Ο Αμερικανός κριτικός Virgil Thomson είχε γράψει πως «η ζωή κάθε δημιουργού έχει τη δική της στρατηγική – αν και αυτό δεν μπορεί να γίνει κατανοητό τη στιγμή που συμβαίνει». Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο νέος Ελληνας συνθέτης Νικόλας Λαμπρινάκος (Nikolas Labrinakos) έφυγε από την Ελλάδα για να συμπληρώσει τις μουσικές σπουδές του στη Βρετανία. Ηταν μαθητής της διακεκριμένης πιανίστας Susan Bradshaw και ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ. Για να γίνει Λονδρέζος, ο μακρόπνοος στόχος του ήταν να καθιερωθεί ως κλασικός πιανίστας και να συμβάλει στην παράδοση της κινηματογραφικής μουσικής, της πρώτης του αγάπης.
Παραδόξως, η ένταξή του στον κόσμο της κλασικής μουσικής αποδείχθηκε η ευκολότερη επιλογή. Ηταν τυχερός να ηχογραφήσει τη χορωδιακή και ορχηστρική σουίτα του «Celebritas», με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου (υπάρχουν αποσπάσματα στο διαδίκτυο). Η ζωηρή και παραστατική «Sinfonia Scenica» για μεγάλη ορχήστρα και η συγκινητική ελεγεία «The Last of England» είναι αξιοσημείωτα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το «Missa Brevis» ήταν ανάθεση για το Φεστιβάλ Σύγχρονης Εκκλησιαστικής Μουσικής του Λονδίνου το 2013.
Και φέτος, δύο ακόμη χορωδιακά έργα εκδίδονται από εξέχουσες εταιρείες του Λονδίνου: το ιδιαίτερα ρυθμικό χριστουγεννιάτικο χορωδιακό «En Bethleem» και το «Be Not Afeard», η εμπνευσμένη του συμβολή για την «Τρικυμία», που αθροίστηκε σε μία ανθολογία για τα 500 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ το 2016 (στην οποία περιλαμβάνονται επίσης συνθέσεις του σερ Τζον Τάβενερ και του Στίβεν Στόντχαϊμ). Εν τω μεταξύ, έχει δημιουργήσει πάνω από 100 έργα στην ψηφιακή πλατφόρμα, σε μία εκθαμβωτική ποικιλία ύφους και τεχνικής, τα οποία θα διοχετευθούν στο μέλλον.
Οπως πολλοί φερέλπιδες νέοι ανακαλύπτουν, η ένταξη στη διεθνή σκηνή της κινηματογραφικής μουσικής είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο, εκτός και αν είναι κανείς καλά δικτυωμένος. Παρ’ όλα αυτά, ο Λαμπρινάκος είχε μια πρόωρη είσοδο, γράφοντας τη μουσική για το ντοκιμαντέρ του National Geographic «Mkmazi: Return of the Rhino», με πρωταγωνιστή τον Εντουαρντ Φοξ, ενώ η πάλλουσα σε ρυθμό και ήχο surround σύνθεσή του για το τρισδιάστατο διαστημικό θέαμα «Astronomyths» ακούστηκε σε διάφορα πλανητάρια σε όλον τον κόσμο. Μόνο στο Τόκιο οι παραστάσεις διήρκεσαν εννέα μήνες.
Και, έχοντας δουλέψει σε διάφορα κινηματογραφικά πρότζεκτ, πριν από δύο χρόνια τού προσφέρθηκε επιτέλους η ευκαιρία να συνθέσει το πρώτο του σάουντρακ για μεγάλου μήκους ταινία (από τότε έχει συνθέσει δύο ακόμη για ταινίες που θα προβληθούν προσεχώς). Αυτό το σάουντρακ ήταν για το δυστοπικό όραμα ενός εναλλακτικού μέλλοντος, του σκηνοθέτη Tony Ukpo, με τίτλο «After the World Ended». Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα κυκλοφόρησε πρόσφατα σε παγκόσμια διανομή από την ετικέτα της Movie Score Media, που έχει στο ενεργητικό της και υποψηφιότητα για βραβείο Γκράμι (http://moviescoremedia.com).
O Λαμπρινάκος από νωρίς είχε το όραμα να προσεγγίσει και πάλι τη σφαίρα της χρυσής εποχής της κινηματογραφικής μουσικής. Εχει ιδιαίτερο θαυμασμό για το έργο του Τζέρι Γκόλντσμιθ και του Ρίτσαρντ Ρόντνι Μπένετ, τους οποίους έχει συναντήσει προσωπικά. Παρ’ όλα αυτά, η καινούργια του σύνθεση –κάθε νότα της οποίας συνέθεσε, εκτέλεσε και ενορχήστρωσε στο δικό του στούντιο στο Λονδίνο– έχει διαφορετικό ιδίωμα. Διαπλέκοντας ορχηστρικούς και ηλεκτρονικούς ήχους, δημιούργησε μια υβριδική ύφανση ερεθιστικής πολυπλοκότητας, με ψευδαισθητικά επεισόδια, μακροπερίοδες μελωδίες και ονειρικά χρωματικά κοντράστ. Δεν είναι έκπληξη που ένας κριτικός στην ιστοσελίδα του Soundtrack Dreams (htpp://www.soundtrackdreams.com) έγραψε: «Το “After the World Ended” είναι μια αιθέρια συμφωνία που γίνεται όλο και καλύτερη καθώς ξετυλίγεται… Το λάτρεψα αυτό το σάουντρακ». Ο Νικόλας Λαμπρινάκος είναι ένας συνθέτης από τον οποίο έχουμε πλέον να περιμένουμε πολλά.
* Ο κ. Bayan Northcott (γ. 1940) είναι Βρετανός συνθέτης και μουσικοκριτικός.