Πολλά έχει να πει κανείς από την παρατήρηση της γλώσσας του σώματος και από τον τρόπο που ο καθένας αρχιτεκτονεί τον εαυτό του στον χώρο. Ο Ζούμπιν Μέτα, που γέμισε με ψυχική ευφορία το αθηναϊκό κοινό για δύο συνεχόμενες βραδιές στο Μέγαρο, είναι ο κατ’ εξοχήν αρχιτέκτων αυτού που θα λέγαμε «βαθμιδωτή απογείωση».
Και αυτό το κάνει με έναν τρόπο που φαίνεται απλός. Δηλαδή, ο δικός του κόπος, η μεγάλη διαδρομή που έχει διανύσει ώς τα 78 του χρόνια για να εμφανίζεται ανεπιτήδευτος, πηγαίος, φιλοσοφημένος, φλεγματικός, εσωτερικά αρχιτεκτονημένος και εξωτερικά μεγαλοπρεπής, δεν παρεμβαίνει στην απόλαυση του κοινού. Την Τετάρτη, με την 8η Συμφωνία του Μπρούκνερ και την Πέμπτη με τη 2η Συμφωνία του Μάλερ, ο Μέτα με τη Φιλαρμονική του Ισραήλ, με την οποία είναι ένα σώμα, έδωσε μέγιστη απόλαυση και εισέπραξε ευγνωμοσύνη.
Είναι από εκείνες τις συναυλίες, που το Μέγαρο θυμίζει τις παλιές μέρες, γεμάτο, με ζωηρό πλήθος, με την αίσθηση της εσωτερικής πλήρωσης που δίνει η επαφή με τη μεγάλη μουσική. Η Φιλαρμονική του Ισραήλ μας έδωσε έναν αξέχαστο ήχο, με εκπληκτική συνομιλία των οργάνων, και ο Ζούμπιν Μέτα ήταν ο πατέρας, ο βράχος, η πηγή. Τόση μεγαλοπρέπεια, απλότητα, βάθος και χαρά. Παρατηρούσα τους μουσικούς της ορχήστρας. Εδιναν την εντύπωση πως ο καθένας και η καθεμία ήταν εκεί ψυχή τε και σώματι, το βίωναν με αφετηρία κάποιο κέντρο του σώματος και του νου, η προσήλωση, η αφοσίωση, η μέθοδος, η υπευθυνότητα, ήταν εκεί σε μεγέθη δυσθεώρητα. Αυτό το ψυχικό κλίμα τύλιξε το κοινό, αυτή η αρετή στο περιβάλλον μάς συνεπήρε όλους.