Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, κυρίως χάρη στη δισκογραφία, ο μουσικός κόσμος ανακάλυπτε την «εκφυλισμένη μουσική»: έτσι είχαν χαρακτηρίσει οι ναζί τα έργα «ανεπιθύμητων» συνθετών. Σταδιακά, οι συνθέσεις αυτές άρχισαν να εμφανίζονται σε προγράμματα συναυλιών. Σήμερα, τα έργα των «μεγάλων εξόριστων», όπως τους ονόμασε το Ελληνικό Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής, με την ευκαιρία συναυλίας στις 12 Μαΐου στην αίθουσα «Μητρόπουλου», παρουσιάζονται σχεδόν ισότιμα με εκείνα άλλων συναδέλφων τους.
Ο Κουρτ Βάιλ σίγουρα δεν ανήκει στους αδικημένους. Ειδικότερα, δε, τα τραγούδια του υπήρξαν εξαρχής δημοφιλή κι έχουν αποδοθεί από φωνές με έντονα προσωπικό ηχόχρωμα και ύφος τραγουδιού. Ακριβώς αυτό αποτελεί, άλλωστε, ένα από μείζονα «προβλήματα» για κάθε επίδοξη ερμηνεύτρια. Η Αρτεμις Μπόγρη τα απέδωσε σε αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά με εκφραστικότητα, μουσικότητα και καλή προφορά αλλά λιγότερο καλή άρθρωση, στοιχείο απαραίτητο ειδικά στα πιο εξπρεσιονιστικά κομμάτια.
Ακολούθησε ο «Εβραϊκός χορός» του Ντέσαου, που ερμηνεύτηκε από τη βιολονίστρια Στέλλα Τσάνη με στιβαρό, σίγουρο και μεγάλο ήχο. Μαζί της η πιανίστρια Βίκυ Στυλιανού, στυλοβάτης του Ελληνικού Συγκροτήματος Σύγχρονης Μουσικής. Νωρίτερα είχε συνοδεύσει την Μπόγρη στα τραγούδια του Βάιλ, ενώ συμμετείχε επίσης σε όλα τα έργα του προγράμματος, εκτός από το ενδιαφέρον πρώτο από τα «Νονέτα» του Αϊσλερ, που ακολούθησε. Το έργο αυτό, γραμμένο το 1939 για έγχορδα, ξύλινα και χάλκινα πνευστά, θέτει σε ενδιαφέροντα διάλογο τα ηχοχρώματα των διαφορετικών οργάνων και αναδείχτηκε με επιτυχία από τους μουσικούς του συνόλου (Τσάνη, Μάλου, Σδούκος, Κολοβού, Αρνής, Σκριβάνος, Σαμπροβαλάκης, Ευαγγελάτος, Καλούδης). Στα «Πέντε κομμάτια για τρομπόνι και πιάνο», που ερμήνευσε ο Ανδρέας – Ρολάνδος Θεοδώρου, ο Κρένεκ διερευνά τις δυνατότητες παραγωγής ήχου ενός τρομπονιού, διαλύοντας και ανασυνθέτοντας το όργανο με πιθανούς και απίθανους τρόπους, κάποτε στα όρια του γκροτέσκου.
Η βραδιά έκλεισε με τη συντομότατη όπερα «Εμπρός και πίσω» του Χίντεμιτ, υπό τη διεύθυνση του συνθέτη Θόδωρου Αντωνίου, με σολίστες τους Μπόγρη, Κεχρή, Κυριαζή, Μανιάτη και Τριάντη. Το έργο είχε παρουσιαστεί σκηνικά από την Εθνική Λυρική Σκηνή, τον Φεβρουάριο του 2010. Στη συγκεκριμένη συναυλιακή παρουσίαση δόθηκε η ευκαιρία να εστιάσει κανείς περισσότερο σε αυτή καθαυτήν τη μουσική του πτυχή και να εκτιμήσει τις αρετές της.