Οι πληροφορίες από το Φεστιβάλ Αθηνών λένε ότι οι συναυλίες πολλών γνωστών καλλιτεχνών, που έγιναν μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος και τα capital controls, είχαν κόσμο ώς τα βραχάκια στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού. Δεν είναι ωστόσο αυτό απόδειξη ότι αρχίζει να υποχωρεί το μούδιασμα που προκάλεσε το καλοκαιρινό θρίλερ της διαπραγμάτευσης και των παρεπόμενών του.
Η εμπορική επιτυχία λαϊκών καλλιτεχνών όταν καταγράφεται εν μέσω οικονομικής κρίσης καταδεικνύει όχι μόνο τις οικονομικές δυσκολίες των πολιτών αλλά την έλλειψη διάθεσης για κάτι «δύσκολο» ή και την απουσία παιδείας, η οποία δεν βαρύνει μόνο τους πολίτες, αλλά αποδίδεται κυρίως σε κοινωνικούς, πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. Ουσιαστικά, όσοι επιθυμούν και έχουν την απαιτούμενη καλλιέργεια αντέχουν να αντιμετωπίσουν τη σοβαρή πλευρά της τέχνης, δηλαδή να τη δουν ως αμείλικτο καθρέφτη της ζωής μας, που μπορεί να ρίξει φως στα σκοτεινά σημεία μας, να δοξάσει τις νίκες μας, να καυτηριάσει τα λάθη μας. Γι’ αυτό και οι «δύσκολες» παραστάσεις -π.χ., ένα θεατρικό έργο βαρύ, με καλλιτέχνες συνόλου- θα αγκομαχούν πλέον εμπορικά.
Ετσι, οι διοργανωτές πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις προσφορές τους, καθώς μπορεί να κινηθούν σε ολισθηρά μονοπάτια. Για παράδειγμα, σήμερα και αύριο στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου παρουσιάζεται η ραψωδία λ της Οδύσσειας, γνωστή ως «Νέκυια», στην οποία εξιστορείται η κάθοδος του Οδυσσέα στον κόσμο των νεκρών. Η παράσταση θα δοθεί από το διάσημο ιαπωνικό θέατρο NO σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Θα παιχθεί στα ιαπωνικά με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους, και θα διανεμηθούν προσκλήσεις σε ευπαθείς ομάδες, όπως, π.χ., άτομα της τρίτης ηλικίας από τα ΚΑΠΗ. Τι κάνουν οι διοργανωτές; Ψάχνουν κλακαδόρους; Ή μήπως υπάρχουν πολλοί που έχουν απωθημένο να δουν το ιαπωνικό θέατρο NO και δεν έχουν σπεύσει έως τώρα;