Τα 150 χρόνια από την ένωση των Επτανήσων με το ελληνικό κράτος γιορτάστηκαν στις 4 Ιουλίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. H συναυλία, που διοργανώθηκε από τα Επτανησιακά Πολιτιστικά Σωματεία Αττικής, περιλάμβανε μουσικές των Κερκυραίων συνθετών Νικολάου Μάντζαρου και Σπυρίδωνος Σαμάρα, του Ζακυνθινού Παύλου Καρρέρ και του Κεφαλλονίτη Διονύσιου Λαυράγκα. Σολίστες, χορωδίες και τη Συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων διηύθυνε ο Ζακυνθινός συνθέτης και αρχιμουσικός Ιάκωβος Κονιτόπουλος.
Η βραδιά ξεκίνησε με την εισαγωγή από την όπερα «Μαρία Αντονιέτα» του Καρρέρ, που επιβεβαίωσε την άμεση σχέση της μουσικής του συνθέτη με τα έργα των πρώτων δεκαετιών του ιταλικού ρομαντισμού. Κατά το πρότυπο της εποχής η εισαγωγή αφηγήθηκε με συνοπτικό τρόπο την υπόθεση της όπερας, περιλαμβάνοντας από τη «Μασσαλιώτιδα» ώς το απειλητικό ταμπούρλο που συνόδευε την εκτέλεση της βασίλισσας. Την ωραία μελωδία στο τσέλο απέδωσε εκφραστικά ο Κωστής Θέος, τα εμβατηριακά τμήματα διηύθυνε με παλμό ο Κονιτόπουλος.
Ακολούθησε το ιντερμέδιο από τη Γ΄ Πράξη της όπερας «Φρόσω» του Λαυράγκα, χορογραφημένο εκφραστικά από τον Πέτρο Γάλλια. Η μουσική διαθέτει διακριτή υπογραφή και εντάσσεται ομαλά στην αισθητική του (ιταλικού) βερισμού, φανερώνοντας επίσης εξοικείωση με τα έργα του (γαλλικού) νατουραλισμού. Ακόμα πιο ξεκάθαρη υπογραφή έχει η μουσική του Σαμάρα, όπως φάνηκε στη σύντομη δραματική σκηνή από την Γ΄ Πράξη της όπερας «Ιστορία αγάπης», την οποία απέδωσαν οι βαρύτονοι Διονύσης Σούρμπης και Πέτρος Καρύδης.
Ακολούθησε η ερμηνεία του «Υμνου εις την Ελευθερίαν» σε ποίηση Διονυσίου Σολωμού και μουσική Νικόλαου Μάντζαρου. Δόθηκε το πλήρες μουσικό κείμενο, ενορχηστρωμένο από τον συνθέτη και αρχιμουσικό Αλκη Μπαλτά για σολίστ, ανδρικές γυναικείες και παιδικές χορωδίες, όπως επίσης συμφωνική ορχήστρα. Ανάμεσα στα μέρη οι ηθοποιοί Μαρία Τσίμα και Μάξιμος Μουμούρης διάβαζαν αποσπάσματα από κείμενα του Σολωμού.
Πλημμύρισε το Ηρώδειο από χορωδούς δεκατριών φωνητικών συνόλων, πλημμύρισε και από συγκίνηση, καθώς μέσα από τη διαφορετική διάθεση της μουσικής η οποία απέδιδε κάθε ενότητα μεταβαλλόταν η συναισθηματική φόρτιση του κειμένου. Ο περιορισμένος χώρος δεν επιτρέπει την αναφορά σε όλους όσοι συνεισέφεραν, οφείλει όμως να υπογραμμίσει κανείς την εξαιρετική συμβολή των παιδικών χορωδιών Κέρκυρας και Σπύρου Λάμπρου για τη δροσιά και την ακρίβειά τους.