Οι φοιτητές που έρχονταν από την Πάτρα αρχές της δεκαετίας του ’80 μιλούσαν για ένα συγκρότημα στο κέντρο «Χάραμα» στην περιοχή της Οβρυάς. Μιλούσαν όμως και για έναν ξεχωριστό οργανοπαίχτη, «αυθεντικός ρεμπέτης» τόνιζαν, που για ένα διάστημα τραγουδούσε με τα «Παιδιά από την Πάτρα», αλλά αυτός ακολουθούσε πιστά τα χνάρια των παλιών. Λίγα χρόνια αργότερα, η Αθήνα έμαθε τον Μπάμπη Γκολέ μέσα από το Κολωνάκι. Στον «Κουασιμόδο», ένα ανήσυχο στέκι στο οποίο ξεδιψούσαν όσοι ήθελαν να ακούσουν αυθεντικά ρεμπέτικα και παλιά λαϊκά, σχηματίζονταν ουρές τα βράδια. Αυτά στην οδό Τσακάλωφ στο Κολωνάκι, γιατί στην παραλία το λαϊκό τραγούδι βίωνε τον δικό του νεοπλουτισμό.
Ο Μπάμπης Γκολές (έφυγε στα 68 του χρόνια), ήταν από τους πιο αγαπητούς οργανοπαίκτες που συνέβαλε στην αναβίωση του είδους όσο λίγοι. Πιστός στον παλιό τρόπο, δεξιοτέχνης στο μπουζούκι, εκφραστικός στην ερμηνεία, ξεσήκωνε τότε σαν τραγουδούσε τα «διαμάντια» του Γιώργου Μητσάκη «Μου ’φαγες όλα τα δαχτυλίδια» και το παραπονεμένο «Παιδί του δρόμου» ή το αγαπημένο «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» των Κώστα Κοφιωνιώτη και Αντώνη Διαμαντίδη που τίναζε τις παρέες στον αέρα μαζί με «Της μάγισσας την κόρη» του Σταύρου Τζουανάκου, τις επιτυχίες των Βαμβακάρη, Τούντα, Περιστέρη κ.ά.
Σε μια εποχή που το ρεμπέτικο από τις επανεκτελέσεις είχε υποστεί πολλές μεταλλάξεις, εκείνος δίδαξε σε νέους μουσικούς αλλά και ακροατές, όσα έμαθε από το ρεπερτόριο των 78 στροφών. Την αυστηρότητα του ρεμπέτικου, την τέχνη της καντάδας, τους δρόμους. Είχε άλλωστε γνωρίσει τους: Στράτο Παγιουμτζή, Στέλιο Καζαντζίδη, Τζουανάκο, ενώ στη συνοικία Ταμπάχανα της Πάτρας, όπου γεννήθηκε το 1947, έμαθε κιθάρα, μπουζούκι και ούτι από τα επτά του χρόνια.
Αν και ήταν αγαπητός στην Πάτρα από το ’70, δισκογράφησε το 1982 σαν έφτασε η φήμη του στην Αθήνα και στην πορεία έγραψε και δικά του τραγούδια. Ο Μπάμπης Γκολές, όπως η Ρεμπέτικη Κομπανία με τον Δημήτρη Κοντογιάννη, αργότερα η Αθηναϊκή, ο Μπάμπης Τσέρτος, ήταν απ’ αυτούς που ανέδειξαν ακόμη μια φορά το ρεμπέτικο.