Ωριμάζουν χωρίς να χάσουν τη λάμψη τους. Συμφιλιώνονται με τα χρόνια. Κουβαλούν μαζί τους ιστορία. Το άκουσμα του ονόματός τους προκαλεί δέος και νοσταλγία, δημιουργεί ήχους και σκηνές. Και είναι ακόμη δημιουργικοί. Πρόκειται για μεγάλες περσόνες της μουσικής που κάθε τόσο δηλώνουν την παρουσία τους. Δηλώνουν ότι ακόμη μπορούν να κάνουν φασαρία. Είναι οι θρύλοι της ροκ που επιστρέφουν ανά τακτά διαστήματα. Και τελευταία είχαμε πολλές επιστροφές. Τόσο δισκογραφικά όσο και συναυλιακά.
Είχαμε την επιστροφή των U2 με τον δίσκο «Songs of Innocence». Το ιρλανδέζικο συγκρότημα, με μεγάλο χορηγό την Apple, μοίρασε ελεύθερα στο Διαδίκτυο, στους χρήστες του i-Tunes, τα νέα του τραγούδια. Κάτι που έγινε ταυτόχρονα με τη παρουσίαση του καινούργιου i-Phone 6. Πρόκειται για έντεκα τραγούδια στο γνώριμο ποπ ροκ ύφος των U2: η φωνή του Μπόνο καθαρή, ρυθμός εναλλασσόμενος και φιλικός, ενορχηστρώσεις καλοδουλεμένες, επαγγελματισμός. Ο Μπόνο δηλώνει: «Πρόκειται για το πιο προσωπικό άλμπουμ που έχουμε γράψει ποτέ», όμως το Διαδίκτυο γέμισε σχόλια για μια μπάντα που, παρά την ιστορία της, ξεπουλιέται σε καταστήματα της Apple.
Ο Πρινς, ένας φάνκι φίλος από τα παλιά, τέσσερα χρόνια μετά τον τελευταίο του δίσκο, έχει δημιουργήσει αναμονή για δύο άλμπουμ που κυκλοφορούν μαζί από τα τέλη του Σεπτέμβρη. Μονίμως παραγωγικός και συγχρονισμένος με την εποχή, ο Αμερικανός μουσικός ηχογραφεί τον 34ο προσωπικό του δίσκο, με τίτλο «Art Official Age», ενώ ταυτόχρονα σχηματίζει και το συγκρότημα 3rd Eye Girl, με το οποίο βγάζει το πρώτο άλμπουμ «Plectrumelectrum». Ηδη τα τραγούδια που έχει επιτρέψει ελεύθερα να ταξιδεύουν στο Διαδίκτυο ως δείγμα των όσων θα ακολουθήσουν, κεντρίζουν την περιέργεια. Ο Πρίγκιπας πάντα ήξερε να κάνει χιτάκια. Είναι και αυτό το φαλτσέτο στη φωνή του, που ηλεκτρίζει.
Μία εκκωφαντική επιστροφή ενός μεγάλου θρύλου έγινε την περυσινή χρονιά. Ο Ντέιβιντ Μπάουι, ο άνθρωπος που συνήθιζε να ορίζει τις τάσεις, ο κάποτε Ziggy Stardust, o πάλαι ποτέ Δούκας της γκλαμ ροκ, έβγαλε δίσκο. Παρά τις φήμες για κακή υγεία, ασθενική κράση και ένα καρδιακό επεισόδιο που του απαγορεύει περιοδείες, δέκα χρόνια μετά το «Reality» (2003), κι ενώ κανείς δεν το περίμενε, κυκλοφόρησε το «The Next Day». Φορτισμένος μνήμες, τραγούδησε με ζεστασιά το «Where are we know? » και γοήτευσε. Στα 66 του χρόνια ο Μπάουι ήταν ουσιώδης. Οι κακές γλώσσες λένε πως η επιστροφή του Λέοναρντ Κοέν στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια δεν οφείλεται μόνο σε καλλιτεχνική ανησυχία, αλλά και στο γεγονός ότι η πρώην λογίστρια και κάτι παραπάνω από φίλη του καταχράστηκε ένα μεγάλο ποσό της περιουσίας του. Οπως και να ’χει, στα ογδόντα του χρόνια, ο αγαπημένος τροβαδούρος με την πιο λυρική φωνή και τους βαθιά ποιητικούς στίχους, ο άνθρωπος που έγραψε κάποια από τα πιο όμορφα τραγούδια της νιότης του στην Υδρα, βγάζει νέο δίσκο με τίτλο «Popular Problems».
Κι αν ήταν κάτι που τελευταία έκανε το μουσικό γίγνεσθαι της ποπ και ροκ να παραληρεί, αυτό ήταν η απρόσμενη επιστροφή της Κέιτ Μπους, όχι δισκογραφικά, αλλά στις λάιβ εμφανίσεις. Κάτι που ξεπερνούσε κάθε προσδοκία, καθώς η Βρετανίδα μουσικός είχε να ανέβει στη σκηνή για 35 χρόνια. Και οι έννοιες «συναυλία» και «Κέιτ Μπους» ήταν έννοιες ασύνδετες, ξένες η μία από την άλλη. Μέχρι που μια μέρα ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει λάιβ με δεκαπέντε εμφανίσεις στο Eventim Apollo του Λονδίνου. Η ιστοσελίδα δεν άντεξε την επισκεψιμότητα και έπεσε. Τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν μέσα σε δεκαπέντε λεπτά. Τελικά προστέθηκαν ακόμη επτά εμφανίσεις (από 26 Αυγούστου έως 1 Οκτωβρίου). Η επιστροφή της έγινε το μεγάλο γεγονός. Μια ανέλπιστη είδηση, εκεί που κανείς δεν περίμενε ότι θα τη δει. Και τα σχόλια στο Διαδίκτυο κάνουν λόγο για μια ανεπανάληπτη συναυλία.
Οι θρύλοι της ροκ επιμένουν. Ο Μπομπ Ντίλαν γυρίζει τον κόσμο με την κιθάρα του και το συγκρότημά του –σε περασμένες του εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη δίχασε: κάποιοι ικανοποιήθηκαν, άλλοι τον βρήκαν άπνοο– και οι Ρόλινγκ Στόουνς ετοιμάζονται να οργώσουν την Αυστραλία. Και όσον αφορά επικείμενες δισκογραφικές δουλειές, είναι η δήλωση των Πινκ Φλόιντ ότι θα ηχογραφήσουν ξανά που πλανάται στον αέρα. «Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη», όπως θα συμφωνούσε και ο Νικολαΐδης.