«Mad Max» και γαρίφαλα

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εξαιτίας σειράς συγκυριών βρέθηκα το βράδυ του περασμένου Σαββάτου στο «Κέντρο Αθηνών», να παρακολουθώ το πρόγραμμα του Νίκου Βέρτη και των Vegas. Μη συνηθισμένος (από επιλογή) στο συγκεκριμένο είδος διασκέδασης και χωρίς να θέλω να «κατεβάσω μούτρα» και να χαλάσω το κέφι των υπολοίπων της παρέας, αποφάσισα να παρατηρήσω κάπως πιο προσεκτικά τι συνέβαινε γύρω. Το σκηνικό, αν μη τι άλλο, μεγαλοπρεπές: από τον εξώστη στον οποίο βρισκόμαστε η βαθιά και υπερυψωμένη πίστα του κέντρου μοιάζει με αρένα μονομαχιών· αναδεικνύει τους εμφανιζόμενους, τους κάνει να φαίνονται μεγαλύτεροι, πιο σπουδαίοι. Σαν επίστεψη δύο εκατέρωθεν πυργίσκοι φιλοξενούν τα κρουστά και τους φωτιστές. Ισως η φαντασία μου με παρασύρει, όμως αμέσως μού έρχεται στο μυαλό η σκηνή από την ταινία «Mad Max» με τους μουσικούς ανεβασμένους σε αναλόγως εντυπωσιακά βάθρα. Ανάμεσά τους και στον «ουρανό» του μαγαζιού μια βιντεοπροβολή high tech πινελιά.

Ο Νίκος Βέρτης εμφανίζεται ντυμένος στα ολόλευκα εν μέσω γενικής αποθέωσης. Ξαφνικά όλο το μαγαζί γίνεται μία ή, μάλλον, πολλές φωτεινές οθόνες. Τα smartphones που τον σημαδεύουν τραβώντας βίντεο είναι αμέτρητα. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Με τον κόσμο να συνοδεύει ακατάπαυστα, σου δίνεται η εντύπωση πως αν ο καλλιτέχνης αποφάσιζε να σταματήσει για λίγο, το κοινό θα προχωρούσε άνετα και βροντερά μόνο του.

Ρίχνοντας μια ματιά στα πρώτα τραπέζια η εικόνα είναι μάλλον η αναμενόμενη: φιάλες ουίσκι και δίσκοι με γαρίφαλα πηγαινοέρχονται με ζωηρό ρυθμό, ενώ μερικές πλατινέ ξανθιές χορεύουν δίπλα σε κυρίους με ευμεγέθη πούρα. Το πραγματικό ενδιαφέρον ωστόσο βρίσκεται κάπως παραπίσω. Εκεί, μικρές και μεγαλύτερες παρέες όλων των ηλικιών φαίνεται να περνούν στ’ αλήθεια πολύ καλά. Τραγουδούν συνεχώς, χορεύουν, βγάζουν φωτογραφίες, τις οποίες «ανεβάζουν» αμέσως στα social media· γενικώς δίνουν την εντύπωση πως θέλουν να ζήσουν τη βραδιά στο μέγιστο δυνατό. Με το μυαλό μου βάζω πως μάλλον έκαναν τις οικονομίες τους μέσα στην εβδομάδα, ίσως και όλο τον μήνα, για να μπορέσουν να απολαύσουν τον «Νικόλα». Αλλωστε πίνουν με μέτρο, κανένα σχεδόν τραπέζι –σε αντίθεση με τα μπροστινά– δεν έχει δεύτερο μπουκάλι πάνω. Στην Ελλάδα του 2015, η εικόνα αυτή του νυχτερινού κέντρου παραδόξως δεν φαντάζει αταίριαστη· οι διακρίσεις (όχι μόνο οικονομικές) που παρατηρεί κανείς εδώ μέσα σήμερα είναι πολύ πιο αντίστοιχες με τις άλλες «έξω», περισσότερο τουλάχιστον απ’ ό,τι τότε, παλιά…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή