Τον έκτο χρόνο της διάγει η Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων, η οποία πραγματοποίησε συναυλία στις 5 Σεπτεμβρίου στο εντυπωσιακής ακουστικής Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Το σύνολο, που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της φιλόμουσης Λένης Κονιαλίδη, δουλεύει μαζί μόλις λίγες εβδομάδες τον χρόνο. Ωστόσο έπεισε όχι μόνο με τον αναμενόμενο νεανικό ενθουσιασμό μουσικών που δεν ξεπερνούν την ηλικία των 28 ετών, αλλά και με την ποιότητα του αποτελέσματος, η οποία μαρτυρεί τη σοβαρότητα της δουλειάς στον περιορισμένο διαθέσιμο χρόνο.
Το πρόγραμμα υπήρξε αποκλειστικά αφιερωμένο στον Μότσαρτ. Ξεκίνησε με δύο χορούς, τις Καντρίλιες Κ 463 (448), που δόθηκαν με ευγένεια και γλυκύτητα. Ακολούθησε το έξοχο Κοντσέρτο για κλαρινέτο με σολίστα τον Παύλο Σεράση. Ο 22χρονος μουσικός δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα με την απαιτούμενη δεξιοτεχνία, παρά την ταχύτητα του τελευταίου μέρους. Επίσης, χειρίστηκε με ασφάλεια και άνεση τις δυνατότητες δυναμικής του οργάνου: Ιδιαίτερα στο πρώτο μέρος είχε κανείς σαφή την αίσθηση διαλόγου ανάμεσα σε έντονες και χαμηλόφωνες μουσικές φράσεις, με αποτέλεσμα η μουσική να αποκτήσει μεγάλη πλαστικότητα. Συνέβαλε αποφασιστικά η μουσική διεύθυνση του Τούρκου αρχιμουσικού Τσεμ Μανσούρ, ορμητική, γεμάτη ενέργεια. Το σφρίγος δεν εμπόδισε σολίστ και ορχήστρα να αποδώσουν με λυρισμό το μεσαίο μέρος, όχι ως απαραίτητο διάλειμμα ανάμεσα σε δύο ζωηρά μέρη, αλλά ως έκφραση τρυφερών συναισθημάτων.
Γενικότερα, φάνηκε ότι τα κλαρινέτα ανήκαν στα δυνατά χαρτιά του συγκεκριμένου συνόλου. Ετσι, στη Συμφωνία αρ. 40 που ακολούθησε, ιδιαίτερα δε στο τέταρτο μέρος της, έξοχος αποδείχτηκε εκτός του Σεράση ο Τούρκος κλαρινετίστας Καγιαχάν Καράτσα: λυρικός, με στρογγυλό ήχο και αβίαστη τεχνική απέδωσε τις εκτεθειμένες, χαρακτηριστικές φράσεις. Συνολικά, ο Μανσούρ διηύθυνε τη δημοφιλή Συμφωνία με αμεσότητα, ζωντάνια, χωρίς σκιές. Το δεύτερο μέρος διέθετε παλμό, ενώ μικροπροβλήματα στα κόρνα, όπως αυτά που εμφανίστηκαν στο τρίτο μέρος συναντά κανείς ακόμα και σε καθιερωμένα επαγγελματικά σύνολα. Συνολικά, η ανάγνωση απέφυγε τη ρουτίνα και φανέρωσε την ειλικρινή διάθεση των νέων παιδιών για ένα είδος μουσικής το οποίο, τουλάχιστον στη χώρα μας, δεν απολαμβάνει τη στήριξη και την προβολή που του αναλογούν. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με μία εκτός προγράμματος «ατμοσφαιρική» σύνθεση του Σεράση, την οποία ερμήνευσε ο ίδιος με την ορχήστρα.