει φυσική διαδοχή με κριτήρια καλλιτεχνικά, με γνώμονα πάντα το μέλλον της ορχήστρας. Οι μαέστροι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε μεταξύ τους. Αλλο η φυσική φιλοδοξία και άλλο η τεχνητή πόλωση.
Η δήλωση Καρυτινού
«Με αφορμή δημοσιεύματα τα οποία με φέρνουν ως υποψήφιο καλλιτεχνικό διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, πέραν της τιμητικής αυτής προοπτικής από την πρώτη ορχήστρα της χώρας, με την οποία επανειλημμένως και ευχαρίστως συνεργάζομαι, θα ήθελα να δηλώσω ότι, σ’ αυτή τη χρονική περίοδο, δεν προτίθεμαι ν’ αναλάβω τέτοιου είδους θέση, τη στιγμή που θεωρώ ότι η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κάτω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του κ. Β. Χριστόπουλου έχει πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα προόδου και θα ήταν κατά τη γνώμη μου ολίσθημα η διατάραξη της ανοδικής της πορείας». Με αυτή τη δήλωση, ο αρχιμουσικός Λουκάς Καρυτινός, με λιτότητα και σαφήνεια, παρεμβαίνει επί της ουσίας (και προς τιμήν του) διευκολύνοντας μία κατάσταση, ενώ δημιουργεί έναν κλωβό αμηχανίας για όσους διατηρούν κίνητρα που δεν έχουν καμία σχέση με τη μουσική και την εξέλιξη της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών.