Θετικό ξεκίνημα για την Κρατική

Θετικό ξεκίνημα για την Κρατική

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Επιτυχημένη ήταν η εναρκτήρια συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών («Αίθουσα Φίλων της Μουσικής», 2 Οκτωβρίου) υπό τον καλλιτεχνικό της διευθυντή Στέφανο Τσιαλή.

Πρώτο έργο στο πρόγραμμα υπήρξε η «Πόλκα του τσίρκου» του Στραβίνσκι. Σύντομη μουσική σελίδα που ακτινοβολεί σπιρτάδα και δίνει διέξοδο στην πνευματώδη όψη της προσωπικότητας του συνθέτη, δόθηκε ανάλαφρα, με τα πνευστά να αναδεικνύουν την γκροτέσκα, δαντελένια ενορχήστρωση.

Ακολούθησε το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο του Εντουάρ Λαλό με σολίστ τον Ισπανό Αντόλφο Γκουτιέρεθ Αρένας. Εργο γραμμένο στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα είναι χαρακτηριστικό του ώριμου ρομαντισμού, τόσο σε ό,τι αφορά τις αναφορές στην παραδοσιακή μουσική –εδώ στην ισπανική, η οποία τόσο γοήτευε τους Γάλλους– όσο και σε ό,τι αφορά την πληθωρική έκφραση του συναισθήματος. Ο Αρένας ερμήνευσε τη μουσική με ωραίο, μεστό ήχο και άριστα ελεγχόμενη δυναμική, γεγονός που σήμαινε ότι οι μουσικές φράσεις πάλλονταν από διαρκώς εναλλασσόμενες, δραματικά εκφραστικές εντάσεις και υφέσεις. Οι ποιότητες αυτές εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα στο μεσαίο μέρος του έργου, που δίνει τον πρώτο λόγο στο σολιστικό όργανο. Ο Ισπανός τσελίστας ανέπτυξε το αρχικό μουσικό θέμα αξιοποιώντας άριστα την αισθησιακή χαμηλή περιοχή του οργάνου και συνέχισε να ξετυλίγει τη νοσταλγική μουσική σε διάλογο με την ορχήστρα. Ο Τσιαλής και η Κρατική τον παρακολούθησαν στενά και κυρίως απέφυγαν τον φτηνό συναισθηματισμό, στον οποίο εύκολα μπορεί να καταλήξει η ερμηνεία μουσικής της συγκεκριμένης εποχής.

Το στοιχείο αυτό αποδείχτηκε ακόμα πιο σημαντικό στην «Παθητική» Συμφωνία του Τσαϊκόφσκι, με την οποία ολοκληρώθηκε η βραδιά. Ο Στέφανος Τσιαλής ανέδειξε με σαφήνεια τη μουσική δραματουργία του έργου, το πάθος του διάσημου θέματος του πρώτου μέρους, το μελαγχολικό βαλς που με την ορμή του οδηγεί σε περιδίνηση, το μέχρι παροξυσμού νευρώδες τρίτο μέρος και, τελικά, την κατάληξη, το μόνο μέρος που είχε ανάγκη από διαφορετικού τύπου επεξεργασία, προκειμένου να αναδειχτεί η έντονα τραγική διάσταση. Η αφήγηση υπήρξε ξεκάθαρη τόσο στο σύνολο του έργου όσο και στις επί μέρους ενότητες.

Μεμονωμένοι μουσικοί (Δράκος, φλάουτο – Μουρίκης, κλαρινέτο, κ.ά.) αλλά και συντεταγμένες ομάδες, όπως τα τσέλα, τα τρομπόνια ή τα κόρνα, ανταποκρίθηκαν με ασυνήθιστη ευστοχία στο ζητούμενο, μουσικά και δραματικά, συμβάλλοντας στην επιτυχία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή